Fly4free.pl

Po kilu set lotach czas na obecnie modne RTW obiecuje dokonczyc, ale bede wdzieczny za wszelkie naciski
Trasa w oparciu o taryfe qatar waw/bud-icn phl-dowolne miasto w zatoce za okolo 2000zl
Moim prywatnym celem jest obejrzenie spektaklow w kilku kolejnych operach w Usa
Za wszelka cene staralem sie uniknac low costow, poza 2 odcinkami na i z jeju ale tam bagaz jest w cenie wiec jak by nie low cost w przeciwienstwie do krajowek po Usa
Mapa





21.11 krk-bud eurolines za 60zl lux tanszy ale jest w bud o 10:30 a moj qatar jest 12:30 za duze ryzyko
22.11 bud-doh Qtar 2000zl mam 6 stopa w doha ktos z CS ma mnie zgarnac i obwiesc
23.11 doh-Icn
24.11 gmp-cju Jeju air 75zl
26.11 cju-pus Air Pusan 75zl
29.11 icn-sea Delta 150zl + 70 tys Skymiles w C
29.11 sea-las Air alaska
1.12 las-lax mega bus 2usd
3.12 Lax-sfo Mega bus 6usd
5.12 Sfo-iad-ord United 12,5 tys miels and more + 20zl
6.12 Ord-Phl american airlines 180zl
7.12 Phl-doh-Kwi Qatar doh-Kwi na 787 :)
10.12 kwi-saw 9700 miles and smiles + 250zl
10.12 saw-vie 150zl
10.12 vie-ktw polski bus 65zl


Zapraszam do sledzeniaCzas-start! Docieram do Budapesztu wieczorem. Przyjechałem tu prosto z pracy, więc zmęczenie weryfikuje moje imprezowe plany. Hostel za 30zl jest naprawdę niezły-4 łóżka w całkiem dużym pokoju. Jedyny mankament to wyłączone na noc ogrzewanie i okna z widokiem na ulice, zza których od rana dochodzi hałas przejeżdżających samochodów. Rano nie mam ani czasu ani ochoty na jakiekolwiek zwiedzanie miasta. Już 3 raz w tym roku lecę z Budapesztu, wystarczy mi oglądania. 4h lotu do Dohy mija zadziwiająco szybko. Mam małe zastrzeżenia co do tych 5 gwiazdek Qatar Airways; serwowany posiłek bardziej przypomina breje ze szkolnej stołówki niż coś z restauracji. Turkish karmiło o wiele lepiej.

Tym razem w Katarze mam więcej szczęścia niż podczas swojego pierwszego pobytu 2 lata temu. Udało mi się znaleźć towarzystwo przez Couch Surfing i zamiast spędzić 6h na lotnisku zapłaciłem 100zł za wizę i udałem się na krótką wycieczkę po mieście, w którym nie ma zbyt wiele atrakcji.

Ali odbieram mnie z lotniska swoja terenówką. Z braku czasu zwiedzanie ogranicza się do spaceru po bazarze oraz wypicia lokalnej słodkiej herbaty z mlekiem i przyprawami w jednym z barów nad zatoką.Zdjęcia z KataruParę zdjęć z SeuluW Jeju śpimy na Couch Surfingu. Nasza hostka mieszka nie całe 2km od lotniska. Postanawiamy więc iść do niej na piechotę. Do centrum miasta można też dostać się odjeżdżającym co kilka minut autobusem. Na zwiedzanie wyspy mamy cały dzień. Naszym celem było wejście na szczyt krateru wulkanicznego Halla (1900 m.n.p.m.), który stanowi centrum wyspy. Droga w jedną stronę zajmuje około 4h, pogoda okazuję się jednak totalnie niesprzyjającą (deszcz/śnieg połączone z wiatrem). Wybieramy zatem krótszą trasę wiodącą do schroniska znajdującego się na wysokości 1700 m.n.p.m.

Do miejsca, z którego rozpoczynamy wspinaczkę dojeżdżamy autobusem z centrum miasta. Bilet kosztuje 2800w. Rozkład jazdy jest mocno orientacyjny - na przystanku byliśmy 5 minut przed planowanym odjazdem, jednak autobus już pojechał i na następny musieliśmy czekać godzinę. Na szczęście pojawił się 10 minut przed czasem.

Jak już wspominałem, pogoda na wspinaczkę była fatalna. Lał deszcz, a mgła ograniczała widoczność do kilkudziesięciu metrów pozbawiając nas jakiejkolwiek możliwości podziwiania widoków. Na dodatek, na szczycie wiał mocny wiatr i padał grad ze śniegiem. W schronisku można kupić zupę instant, kawę i jakieś batony. My skusiliśmy się na zupę, która okazuje się całkiem niezła. A może po prostu nie myśleliśmy o jej smaku, liczyło się to, że była ciepła. Po krótkiej przerwie schodzimy na dół inną drogą. Jesteśmy komletnie zziębnięci i przemoknięci, ale dzięki Chince poznanej po drodze, udaje nam się szybko złapać stopa i dogadać z kierowcą. Jest wcześnie więc decydujemy się zwiedzić jeszcze lokalny skansen. W dotarciu na miejsce pomaga nam dwóch kierowców, ostatni okazuje się niesamowicie miły i proponuje nam transport do celu mimo, że sam miał jechać w inne miejsce. W przeciwieństwie do polskich skansenów, tu w wielu z domach wciąż mieszkają ludzie. Po krótkim spacerze wchodzimy na obiad do lokalnego baru. Koreańczycy są bardzo przyjaźnie nastawieni -częstują nas lokalnym winem ryżowym i prezentują siatkę z kilkoma kilogramami mandarynek.Wstajemy o 6:00 rano by zdążyć na nasz poranny lot do Busan. Jest zimno i leje, więc tym razem rezygnujemy ze spaceru i drogę na lotnisko pokonujemy autobusem za 1150w od osoby. Lot trwa 0.5h, lecimy a321, na pokładzie którego jest max 50 osób. Mało jak na ten typ samolotu.

W Busan miłe zaskoczenie - zastaje nas piękna pogoda i prosto z lotniska udajemy się na targ rybny (podobno największy w Korei) jednak moim zdaniem dużo mniejszy od tego w Tokio. Ceny w lokalnych restauracjach są ekstremalnie wysokie. Najtańsze potrawy kosztują ok. 100zł. Zmusza nas to do zrezygnowania ze świeżej ryby i klika przecznic dalej jemy grilowaną makrele za jedyne 4000w. Następnie zwiedzamy założony w 678 roku, piękny, a zarazem jeden z najokazalszych w Korei kompleks świątyń Beomeosa.

Z Busan złapaliśmy autobus do Gyeongju. Trzymając się motywu dnia dzisiejszego, odwiedzamy powstały w VIII wieku świątynny kompleks Bulguksa, który widnieje na liście UNESCO. Tu po raz pierwszy w Korei musimy zapłacić za wstęp (4000w). Chcemy też dostać się do położonej nieopodal jaskini Seokguram ze słynnym posągiem Buddy. Niestety, ze względu na późną porę wejście jest już zamknięte. Drogę ze świątyni do hotelu próbujemy pokonać stopem. Tym razem bez powodzenia i koniec końców, decydujemy się na autobus.W Gyeongju śpimy w hotelu. Dzięki promocji na Makemytrip nocleg kosztuje rozsądne pieniądze. Miejsce, w którym śpimy do złudzenia przypomina polski zalew nad Soliną. Znajduje się tam jezioro i wszelkiego typu kiczowate atrakcje. W zimie wszystkie są jednak zamknięte. Śpimy w pokoju typu "Ondol" urządzonym w tradycyjnym stylu koreańskim. Nie ma w nim łóżek, śpi się na cienkim materacu rozłożonym na podłodze, która na szczęście jest ogrzewana. Ogrzewanie podłogowe to chyba jedyna forma ocieplania pomieszczeń dostępna w Korei. Na pewno w ten sposób ogrzewane są wszytki restauracje, w których jedliśmy siedząc na podłodze.
Rano w Gyeongju oglądamy jescze Folk Town i groby królewskie - zwykłe kopce usypane z ziemi, które nie robią na nas zbyt dużego wrażenia.

Z Gyeongju autobusem za 17000w udajemy się do Jeonju. W naszych planach było jeszcze Deagu, jednak po lekturze przewodnika i wnioskach, że nie ma tam żadnych interesujących atrakcji, rezygnujemy z jego zwiedzania.

Jeonju okazuje się w znacznym stopniu pokryte śniegiem. Pierwszy raz podczas naszej podróży jemy bibmbimbamp, czyli ryż wymieszany z zestawem warzyw i surowym jajkiem - najbardziej znane danie Koreańskie. Jedziemy do Hanok Village, w którym spotykamy mnóstwo Koreańczyków poprzebieranych w tradycyjne stroje, które można wypożyczyć w lokalnych sklepach.
Wieczorem idziemy do naszych hostów z CS i udajemy się z nimi i ich znajomymi do mocno lokalnego baru serwującego makgeoli - lokalne, mętne wino ryżowe. Napój ten kolorem przypomina mleko, a smakuje jak delikatnie gazowany jogurt naturalny pomieszany z winem. Mniej więcej litrowy dzban tego specyfiku kosztuje 20000w, a wraz z dzbankiem dostajemy stół zastawiony regionalnymi potrawami, za które nie trzeba płacić. Jednym z hitów tego tak zwanego 'fetish food' jest żywa, świeżo pokrojona ośmiornica, której próbujemy z pewnym obrzydzeniem. Sama ośmiornica jest praktycznie bez smaku, ale dzięki przyprawom takim jak ostre papryczki czy olej sezamowy, robi całkiem interesujące wrażenie.Tego dnia, impreza nie konczy się jednak na obiedzie w nocy zwiedzamynjescze kilka lokalnych przybytków rozrywki. Clubing na calym świecie wygląda tak samo. Wstęp w cenie drinka za 10000w wsytko wyglada jak w polsce, ludzie muzyka żadnej rewelacji. Następnego dnia jedziemy do Suwon autobus kosztuje 12500w. W mieście atrkacją jest forteca wpisana na listę unesco mury mają kilka kilometrów długości. Spacer po murze jest darmowy. Z Suwon jedziemy loklanym pociągiem do seoulu. Na ostatni wspólny posiłek wybieramy koreański grill. Jest dość drogo 200g wieprzowiny kosztume 13000w wołowina jest 2 razy droższa. Patrząc na ceny w supermatketach mam wrażenie że mięso jest w Korei potwornie drogie. Noc znowu w hotelu kupionym przez makamytrip.

Tego dnia, impreza nie konczy się jednak na obiedzie w nocy zwiedzamynjescze kilka lokalnych przybytków rozrywki. Clubing na calym świecie wygląda tak samo. Wstęp w cenie drinka za 10000w wsytko wyglada jak w polsce, ludzie muzyka żadnej rewelacji. Następnego dnia jedziemy do Suwon autobus kosztuje 12500w. W mieście atrkacją jest forteca wpisana na listę unesco mury mają kilka kilometrów długości. Spacer po murze jest darmowy. Z Suwon jedziemy loklanym pociągiem do seoulu. Na ostatni wspólny posiłek wybieramy koreański grill. Jest dość drogo 200g wieprzowiny kosztume 13000w wołowina jest 2 razy droższa. Patrząc na ceny w supermatketach mam wrażenie że mięso jest w Korei potwornie drogie. Noc znowu w hotelu kupionym przez makamytrip. Znajoma jedzie z samego rana na lotnisko mój lot do usa jest dopiero wieczorem, ale totalnie nie mam na nic ochoty Korea raczej nie przypadła mi do gusty w wielu miejscach śmierdzi, mam totslnie dość lokalnego jedzenia marzę o kawałku pizzy. Mając jednak nadmiar czasu zwiedzam jeszcze, muzeum usytuowane w dawnym więzieniu ukazujące represje jakim byli podawani koreańscy patryiocimpodczas japońskiej okupacji. Z tamtąd jade bezpośredniom na lotnisko. Jestem bardzo rozczarowany salonikiem Korean airlines, spodziewałem się tego samego co w saloniku Cathay w Hong kongu. Jednak wybór napojów i jedzenia jest dużo gorszy niż w warszawskim Polonezie. Buisness w Delcie jest całkiem w porządku, każde siedzenie ma bezpośredni dostęp do korytarza a miejca jest naprawde dużo. Jedzenie jest w normie ale nie jest specjalnie ekskluzywne. Tak więc po przyjemnych 9h ląduje w Seatel, w dosłownie kilka minut przechodzę formalności wizowe wsiadam w kolejke za 3usd i jadę na szybkie zwiedzanie miastaParę spóźnionych fotek z Vegas i wycieczki do tamyNocna podróź megabusem z Lasvegas do Los Angeles była fatalna- źle się czułem i nie mogłem zasnąć nawet na moment. Na szczęście gość z CS był bardzo miły i odebrał mnie z dworca, mimo bardzo wczesnej pory. Jego dom znajdował się 20 km od centrum, 1h drogi samochodem. Większość dnia przespałem. Dopiero popołudniu udałem się do centrum autobusem, tak by o 16 kupić bilet do opery typu rush - czyli bilet dla studentów sprzedawany od 16 w dniu spektaklu, na najlepsze wolne miejsca w cenie 25usd. Najtańsze bilety kosztowały chyba 19 usd, trzeba je kupować w kasie, bo przez internet system dolicza dużą opłatę transakcyjną. Z najtańszym biletem spokojnie można próbować usiąść na parterze, bo nie zauważyłem by bilety były sprawdzane gdziekolwiek poza wejściem do budynku. Spektakl w porządku, akustyka też bardzo dobra, niezależnie od miejsca siedzenia. Przed spektaklem miałem chwile na 2 godzinny spacer po centrum, które jest zdominowane przez hiszpańsko języczną ludność i poza strefą biznesowa wygląda na trochę zaniedbane. Następnego dnia host z CS zabrał mnie samochodem do Hollywood, podjechaliśmy prawie pod sam napis. Zwiedziłem też aleje gwiazd, która nie zrobiła na mnie żadnego szczególnego wrażenia. Nie widziałem domów gwiazd, ale nie byłem też nimi szczególnie zainteresowany. Udaliśmy się też na chwilę do Santa Monica nad morskiej dzielnicy Los Angeles. Po czym zostałem odwieziony na mojego mega busa do San Francisco.Do San Francisco docieram o 00:30. Okazuję się, że osoba z Couche Surfingu, która miała mnie przenocować nie przesłała mi adresu ani nie odbierała moich telefonów. Zostałem więc zmuszony do znalezienia noclegu w hostelu. Spacer przez centrum San Francisco nocą nie należy do najprzyjemniejszych doświadczeń. Wszędzie pałętają się lub śpią bezdomni i inne typki z pod ciemnej gwiazdy. Pierwszy hostel okazuje się być zamknięty na noc- mimo dzwonienia dzwonkiem nikt nie odbiera. Po kolejnych 20 minutach piechotą odnajduje kolejny przybytek, tym razem z recepcją czynna 24h. Cena 29usd za noc, cóż zrobić taka tu norma. Przynajmniw chwilowo mam cały pokój dla siebie. Jest 2 razy mniejszy i cztery razy droższy od tego w Budapeszcie.

Rano, po obudzeniu spontanicznie decyduję, że udam się do doliny Napa- najsłynniejszego w Kalifornii regionu winiarskiego. Da się tam dotrzeć z San Francisco z jedną przesiadką o ile wyruszy się odpowiednio wcześnie. Wtedy droga zajmuję około 2,5h a bilet kosztuje 9,6 usd. 4.6 za pociąg Bart do stacji El Norte. Stamtąd autobus 29 do samego końca doliny. Ja niestety wyjechałem z San Francisco dość późno i musiałem przesiąść się aż 3 razy i wydać przez to kilka usd więcej. Skąd można udać się na kilkunasto kilometrowy spacer. Ja tak zrobiłem jednak mając mało czasu przeszedłem tylko kilka km od Zifandel do Ruthaford. Niestety główna droga przebiegająca przez dolinę jest bardzo ruchliwa, co wiąże się z uporczywym hałasem.

W większości winnic za degustacje trzeba płacić i to nie mało bo od 20 do 60 usd. Nie jest to standard, do którego przywykłem w Europie, w której degustacje są zwykle darmowe. Jedynym wyjątkiem było kilka wytwórni Porto które widziałem. Udaje mi się jednak trafić do 2 miejsc, w których degustacja jest bezpłatna. Mieszczą się dokładnie obok siebie; to Hainz i i doskonale znany w Polsce Sutter Home. Najdroższe wino dawane do degustacji kosztowało 225usd za butelkę, dość sporo. Dodatkowo jeszcze w jednym miejscu dostałem za darmo do spróbowania dwa wina mimo teoretycznie płatnej degustacji. Wino na miejscu jest drogie, min 20 usd za butelkę. To naprawdę sporo. W europejskich winnicach, w których byłem zwykle podstawowe wina nie kosztowały więcej niż 10 euro. Ale tam może nie przejeżdża tylu właścicieli Tesli których stać by wypychać bagażnik flaszkami po 50usd. Z powrotem jest tylko jeden wygodny autobus- odjeżdża około godziny 17. Za powrót jakimś cudem zapłaciłem tylko 6 usd. Bo moja przesiadka z lokalnego autobusu 10 na expresowy 29 została potraktowana jako transfer mimo tego że zgodnie z opisem na linje 29 nie ma transferów.

-- 05 Gru 2015 21:32 --

Bilet na dziś też już mam tylko 10 usd grosze jak na lokalne warunkiDzień w San Francisco zaczynam od spaceru do opery by kupić najtańszy dostępny bilet (10 usd). Jest to wejściówka na miejsca stojące. Takie bilety dostępne są tylko w dniu spektaklu. W kasie jest ich około 200, podobno wystarcza dla wszystkich chętnych. Płatność tylko gotówķą.

Następnie udałem się na długi spacer po mieście. Na początku poszedłem do Fisherman Wharf, skąd dość dobrze widać most Golden Gate oraz więzienie Alcatraz. Rejsy do samego więzienia są dość drogie - chyba ok. 30usd. Po Golden Gate kursują autobusy komunikacji miejskiej, ale przekraczanie mostu ani oglądanie go z bliska nie stanowiło dla mnie żadnej specjalnej atrakcji.

Potem obiad w China Town i zakupy w cudownie przyozdobionym z okazji Świąt Centrem. Świąteczne dekoracje to to, co w USA podoba mi się najbardziej. Ulice i domy są naprawdę wspaniale przystrojone. Dom, w którym mieszkałem w L.A był cały udekorowany, właściciel na wieszanie dekoracji poświęcił 3 dni.

Na koniec dnia poszedłem do opery. Mimo "stojącego biletu" udało mi się swobodnie usiąść na parterze. Podobało mi się dużo bardziej niż w Los Angeles, ale to raczej dlatego, że opera to lekka i przyjemna komedia. Sam budynek jest też dużo ładniejszy. Ten w L.A. był prosty i współczesny. W San Francisco jest dużo złota i dekoracji. Mogłem zostać tylko na pierwszym akcie, bo o 23:00 miałem lot do Chicago. Bilet na pociąg na lotnisko kosztuje 8,65 usd- dużo taniej jest autobusem, ale w związku z operą nie miałem na to czasu.

Do końca listopada miałem *A Gold'a. Po cichu liczyłem, że nie zmieni się to w systemie tak szybko i uda mi się nadać bagaż. Na kartach pokładowych, które dostałem na jednej było napisane Star Gold, a na drugiej star Silver, babka nie chce nadać jednak bagażu za darmo twierdząc, że u niej jestem jako Silver. Na pierwszy odcinek czyli sfo-iad miałem tą kartę poszedłem więc z nią do langu i zostałem wpuszczony bez problemu.

-- 07 Gru 2015 14:58 --

@kevin; tak, miałem ze sobą koszule. Na widowni jeść ani pić nie można. Część ludzi jest ubrana elegancko, część zwyczajnie. W faq met w Nowym Jorku jest punkt o ubiorze i piszą coś w stylu ubierz się tak byś czuł się komfortowo. Generalnie, w zwyczaju chyba nie jest oddawanie rzeczy do szatni, te są malutkie jak by nikt z nich nie korzystał. W Nowym Jorku szatnia jest jeszcze dodatkowo płatna więc widok ludzi z futrami i płaszczami na sali jest czymś standardowym.Do Chicago poleciałem główni po to by odwiedzić siedzibę jednego z największych amerykańskich Ota, niestety nic z tego nie wyszło, bo ktoś miał problem ze zrozumieniem słowa sunday. Gdyby nie to poleciał bym do Filadelfii prosto z San Francisco Po wylądowaniu i odebraniu bagażu okazuje się, że zgubiłem gdzieś kurtkę, szybko zgłaszam sprawę w biurze reklamacji bagażowych. Na szczęście kurtkę zostawiłem w samolocie a nie na lotnisku w Waszyngtonie gdzie miałem przesiadkę i miłą pani po 20 minutach oczekiwania przyniosła mi moją zgubę. Z niemałym problemem trafiam na stacje kolejki kupuje za 10 usd bilet dzienny i jadę do centrum pierwszy punkt programu China Town bo tam zwykle można zjeść najtaniej, zwykle da się znaleźć cały obiad za jakieś 6 usd. Po czym udaje się na spacer po mieście i ostnie zakupy, (w Milenium Park pierwszy raz od tygodnia słyszę język polski, i to na prawdę w dużych ilościach). Następnie jadę na magnificent mile na moje ostanie w Usa podziwianie świątecznych dekoracji, są tym co w Usa chyba podoba mi się najbardziej. Stamtąd już prosto na lotnisko, próbuje jeszcze oddać swój dzienny bilet pierwszej osobie napotkanej przy automacie, nie oczekuje żadnych pieniędzy jednak dostaje 2usd.

@elwirka ten rtw zrobiłem bo chciałem przelecieć się nad Pacyfikiem nie mam zamiaru więcej tego powtarzać bo każde 8 stref czasowych równa się jeden dzień na odpoczynek minimum, spałem cały dzień w Los Angeles i Kuwejcie. @jacakatowice @cypel Było sporo zarzutów że ooo dookoła świata w 2 tygodnie i same lotniska, ja byłem w 3 krajach w dwóch po 7dni Usa w każdym widziałem dużo i Korea oraz Kuwejt 2 dni tu naprawdę nie warto jechać na więcej bo nie ma szczególnych atrakcji, dla mnie to zresztą była 3wizyta w tym kraju, liczyłem ze tam odpocznę co nie do końca mi się udało ale o tym w następnym poście.
Padł też zarzut o wobec osób które leciały na 7h do Japonii, też się do nich zaliczam, poleciałem z pełna świadomością by dostać za to 20 tyś mil i złoty status to był typowy millage run, bez wahania bym go potworzył gdyby znowu pojawiły się takie ceny jak wtedy szczególnie że tydzień temu skończył mi się Gold w *ANastępną noc spędziłem na lotnisku w Filadelfii. Przyleciałem tam o 1 w nocy, a lot do Dauszy był o 10 rano. Szukanie jakiegoś noclegu nie miało więc sensu. Spanie na lotnisku nie stanowiło problemu- nikt zupełnie nie zwracał uwagi na moją osobę, ani mnie nie budził. Wybierając fotel na lot do stolicy Kataru myślałem, że będę miał cały rząd dla siebie. Niestety, samolot okazał się zapełniony prawie w całości, a ja wylądowałem obok 6 letniego dziecka, które wierciło się całą drogę. Jedzenie zdawało się być lepsze niż na locie do Inchon (załapałem się nawet na lody Haagen Daas). Odcinek Dausza- Kuwejt leciałem Boeingiem 787. Poza tym, że okno było trochę większe, nie odczułem żadnej specjalnej różnicy wobec innych samolotów, którymi do tej pory leciałem.
Pobyt w Kuwejcie miał być odpoczynkiem po poprzednich 2 tygodniach intensywnego podróżowania, jednak nie wszystko wyszło jak chciałem. Okazało się, że nikt nie chce mnie przenocować na CS więc zmuszony zostałem do kupienia hotelu. Najtańszy dostępny kosztował mnie 220zł. Wiza dla Polaków na lotnisku za 3dianry-około 39zł . Po odebraniu bagażu odkryłem, że w plecaku oderwała się jedna z klamerek. Podczas zgłaszania szkód, pan z Handlingu stwierdził, że nie może dać PIR’u. Szczęśliwe nie byłem jedyną osobą z uszkodzonym bagażem. (Kto inny zrobił aferę za mnie) jednak raportu nie dostałem do dziś.
To był mój 3 razy w Kuwejcie, ale po raz pierwszy nikt nie czekał na mnie na lotnisku. ;( Na pytanie w informacji czy jest jakiś autobus usłyszałem odpowiedź, że do miasta kursują tylko taksówki, co tylko pogłębiło moją finansową zapaść spowodowaną nieplanowanym wydatkiem hotelowym. Storna lotniska informowała jednak, że jakieś komunikacja publiczna powinna jeździć. Jak się później okazało, autobusem w Kuwejcie da się dojechać prawdopodobnie wszędzie, ale przystanki nie są niestety w żadne sposób opisane. Widnieją tylko tabliczki z numerami linii - żadnego rozkładu ani informacji dokąd można dojechać. Na stronach internatowych są informacje dotyczące tylko kilku linii, mimo tego, że jest ich dużo więcej.
Poza koniecznością kupienia hotelu, niemiłą niespodzianką okazała się być pogoda. Pomimo pięknego słońca temperatura na zewnątrz wynosiła tylko 8 stopni przekreślając moje nadzieje na plażowanie. Liczyłem, że będzie koło 20 stopni. Szczęśliwe po opuszczeniu terminala z łatwością dostrzegłem przystanek publicznego autobusu, którym z jedną przesiadką dojechałem w okolice mojego hotelu. Cena biletu za pojedynczy przejazd to 250 flisów.
Przed hotelem wszedłem jeszcze do jednej z wielu lokalnych restauracji. Ceny w Kuwejcie pozwalają odetchnąć. Za obiad, którym spokojnie najadłyby się 3 osoby zapłaciłem 1,250 dinara. Hotel okazał się być znośny i czysty. W pokoju nieodłączna tabliczka z kierunkiem mekki. Byłem strasznie zmęczony podróżą, kilkoma poprzednimi nieprzespanymi nocami i zmianą czasu więc cały dzień spędziłem w łóżku. Wieczorem wyszedłem tylko na chwile po obiad w kolejnym lokalnym barze (tym razem curry z kurczaka za 1,5dinara, szczęśliwe porcja okazała się być mniejsza.) Kolejny dzień przeznaczyłem na zwiedzanie, najpierw spacer po suku, próba wjazdu na wierze niepodległości, która okazał się być nieczynna. Poza nią, są jeszcze Kuwejt tower ( To mój trzeci raz i kolejny kiedy usłyszałem przed wejściem dokładnie to samo - zamknięte z powodu remontu). Oraz wizytę w muzeum narodowym z darmowym wstępem. Wieczorem spotkałem się z osobą z CS, która nocowała mnie tej nocy i odwiozła na lotnisko.

@Kira7 już od paru dni jestem w Polsce jutro mój ostatni wyjazd w tym roku jednodniówka do KoloniiLot do Wiednia Turkish Airlines potwierdza moje zdanie, że Turkish to najlepsza klasa ekonomiczna jaką miałem okazje lecieć a na rejsach, przez saw różnica międxy eco, a buisness praktycznie nie istnieje. Na tym lotnisku Turkish używa 737 w jedno-klasowej konfiguracji, więc fotel jest ten sam. Wybór napojów praktycznie identyczny np wyciskany sok pomarańczowy i bardzo smaczne jedzenie. Ciepły posiłek jest serwowany nawet na krótkim dwugodzinnym rejsie do Wiednia w bez konkurencyjnej cenie 200zł. Niestety do Warszawy nie ma takich cen ze względu na brak konkurencji.
Zasadniczo mogłem wrócić do wielu miejsc w podobnej cenie. Wszędzie tam gdzie latał Pegasus lot ze Stambułu kosztował te same pieniądze. Wiedniu byłem jednak ostatnio 3 lata temu, poza tym wiedziałem, że bez problemu będę mógł tam iść za grosze na kolejną podczas tej wycieczki operę. Z lotniska w Wiedniu pojechałem na dworzec główny zostawić plecak w przechowalni. Było to idealne miejsce ponieważ mój wieczorny Polski Bus do Katowic odjeżdżał również z tej lokalizacji.
Czas w Wiedniu spędziłem głównie na spacerowaniu po mieście. Myślałem o zwiedzeniu Kunsthistorichesmuseum, w którym byłem bardzo dawno temu, jednak 14 eur za wstęp skutecznie odstraszyło mnie od tego pomysłu. Po 18 udałem się stanąć w kolejce po bilet „stojący” do opery.
Bilety takie są sprzedawane na 80 minut przed spektaklem, po 3 euro za miejsca stojące na balkonach i galerii oraz po 4 eur za miejsca stojące na parterze. Kolejka ustawia się wcześniej, bo po zakupie biletu ludzie od razu idą na sale zająć sobie jak najlepsze miejsce. Tym razem operą była Salome Straussa. Opera w czasach swojej premiery uznana za niemoralną. Spektakl miał polskie akcenty, został wyreżyserowany przez Polaka. Jeden z solistów był również Polakiem.
Prosto z opery metrem na hauptbanhof i stamtąd Plbusem do Katowic. Szczęśliwe autobus był z tych nowszym z dużą ilością miejsca na nogi. W Katowicach przesiadłem się na Unibus do Krakowa. I idealnie zdążyłem na 8 rano do pracy.


Jak już pisałem nie jestem zadowolony jakoś specjalnie z tej wycieczki . Raczej nie planuje powtarzać tego typu podróży, bo są zbyt męczące. Najbardziej przeszkadzała mi pogoda. Wszędzie było 10 stopni mniej niż zakładałem. Szczególnie rozczarowujące było to na wyspie Jeju, gdzie przez cały pobyt padało a niebo było zachmurzone. Przez co nawet przez moment nie byliśmy w stanie dostrzec szczytu wulkanu będącego centrum wyspy. W Korei poza pogodą rozczarowało mnie jedzenie, w szczególności nadmiar serwowanych do wszystkiego kiszonek. Pewnym rozczarowaniem był też brak możliwości jakiegokolwiek popływania w ocenie spowodowana wiecznym brakiem dobrej pogody. Więc Kuwejt następnym razem zdecydowanie nie w grudniu. Korea zimą tak ale na narty jak być może kiedyś w życiu będzie mnie stać na ich ceny karnetów. Jutro postaram się mniej więcej podsumować koszty. Nie mam co prawda niestety wszystkiego tak wypisanego jak tom, ale kwotę plus minus mogę podać.