Fly4free.pl

- Coral bay (snorkeling) – nie skorzystałam z tego, ale mój mężczyzn powiedział, że było ok ale bez szału :)

Lunch – ten temat przemilczę, bo byliśmy mega wkur***** i głodni :). Tyle dobrego, że miejsce było ładne i widzieliśmy jak pan wyciągał ogromnego ślimaka z muszli wielkości mojej głowy :D (takie muszle można kupić np. na straganie w Mienie za grube miliony ;))








- Sloth Island – wielkie rozczarowanie. Jest to zarośnięta namorzynami i innymi drzewami wysepka, na którą się nie schodzi. Leniwce o ile są ogląda się z łódki – widzieliśmy dwa, które siedziały gdzieś wysoko na drzewach i były mało widoczne. Także dla nas nie była to żadna atrakcja gdyż w Metropolitano Parku i na Playa Estrella mieliśmy je prawie na wyciągnięcie ręki.

- Holywood Island – małe wysepki namorzynowe, pomiędzy którymi jest wielka płycizna i miliony rozgwiazd jednak innych niż na playa Estrella. Gwiazdy są dużo mniejsze i mają cieńsze ramiona. Podobało nam się :)

Z dwóch ostatnich atrakcji niestety nie posiadam zdjęć.
Po powrocie mega głodni postanowiliśmy zaszaleć i udaliśmy się do restauracji El Ultimo Refucio polecanej przez Lonely Planet ($$). Na przystawkę wzięliśmy piwo i ceviche (klasycznie :D) a dania głowne ja – rybę niestety nie pamiętam nazwy ale była PRZE-PYSZ-NA, stary wziął stejka mignon :). Niebo w gębie. Wynagrodziło nam to nasze męczarnie na wycieczce :P. Czekając na jedzenie dodatkową atrakcją było obserwowanie płaszczek, które pod wieczór podpływają bliżej zabudowań, coś niesamowitego! Jedna płaszczka była wielkości stołu do ping-ponga serio!








Stejk mignon:




Ryba:





Po kolacji wróciliśmy do hostelu odpocząć na naszym tarasie nad wodą, gdzie mogliśmy obserwować płaszczki i małe meduzy, które świeciły w ultrafiolecie.
Przepraszam za słabą jakość, ale ciężko mi było złapać te małe cholery :D





Bastimentos
Trzeciego dnia postanowiliśmy eksplorować wyspę Bastimentos. W tym celu udaliśmy się w stronę portu do którego przypłynęliśmy z Almirante. Idąc ulicą naganiacz z lokalnego biura podróży zwerbował nas i kupiliśmy bilety na boat taxi do miasteczka Bastimentos. Jeśli nie powiecie, że chcecie do miasteczka to zabiorą was od razu na Red Frog beach. Kupiliśmy bilet w jedną stronę (5$/os) ponieważ plan był taki, żeby z miasteczka przejść na Wizard Beach a tam ukrytą ;) „ścieżką” iść na Red Frog Beach i stamtąd złapać łódkę do Bocas.
Miasteczko iście karaibskie :) Jest jedna droga z betonowych płyt, ludzie żyją swoim tempem, nie ma samochodów no istna sielanka ;). Ścieżka na Wizard beach jest dobrze oznaczona – z miasteczka idzie się ok. 20 min. Polecam wziąć jakieś kryte buty, bo jest tam błoto. Na nasze nieszczęście my wybraliśmy się w japonkach :D ale o tym później. Sama plaża piękna, mało ludzi, ogromne fale i lokalsi na deskach a morska bryza rozchodziła się w powietrzu.












Ścieżka (później jest trochę stromo, ale nie ma dramatu):




Wizard Beach:












Posiedzieliśmy z godzinę i ruszyliśmy dalej. Wg Lonely planet wizard beach jest połączona ścieżką z Red Frog beach (niby idzie się nia pół godziny). Dodam tylko, że mieliśmy najświeższe wydanie przewodnika. Poszliśmy do końca plaży tam musieliśmy się po przedzierać przez powalone drzewa, skałki itp. aż w końcu dotarliśmy do ścieżki.








Są to ostatnie zdjęcia z przeprawy na drugą plażę, ponieważ później było ciężko... Szło się dżunglą w błocie po moje pachy :P. Gdy chłopcy z plaży mijali nas na koniach to konie zapadały się w błocie po kolana! Generalnie przejście ścieżki zajęło nam godzinę no może więcej. W pewnym momencie tak zassało mi japonka, że się urwał, więc była zmuszona iść na boso przez dżunglę… ciekawe przeżycie szczególnie jak dookoła dzicz, drzewa z kolcami, za które się nie da złapać i bóg wie, co jeszcze było i żyło w tym błocie. Nie wiedziałam czy szłam po błocie czy końskim łajnie, ale po pewnym czasie było mi wszystko jedno.
Jakoś w połowie drogi spotkaliśmy dwie dziewczyny, które spytały się nas o drogę chwilę pogadaliśmy i jak się okazało szły z Red Frog Beach i wszyscy im odradzali, żeby iść tą ścieżką, bo niby okradają na niej turystów… na szczęście nic takiego się nie wydarzyło. Pod sam koniec szlak się rozwidlał i mój luby poszedł w lewo, żeby sprawdzić czy już widać plażę i czy to dobra droga. Okazało się, że nie i przy okazji idąc tą ścieżką napotkaliśmy słynne red frogi wielkości paznokcia, które są bardzo jadowite a my na boso… miałam dość, stanęłam na jakiejś porzuconej skrzynce po piwie i powiedziałam, że nie idę i będę płakać :P. Ale nie ma tego złego… i w końcu doszliśmy do plaży. Wyglądaliśmy dosłownie jak byśmy bili się z g*wnem. Błoto miałam na twarzy, tyłku (bo przecież kilka razy się przewróciłam), nogach, rękach – wszędzie. Zanim wyszliśmy do ludzi obmyliśmy się w strumyczku i poszliśmy na zasłużone PIWO! Zdjęć z naszej przeprawy przez dżunglę nie mam, bo w sumie nie mieliśmy do tego głowy. Teraz się z tego śmiejemy, jednak wtedy nam do śmiechu nie było. Także jeśli, ktoś chce iść w nasze ślady to na własną odpowiedzialność ;)
Na plaży w ogóle nie było żab, za to było sporo ludzi.




Plaża jak plaża szału nie było, więc po piwie poszliśmy na kolejną Polo Beach, która nas urzekła :)








Jakby ktoś chciał kupić wyspę, to może jeszcze będzie aktualne :p




Następnie wróciliśmy do portu i czekaliśmy na łódkę do Bocas. Za wstęp na plaże Red Frog nie płaciliśmy ale podobno, jeśli płynie się łódką bezpośrednio na plażę to opłata wynosi 6$/os. Od nas nikt pieniędzy nie chciał mimo, ze wracaliśmy z miejsca w którym pobierane są opłaty.
Takie cuda w drodze do portu:




Wieczorem po ciężkim dniu wjechał RUM ABUELO (polecam!).

Czwartego dnia wybraliśmy się taxi boat’em (3$/os w dwie strony) na pobliską wysepkę Carenero, którą chieliśmy obejść dookoła i przy okazji zahaczyć o bar Aqua Lounge. Jednak pogoda nie dopisała, więc nie mogliśmy obejść wyspy i pół dnia spędziliśmy w Aqua Lounge – mega klimat! Po południu trochę się przejaśniło, więc przeszliśmy się kawałek po wyspie.








Był też Coco co lubi coco ;) czyli pieseł, który wskakiwał do wody jeśli rzuciło mu się kokos i nam go przynosił. Słodziak :D
















Ponieważ pogoda znowu zaczęła się psuć wróciliśmy do naszego hostelu.
Wieczorem pokręciliśmy się jeszcze po Bocas Town, żeby się pożegnać z tym świetnym miejscem oraz zaopatrzyliśmy się w panamski rum dla nas, rodziny i znajomych. Mimo, ze nie przepadam za rumem ten był dobry, chyba klimat był odpowiedni ;)





Podsumowując Bocas... świetne miejsce, każdy znajdzie coś dla siebie. Można i odpocząć i poimprezować. Nam się bardzo podobała atmosfera no i przyroda ofkors :)

Następnego dnia wyruszyliśmy do Boquete.BOQUETE

Następnego dnia wyruszyliśmy do Boquete. Rano kupiliśmy bilety na łódź do Almirante (6$/os), następnie z portu w Almirante poszliśmy w stronę małego „dworca” autobusowego – to samo miejsce, gdzie wysiadaliśmy jadąc z Panama City. Niestety z Almirante nie ma bezpośredniego autobusy do Boquete i trzeba się przesiąść w David. Za autobus do David zapłaciliśmy 8,50$/os. czas jazdy ok 4h. W David praktycznie od razu złapaliśmy autobus do Boquete wystarczyło przejść przez halę dworca. Bilety kupiliśmy w autobusie 3,50$/os. W ten oto sposób po godzinie byliśmy na miejscu :)
Dworzec w David:




Autobus do Boquete. Jeśli nie lubicie głośnej muzyki polecam siadać na końcu, ponieważ muzyka jest rozkręcana na cały regulator.




Boquete to rozciągnięta wzdłuż głównej drogi miejscowość, w której jest bardzo dużo Amerykanów, mieszkających tam na emeryturze, mają swoje domy w "hamerykańskim" stylu :). Miasteczko samo w sobie nie jest za ładne jednak jako baza wypadowa nadaje się idealne. Zatrzymaliśmy się w hostelu Mamallena Boquete. (25$/doba za 2 os. pokój ze wspólną łazienką + śniadanie). Budynek chyba ma już swoje lata, pokoje również ;) jednak było czysto, blisko do wszystkiego i w końcu mieliśmy ciepłą wodę! :D Jeszcze tego samego dnia wykupiliśmy półdniową wycieczkę na coffe tour (30$/os).








Drugiego dnia ok. 9 przyjechał przewodnik i zabrał nas oraz 2 dodatkowe osoby do Don Pepe Estate, gdzie produkuje się również najdroższą kawę na świecie Geisha (ok 600$ za 0,45 kg). Tereny i widoki przecudne. W trakcie wycieczki dowiedzieliśmy się między innymi jak uprawiana jest kawa, jak radzą sobie z chorobami np. grzybami na roślinach. Poznajemy proces suszenia, oddzielenia łupiny od ziarna, segregacją na podstawie średnicy ziaren, ile wynosi roczna produkcja itd. Na koniec wycieczki odbyła się degustacja :D. Ogólnie polecam, bo można dowiedzieć się ciekawych rzeczy :)








































Jeśli chodzi o degustację smakoszem nie jestem, ale wg. mnie kawa była kwaśna. Jednak dało się wyczuć nuty czekoladowe bądź cytrusowe. Jeżeli chodzi o zakup kawy to polecono nam zaopatrzyć się w sklepie/kawiarni Kotowa przy Av. Central.








Ok. 13 wróciliśmy do hostelu i wybraliśmy się na obiad do knajpki poleconej przez przewodnika – Las Orquideas. Jest to niewielka rodzinna restauracja z domowym, smacznym oraz jak na Panamę bardzo tanim jedzeniem. Za obiad z napojem dla dwóch osób płaciliśmy 8-9$! Polecam spróbować koktajlu z platana – pycha :).