w drodze do Tagbilaran szukać kafejki internetowej
powrót na Pamilacan
zaraz po przypłynięciu na wyspę czeka na mnie gromadka przyjaciół z Baclayon czas na wino kokosowe zwane tubą
Kinilawu czyli małe rybki takie nasze szprotki dodaje się cebulę sól sos rybny i poleje mleczkiem kokosowym wszystko je się na surowo
śniadanie Elizy palce lizać
druga strona wyspy Pamilacan
Brak słodkiej wody to największy problem wyspy , 20 km stąd sprowadzana jest ona łodziami jest ciężko ale dają sobie radę
widząc takie piękne miejsca zawsze zastanawiam się : dla nas to raj , a dla nich ?
jest pora sucha 3 miesiące ciągłych upałów trawa która zazieleni dopiero od lipca dziś jest żółta ale potem wyspa jest zielona bujna zieleń i błękit oceanu zapiera dech w piersi
przed kościołem
takie muszle to tutaj codzienność a niebieskie czerwone rozgwiazdy dają niesamowity urok tej maleńkiej wyspy
to zdjęcie mówi chyba wszystko o tej wyspie ; piękna wieś z domieszką egzotyki .
Koszykówka to narodowy sport Filipińczyków piłki nożnej nie lubią ale siatkówka owszem pograłem z nimi a jak wyglądałem po meczu ?
dzięki za kolejną relację-świetnie piszesz.za dwa tygodnie będę w niektórych miejscach,które opisywałeś w swojej pierwszej wyprawie na Filipinypozdrawiam Wojtek
Byłem w Wietnamie np w Sapa cudowne miejsce Las też mnie zaciekawił Birma wrócił bym czegoś w niej mi brakuje ale Filipiny są inne jakie myślę że opisałem wyżej dlaczego tak bardzo je po kochalem
Fantastyczna relacja! Mało kto aż tak zagłębia się w filipińską kulturę, mam wrażenie, że najczęściej jedzie się tam plażować i wypoczywać. Fajnie, że pokazałeś ten "raj" (dobre pytanie- dla nich wizja raju musi wyglądać zgoła inaczej...) od innej strony. I szczególne uszanowanie za dary dla młodych Filipińczyków! Serce rośnie, patrząc na tak bezinteresowną pomoc płynącą z tak daleka
:)) I tworzysz pozytywny obraz Polski w świecie, jeździj, podróżuj, odkrywaj więcej, tego Ci życzę
:))
Twierdza wojsk Magellana nocą
Płyniemy na targ do portu Baclayon
Targ w Baclayon
w drodze do Tagbilaran szukać kafejki internetowej
powrót na Pamilacan
zaraz po przypłynięciu na wyspę czeka na mnie gromadka przyjaciół z Baclayon
czas na wino kokosowe zwane tubą
Kinilawu czyli małe rybki takie nasze szprotki dodaje się cebulę sól sos rybny i poleje mleczkiem kokosowym
wszystko je się na surowo
śniadanie Elizy palce lizać
druga strona wyspy Pamilacan
Brak słodkiej wody to największy problem wyspy , 20 km stąd sprowadzana jest ona łodziami jest ciężko
ale dają sobie radę
widząc takie piękne miejsca zawsze zastanawiam się :
dla nas to raj , a dla nich ?
jest pora sucha 3 miesiące ciągłych upałów trawa która zazieleni dopiero od lipca dziś jest żółta
ale potem wyspa jest zielona bujna zieleń i błękit oceanu zapiera dech w piersi
przed kościołem
takie muszle to tutaj codzienność a niebieskie czerwone rozgwiazdy dają niesamowity urok tej
maleńkiej wyspy
to zdjęcie mówi chyba wszystko o tej wyspie ; piękna wieś z domieszką egzotyki .
Koszykówka to narodowy sport Filipińczyków piłki nożnej
nie lubią ale siatkówka owszem pograłem z nimi a jak wyglądałem po meczu ?