Fly4free.pl

Pomysł na wyjazd w tamtym kierunku kiełkował od dawna. Promocja Air Serbia na loty do ZEA (Abu Dhabi), klika telefonów i szybka decyzja. Lecimy. Plan podróży ułożyliśmy trochę później. Podróż do Emiratów przekształciła się w dłuższy pobyt w Omanie i kilka dni w ZEA. Auto wypożyczone na lotnisku w Abu Dabi. 16 dni, 4 osoby, 2 namioty i mapa. Zapraszamy.

Nasz (bardzo) wstępny plan wyglądał następująco:
9-25.05.2015 - lot wieczorny do Abu Dhabi, 10-20.05 Oman, 21-23.05 Dubaj, 24.05 Abu Dabi, poranny wylot 25.05 + 6h w Belgradzie

Loty: WAW-BEG-AUH-BEG-WAW
Lot "tam" z przesiadką ok. 2h, powrotny ok. 6h
Auto - Nissan Tiida 1.8 automat - wypożyczone i oddane na lotnisku w Abu Dabi w "Dollar Car Rental".

Noclegi: głównie namiot, poza tym hotel w Salalah (1 noc), hotel w Dubaju (3 noce).

Trasa:
Abu Dabi- Al Ain- Bahla - Nizwa- Jabal Shams- Salalah i okolice- Ras Al Jinz- Wadi Shab-Muskat i okolice- Dubaj- Abu Dabi





Pisząc tą relację skupiliśmy się głównie na informacjach praktycznych, przydatnych potencjalnym chętnym na wyjazd w tamte strony, ponieważ w naszym odczuciu taki jest główny cel tego forum. Barwnych opisów przyrody, lokalnej kultury, mieszkańców i miejsc raczej szukajcie gdzie indziej. Zdjęcia są jakie są ale mniej więcej można się zorientować jak poszczególne miejsca wyglądają – robione telefonem albo kieszonkową „małpką” - nikt z nas entuzjastą fotografowania raczej nie jest. Skupiliśmy się w naszej relacji głównie na Omanie jako kierunku mało znanym i rozpoznanym, a posiadającym ogromny potencjał jeżeli chodzi o turystykę – z Dubaju i Abu Dhabi relacji jest mnóstwo i my chyba już nic nowego w tej materii nie jesteśmy w stanie dodać, więc nie rozpisywaliśmy się za bardzo.
Nasza relacja jest subiektywnym spojrzeniem opartym tym co udało nam się zobaczyć, a na pewno wszystkiego nie widzieliśmy i nie poznaliśmy. Jak ktoś z Was ma inne doświadczenia to chętnie dowiemy się czegoś nowego.

Jakieś pytania? Jak tylko będziemy wiedzieli to chętnie pomożemy!


[b]Część dotycząca naszego pobytu.

Al Ain

Od razu po wylądowaniu w Abu Dhabi ruszyliśmy w stronę Omanu zatrzymując się na wczesny obiad i krótkie zwiedzanie w przygranicznym Al Ain. Mimo, że nasz przewodnik szeroko rozpisywał się o tym miejscu to poza fortem w centrum miasta przy głównym palcu (bilet 3 AED, w tym wstęp do muzeum) oraz rozległymi plantacjami palmowymi nie znaleźliśmy nic ciekawego. Fakt, że z uwagi na to, że chcieliśmy w miarę szybko wjechać do Omanu, nie rozglądaliśmy się jakoś zbytnio. Na plantacji palmowej szybko się zgubiliśmy ponieważ wszystkie drogi wyglądają tak samo. Po jakimś czasie traci się orientację i znalezienie wyjścia może trochę potrwać – słońce w zenicie nie pomaga w określeniu kierunku . Mimo tego zacienione alejki dobrze nadają się na poobiedni spacer.
Wyjeżdżając z Al Ain w stronę przejścia granicznego Mazyad po lewej stronie jest duże centrum handlowe z Carrefourem – można kupić wszystko czego potrzeba. Około kilometr za centrum handlowym jadąc od głównej drogi jest największy (podobno) w ZEA targ wielbłądów. Jak ktoś ma ochotę zobaczyć kilkaset wielbłądów w klatkach to można śmiało jechać – nas takie atrakcje raczej nie interesują – przyjechaliśmy, popatrzyliśmy i pojechaliśmy dalej. Mimo tego sprzedawcy są bardzo mili w stosunku do turystów i chętnie opowiedzą o swoich zwierzakach.





Fort w Al Ain.





Plantacja palmowa w Al Ain.





Targ wielbłądów koło Al Ain.

Bahla, Jabal Shams i Nizwa

Do Bahli przyjechaliśmy wieczorem i od razu ruszyliśmy na górujący nad miastem fort, który niestety jest zamknięty dla zwiedzających. Nie przeszkadza to jednak w wejściu na wzgórze, z którego roztacza się widok na miasto. My na górze zjedliśmy kolację po czym zaliczyliśmy spacer główną ulicą i zaczęliśmy szukać miejsca pod namiot. Przyjemne miejsce znaleźliśmy na wylocie z Bahli w stronę Al Hamry (droga na Jabal Shams).
Rano szybki kurs do banku po wymianę $ i ruszyliśmy w góry. Od oznakowanego zjazdu na rondzie w Al Hamra nie ma się jak zgubić – jest tylko jedna asfaltowa droga, która po minięciu Wadi Ghul zaczyna się piąć stopniowo w górę.
Wypad w góry podzieliliśmy na 2 dni – pierwszego dnia wjechaliśmy pod Jabal Shams. Należy się kierować na „Jabal Shams Resort Hotel” (dużo znaków po drodze) – innego hotelu nie ma w tej okolicy. Cena za noc w bungalowie chyba ok 80 OR / 2 osoby jakby ktoś był zainteresowany, ale jak byliśmy w maju to obiekt chyba już był zamknięty. Pod koniec spory odcinek drogi szutrowej ale osobówką spokojnie da radę. Tuż przed hotelem jest wspaniały punkt widokowy na cały wąwóz Wadi Ghul – na skraju przepaści idealne miejsce na śniadanie/obiad przez czekającą nas wędrówką.
Za hotelem jadąc ok. 15 min. szutrową drogą dociera się do niewielkiego parkingu, gdzie zaczyna się szlak trawersujący ścianę wąwozu i wiodący do opuszczonej wsi położonej na jego zboczach (ok. 1,5 - 2 h w jedną stronę, powrót ta samą drogą). Jest to chyba najciekawszy szlak w całym masywie. Widoki niesamowite a trasa praktycznie bez przewyższeń, więc każdy da radę. Oczywiście zapas wody niezbędny.
Na sam Jabal Shams nie dotarliśmy. Szczyt przypomina kopułę z bardzo łagodnie opadającymi zboczami - na szczycie charakterystyczne wysokie anteny. Uznaliśmy, że jego zdobycie w panującym upale nie będzie łatwe i dlatego zdecydowaliśmy się wyżej opisany szlak do opuszczonej wioski plus biesiadowanie nad urwiskiem wąwozu Wadi Ghul – zdecydowanie nie żałujemy.
Po górskich włóczęgach zjechaliśmy do Al Hamra na kolację i drobne zakupy. Jadąc od strony szczytu jest kilka nieźle wyglądających knajp przed głównym rondem. Po obiedzie skusiliśmy się na zimną Bavarię 0,0% - była to zdecydowanie jedna z najgorszych decyzji podczas całego wyjazdu… Odradzamy nawet najwytrwalszym piwoszom.
Na wieczór wróciliśmy w okolice Wadi Ghul, gdzie rozbiliśmy namioty i rozpaliliśmy grilla. Rano po śniadaniu ruszyliśmy do wąwozu Wadi Ghul. Zjeżdżając u wylotu wąwozu z głównej drogi wjeżdża się ok. 1 km w jego głąb szutrową drogą, po czym zostawia się samochód i rusza piechotą jego dnem. W wiosce można wynająć auto 4x4, żeby zwiedzić wąwóz ale nie wiemy za ile bo nie interesowała nas taka opcja.
Sam wąwóz wygląda niesamowicie – wysokie ściany skalne z obu stron a na dole oazy palmowe. Po ok. 2 godzinach dociera się do małej wioski za którą wąwóz się kończy. Idealne miejsce na odpoczynek w cieniu przed drogą powrotną. W maju wody w wąwozie było niewiele i zdecydowanie za mało, żeby się kapać – w innych porach roku zapewne panują do tego idealne warunki. Na samą wycieczkę proponujemy wybrać się jak najwcześniej, dopóki w wąwozie jest jeszcze trochę przyjemnego cienia.
Po zaliczeniu Wadi Ghul pojechaliśmy do Nizwy (ok. 1,5 h drogi). Miasto w sam raz na spędzenie leniwego popołudnia i wieczoru. W centrum spory meczet – nie muzułmanie mogą zwiedzać tylko rano koło 10-11, ale my byliśmy zdecydowanie za późno. Zdążyliśmy za to zobaczyć największy fort w centrum Nizwy i wdrapać się na jego najwyższą wieżę – zdecydowanie warto, bo ze szczytu rozciąga się wspaniały widok na okolicę. Dodatkowo w samym forcie ciekawe (i klimatyzowane) muzeum. Wstęp (fort + muzeum) 1 OR / os. – czynne do 16.
W Nizwie zaliczyliśmy jeszcze lokalny suk, gdzie można kupić praktycznie wszystko (polecamy zdecydowanie suszone daktyle), spacer główną ulicą i powrót dnem wyschniętej rzeki. Po zmroku ruszyliśmy w nocna drogę do Salalah.





Fort w Bahli.





W drodze na Jabal Shams.





Wadi Ghul widziane z góry.





Trasa zboczem Wadi Ghul do opuszczonej wioski…





… i sama wioska. Ludzie poszli, kozy zostały.

Nie kupować pod żadnym pozorem!





Wadi Ghul.





Suk w Nizwie.





Dziedziniec fortu w Nizwie.





Panorama Nizwy z wieży fortu.

Salalah i okolice

Z Nizwy do Salalah jechaliśmy główną drogą przez Al Hayma. Praktycznie przez całą drogę dookoła tylko bezkresna pustynia, aczkolwiek nocą niewiele było widać. Droga równa, dobrej jakości, ruch znikomy – wg nas najlepiej przejazd do Salalah zrobić nocą i nie tracić dnia. Na trasę Nizwa – Salalah trzeba liczyć ok 8,5 h bez postojów.
Wjeżdżając do Salalah od razu skierowaliśmy się na południe do Mughsayl, żeby zrelaksować się na piaszczystej plaży – podobno najlepsze w okolicy. Jako, że dojechaliśmy jakoś po 3 rano na plaże, zaliczyliśmy wschód słońca na tle otaczających plażę klifów, po czym wymoczyliśmy się w morzu robiąc przerwy na drzemkę w cieniu i grilla. Plaża faktycznie robi wrażenie – szeroka, piaszczysta i do tego pusta – my przez kilka godzin widzieliśmy tylko jedną osobę i stado wielbłądów. Wg pana z pobliskiej stacji benzynowej najlepszy odcinek plaży to ten na początku piaszczystego pasa wybrzeża jadąc od Salalah (tam też plażowaliśmy). Podobno na przeciwległym końcu plaży są widowiskowe wodotryski z wody morskiej przeciskającej się przez wyerodowane skały - my tam jednak nie dotarliśmy.
Po południu pojechaliśmy do Salalah do naszego hotelu - The Emirates Apartments rezerwowany przez Agoda.com kosztował 22OR za 4 osoby płatne na miejscu. Standard bardzo dobry – z tego co widzieliśmy klasę wyżej niż inne hotele w podobnych cenach, lokalizacja też ok. Na miejscu chwila oddechu, prysznic, pranie i ruszyliśmy zobaczyć Salalah. Nie mieliśmy jakiegoś specjalnego celu – przeszliśmy całe centrum wraz plantacjami palmowymi, plażami i dzielnicą imigrantów z Bangladeszu. Samo Salalah robi całkiem przyjemne wrażenie i mimo, że jest to drugie co do wielkości miasto to panuje tu dość leniwa atmosfera. Jeden dzień na poznanie samego miasta to w sam raz.
Następnego dnia po wymeldowaniu z hotelu pojechaliśmy do dużego centrum handlowego (Carrefour) przy drodze koło lotniska zrobić zapasy na dalszą część wyprawy. Potem ruszyliśmy zobaczyć stanowiska archeologiczne Al Balid na wschodnich przedmieściach Salalah – bilet 0,5 OR osoba. Na miejscu znajduje się chyba najciekawsze muzeum, jakie widzieliśmy w Omanie – spore działy dotyczące historii kraju z obszerną częścią marynistyczną. Wszystko nowe i dobrze utrzymane – zdecydowanie warto (chociaż na miejscu nie widzieliśmy ani jednej osoby zwiedzającej). W samym muzeum zakaz robienia zdjęć. Dookoła muzeum znajdują się wspomniane wykopaliska oraz długa laguna. Z ruin niewiele zostało ale warto przespacerować się wzdłuż brzegu na wieże widokową. Dodatkowo od strony morza budowany jest nowoczesny pasaż z (prawdopodobnie) barami i restauracjami. Jak byliśmy w Al Balid to budowa jeszcze trwała ale szeroka, pusta i piaszczysta plaża jak najbardziej nadawała się do kąpieli. Jak już mieliśmy dość upału ruszyliśmy na północ.
…





Świt na plaży w Mughsayl.





Mughsayl widziane z poziomu plażowego ręcznika.





Centrum Salalah.





Plaża w Salalah.






Tradycyjny strój omański noszony przez większość mężczyzn.





Laguna Al Balid.





Ruiny Al. Balid – w oddali widoczna plaża i budowane na niej promenada i pawilony handlowe.





Al Balid





Wieczór na plaży gdzieś na wschód od Salalah.





Wadi Darat.





Wadi Darat.



Droga między Salalah a rezerwatem żółwi Ras Al Jinz

Na przejechanie tego odcinka przeznaczyliśmy 4 dni (ostatecznie wyszły 3 dni). Podróże po ok. 300 km (3h) dziennie w czasie największego upału. Reszta czasu upływała nam głównie na plażowaniu i grillowaniu. Największą atrakcją tego odcinka są po prostu widoki, puste szerokie plaże i praktycznie brak czegokolwiek poza piachem, kamieniami, morzem i słońcem. Po drodze mijamy kilka mniejszych osad. W każdym z nich można znaleźć mały sklep spożywczy i bar więc jest wszystko co trzeba.
…





Wyjazd z Salalah.





W dzień wyglądają fajnie ale jadąc w nocy trzeba na nie uważać.






Chwila przerwy na rozprostowanie kości.





Plaża obok naszego „hotelu”.






I nasz hotel :)





Słońce w zenicie…





W drodze na plażę :)





Plaża na północ od Al Duqm – najlepsze miejsce dla zbieraczy wszelkiego rodzaju muszli i innych morskich skarbów wyrzucanych przez fale.

Ras Al. Jinz, Wadi Shab, Sur i Sinkhole

Rezerwat żółwi morskich w Raz Al Jinz to miejsce, które trzeba koniecznie odwiedzić. Nocna wycieczka na plażę i możliwość obserwowania kopania przez żółwie gniazd, składania jaj i wędrówki młodych żółwi do morza na długo pozostaje w pamięci.
Do wyboru są wycieczki po zmroku ok. 21 lub wcześnie rano ok 4. Termin należy wcześniej zarezerwować przez stronę… - od razu przysyłają potwierdzenie rezerwacji na wybrany dzień i godzinę. Płatność na miejscu 3 OR (dzieci 1 OR). My przyjechaliśmy o jeden dzień wcześniej niż mieliśmy rezerwację i weszliśmy bez problemu. Wycieczka zaczyna się od przejazdu busem na plaże, gdzie w asyście przewodnika z bliska można podglądać żółwie i dowiedzieć się o nich kilku ciekawych informacji. Całość trwa ok. 1,5h.
Żółwie zielone to jedna z większych atrakcji w Omanie. Przynajmniej dla nas. Ocena subiektywna, ale widok żółwi składających jaja na plaży w księżycową noc robi wrażenie. Rezerwat Ras Al Jinz to wysokiej klasy ośrodek turystyczny z hotelem, restauracją itp. Co do cen to odsyłamy na strony hotelu, ale były na tyle wysokie, że nawet o nim nie pomyśleliśmy.
W pobliskiej miejscowości Ras Al Hadd jest spokojna plaża oraz kilka knajp gdzie można zjeść obiad (w Ras Al Jinz tylko droga restauracja w budynku zarządu rezerwatu). My jedliśmy pyszną i świeżutką rybę w małej knajpce przy głównej ulicy za ok 1,7 OR – porcja taka, że nawet głodny facet ledwo da radę – ale my oczywiście daliśmy .
Po kolejnej nocy pod gwiazdami ruszyliśmy do Wadi Shab – jadąc z Sur w kierunku Muscatu należy zjechać z autostrady na zjeździe „Tiwi”. Sam wąwóz widać z daleka więc nie sposób nie trafić. Na sporym parkingu u wylotu wąwozu zostawia się samochód po czym przepływa łódką (1 OR/os w 2 strony – ostatnia łódka powrotna odpływa o 18.00 więc lepiej się nie spóźnić) na drugi brzeg, gdzie czeka nas ok. godzinna wędrówka. Wąska ścieżka wije się przez skały mijając po drodze niewielkie zbiornik z lazurową krystaliczną wodą. Mimo pokusy kąpieli należy wytrwale iść dalej do końca szlaku. Tam znajdują się ukryte w skałach urokliwe jeziorka ze słodką wodą. Miejsce robi niesamowite wrażenie i bez wątpienia można w nim spędzić pół dnia. Cały „kompleks” składa się z 3 jeziorek położonych jedno za drugim. Jedyny problem to fakt, że już w pierwszym jeziorku woda kryje i nie ma go jak obejść. Chyba najlepsze wyjście to zostawić rzeczy na brzegu, a wszystko co cenne (paszport, kasa) wrzucić do plastikowej butelki, zakręcić i zabrać ze sobą:)
Osoby potrafiące dobrze pływać i nie mające klaustrofobii koniecznie powinny dopłynąć na koniec ostatniego z jeziorek, gdzie znajduje się wąska zalana szczelina, którą przepływa się do podziemnego zbiornika z wodospadem w środku! Nigdzie wcześniej takiego miejsca nie widzieliśmy i chociaż w środku nie ma się nawet czego złapać a dna nie widać miejsce pozostawia niezapomniane wrażenia gwarantowane.
[Poniższe zdjęcia żółwi i cześć z Wadi Shab pochodzą z Internetu – na żółwiach nie można było w nocy robić zdjęć a w Wadi Shab nie mieliśmy wodoodpornego aparatu.
Po kąpielach i wędrówkach w Wadi Shab pojechaliśmy na obiad i wieczorny spacer do Sur. Miasto w sam raz na wieczór, sporo knajpek, orientalny klimat i zatoka z drewnianymi łodziami robią fajny klimat. Nad brzegiem jest miejskie muzeum, przed którym stoi duży drewniany podświetlony statek – podobno ostatni taki zbudowany tradycyjną technika w porcie w Sur. My byliśmy za późno i obiekt był zamknięty. Obejrzeliśmy statek tylko z zewnątrz – za to naprzeciwko dają dobrą shaormę 
Na nocleg wcześniej wypatrzyliśmy kawałek równego poletka na skałach nad morzem koło Tiwi. Niby blisko autostrady ale nocą (podobnie jak w dzień) praktycznie nikt nią nie jeździł – za to rano obudził nas przyjemny wschód słońca po czym znowu zrobiło się + 40 stopni.
Na śniadanie pojechaliśmy do pobliskiego Sinkhole (na znakach oznaczone jako Bimmah Sinkhole – jadąc autostradą nie sposób przegapić), które stanowi niewielki park z zacienionymi miejscami do odpoczynku, w środku którego znajduje się ogromne zapadlisko ze słoną wodą. Na dno prowadzą schodki a po zejściu nie pozostaje nic innego jak wskoczyć do orzeźwiającej wody! Dobrze mieć maskę+fajkę bo zapadlisko jest naprawdę głębokie i można nurkować do woli. My byliśmy na miejscu bardzo wcześnie rano i to chyba najlepsza pora bo wtedy nie ma praktycznie nikogo innego i bez skrępowania można szaleć do woli  Wstęp darmowy – jak furtka jest zamknięta należy zastukać w okno domku ochroniarza, na pewno wpuści. Podobnie jak Wadi Shab wg nas obowiązkowy punkt programu jeżeli chodzi o Oman. Na miejscu brak sklepów, są toalety, teren ogrodzony. Godziny otwarcia chyba od 8 rano do zmroku.






Krótka przeprawa łódką na początku wąwozu Wadi Shab.






Muzeum w Sur.





W poszukiwaniu centrum Sur zaliczyliśmy spacer po przedmieściach.





Sinkhole widziane z góry…





… po zejściu na dno.

Muscat i okolice

Do Muscatu przyjechaliśmy po południu, żar lał się z nieba co jednak nie przeszkodziło nam w zwiedzeniu najciekawszych fragmentów miasta. Sam Muscat nie sprawia raczej wrażenia dużego miasta a raczej kilku mniejszych miast powciskanych między nadbrzeżne pasma górskie. Stara część Muscatu to przede wszystkim nadmorski bulwar z targiem oferującym wszelkiego rodzaju pamiątki i przedmioty kojarzące się z kulturą Omanu. Razem z położonym nad zatoka zielonym parkiem Riyam centrum Muscatu stanowi dobre miejsce na spędzenie leniwego popołudnia. W samym parku Riyam na wzgórzu znajduje się widoczna z daleka ogromna kadzielnica z tarasem widokowym na szczycie. Niestety jak byliśmy w Muscacie to kadzielnica była zamknięta i z tego co udało się nam dowiedzieć podobno trwa to już dłuższy czas. Niemniej jak otworzą na pewno warto zajrzeć.
Kolejnym naszym punktem był pałac Sułtana Omanu. Z centrum Muscatu jedzie się drogą wzdłuż wybrzeża na wschód ok. 5 km, po czym dojeżdża się do otoczonego skalistymi górami kompleksu pałacowego. Do samego pałacu wstępu nie ma ale można się swobodnie poruszać pomiędzy praktycznie wszystkimi budynkami rządowymi i podejść pod bramę pałacu – my spędziliśmy na miejscu cały wieczór krążąc między budynkami. Po lewej stronie od pałacu w skale wydrążony jest tunel, którym można dojść nad zatokę i podziwiać pałac z drugiej strony. Ma miejscu kilka knajp i sklepów więc spokojnie można posiedzieć dłużej.
Drugi dzień w Muscacie poświęciliśmy na odwiedzenie największej atrakcji czyli meczetu Sułtana Kaboosa. Znajduje się on po przeciwnej stronie miasta niż pałac Sułtana więc trzeba liczyć minimum godzinę na dojazd. Pięć wieży meczetu widać z daleka, mimo to bez większego problemu można się po drodze zgubić, co nam się udało. Przed wybraniem się do meczetu koniecznie trzeba sprawdzić godziny otwarcia – jak byliśmy to nie muzułmanie mogli wejść do środka od 8.30 do 11.30 (oprócz piątków, wtedy cały dzień meczet jest zamknięty) – wstęp bezpłatny, na miejscu duży parking.
Sam meczet jest ogromny i na zwiedzenie spokojnie można liczyć 2-3 godziny. Obowiązuje odpowiedni strój, tj. długie spodnie i zakryte ramiona a panie dodatkowo zakryte głowy. Przepych i bogactwo budowli uderzają i choć słońce grzeje niemiłosiernie to w środku panuje przyjemny chłód.
…





Riyam Park i kadzielnica na szczycie.





Suk w Muscacie.





Parking przed meczetem :)





Pałac Sułtana w Muscacie.





Widok na pałac od strony morza (po przejściu przez tunel).





Meczet Sułtana Kaboosa.













Fort w Nakhl.





Widok z fortowej wieży.





Wejście do fortu w Al Rustak – niestety już zamknięte.


Dubaj
Dubaj - miasto o który napisano już tyle, że potraktujemy je w dwóch zdaniach. Hotel w Deira, 3 spędzone w mieście dni, kilka znanych miejsc na zdjęciach. Warto przyjechać i zobaczyć:)





W drodze do centrum