Fly4free.pl

Witam.Dziś zapraszam na relację z mojej kolejnej podróży. Tym razem korzystając po dłuższym namyśle z promocji China Southern Airlines zakupiłem bilet na trasie Warszawa- Amsterdam -Pekin-Xian - Manila .
Z Wrocławia do Warszawy oczywiście Polski Bus. Ale nie obyło się tym razem bez problemów- zresztą na własne życzenie. Do Wrocławia podrzuciłem 3 osoby z serwisu BlaBlaCar - pozdrawiam. Do odjazdu 1,5 więc wpadłem na pomysł pojechać do centrum na coś ciepłego polskiego przed wylotem w nieznane i nie zraziły mnie korki. Po dłuższym czasie szukania jakiegoś parkingu udało się i spacerem udałem się na jak się okazało zimną obiado-kolację w Bazylii . Została jeszcze godzina ale powrót to istna droga prze mękę .
Oberwanie chmury zmoczyło nas do suchej nitki a na dodatek nie mogłem znaleźć parkingu na którym zostawiłem auto, gdy je znalazłem chmara pilnujących pojazd chciało zapłaty , no i wyjazd z centrum - masakra - deszcz lał niemiłosiernie , zaparowane szyby, nie wiem gdzie jechać i wszędzie korki a do odjazdu co raz mniej czasu.Po kilkudziesięciu minutach wyjechałem - zdawało mi się z centrum- po czym zostaliśmy zatrzymani przez Straż miejską , która chciała wlepić 500 zł mandatu za wjazd na zakaz.
Byliśmy już mocno spóźnieni i na nic były tłumaczenia, że zgubiliśmy się w centrum i nie wiemy jak wyjechać a za chwilę odjedzie nasz autobus-ale po kilku minutach takich usprawiedliwieniach -okazało się , że strażnicy miejscy też ludzie i zamiast mandatu który miał być mniejszy dostałem pouczenie- pozdrawiam funkcjonariusza. Ale dalej byliśmy daleko od dworca a zostało ok 15 minut do odjazdu i już zastanawiałem się nad tym co robić dalej bo mocno się skomplikowała sytuacja.
Na 5 minut przed odjazdem wpadłem na ulicę równoległą do dworca i tu szukałem ostatniej szansy i udało się znaleźć jedno- jedyne puste miejsce. Nie bacząc na to , czy auto będzie stało 2 tygodnie na zakazie czy nie w pośpiechu przemoczeni do suchej nitki złapaliśmy plecaki i sprintem pobiegliśmy na peron z którego odjechać już za moment miał autobus do Warszawy.
Autobus praktycznie pusty , zajęliśmy ostatni rząd -jednocześnie robiąc sobie suszarnię z mokrych naszych ubrań- a przecież tak miało lać na Filipinach.
Tym razem dostaliśmy poczęstunek , choć to nie pierwsza trasa na Warszawę- bułeczka, ciastko oraz sok pierwszy raz się nam przytrafił i tak po tak emocjonującym początku zasnęliśmy by obudzić się już w Warszawie ok 1 w nocy. Kolejne 30 minut to oczekiwanie na autobus nocny w kierunku dworca centralnego z którego to kolejnym dostać się mieliśmy na lotnisko i tam do ok 6 rano czekanie na odprawę samolotu KlM do Amsterdamu


Na pokładzie Airbusa 320 stewardesy w średnim wieku i mało urodziwe ale kanapka z oryginalną holenderską goudą i herbata po spędzonej nocy na lotnisku w Warszawie to zawsze miła odmiana.
Lotnisko w Amsterdamie sprawia miłe wrażenie choć powitała nas wietrzna pogoda i deszcz - zostaliśmy wewnątrz aby nabrać siły po nieprzespanej nocy .
Darmowe wi-fi działa przez 30 minut - wszędzie czysto i przyjemnie, słychać śpiewy ptaków.
Miejsce trochę przypomina jeden z bloków Centrum Kopernik- dla dzieciaków fajna sprawa oraz fajne miejsca do siedzenia czy fotele do leżenia , chociażby przyjemny masażer za 2 euro /5 minutto kolejne fotki z lotniska w Amsterdamie



Pomimo fajnej atmosfery 5 godzin na lotnisku trudno wytrzymać i z uśmiechem pospacerowaliśmy do odprawy China Southern samolot do Pekinu.
Plany miałem ambitne - nie mówię , że Chiński Mur ale wyjście na miasto i zwiedzanie chociażby Zakazanego Miasta i Placu Niebiańskiego Spokoju miało być zrealizowane i słynna kaczka po pekińsku jako gwóźdź programu. Ale wracając do lotu - panie stewardesy przeciętnej urody przytargały 2 dobre ciepłe posiłki za każdym razem wybierałem wołowinę zapijając puszką piwa warzonego w Pekinie i tak po 3 takich dopadł mnie mocny sen. W międzyczasie próbowaliśmy zająć miejsce w rzędach przed nami które były puste ale jak się okazało pani stewardesa tą pustkę samolotu oddzieliła firanką twierdząc , że to ta lepsza klasa przedzielając naszą część samolotu na pół i najdziwniejszym manewrem było zapinanie wszystkich niezajętych w tym przedziale samolotu siedzeń pasami bezpieczeństwa- nie wiem jakieś zapewne procedury. I tak trochę się pokręciły z napojami a czas leciał.



Do Pekinu dotarliśmy o 5 rano (6 godzin do przodu).
Kontrole poszły szybko i gładko . Zaznaczyłem , że chcę vise 72-h transit bo mam zamiar wyjść na miasto.Jeden ze strażników zawołał drugiego i ten stemplem wbił w paszport .
Wcześniej w samolocie dostaliśmy oczywiście druk do wypełnienia co wwozimy na teren Chińskiej Republiki Ludowej. Wcześniej przed lotem wysyłałem do linii lotniczej e-maila z prośbą o darmowy hotel z transferem ale nie dostałem żadnej odpowiedzi więc nie bacząc na inne rzeczy szykowałem się do wyjścia z lotniska ale nagle pojawiła się sympatyczna pani która nas i jeszcze parę z Irlandii przejęła z propozycją o dostarczenie nas darmowym busem do hotelu gdzie mieliśmy się odświeżyć, przespać, zjeść chińskie śniadanie przed naszym kolejnym lotem do Manili a stopover to 11 godzin.
Więc zdecydowaliśmy się na ten transfer i odpoczynek bo już w podróży byliśmy sporo czasu a do Manili jeszcze daleka droga

Jobi - pamiętasz umawialiśmy się na spotkanie w Puerto Princesa ;)


nie ma to jak herbatka z samego rana - jaśminowa


a tak wyglądał nasz hotelik

na booking.com sprawdzałem cena bez śniadania to ok 150 pln - zaznaczam , że śniadanie było i to bufet jesz co chcesz i ile chcesz - dobre i smaczne ale już na obiad się nie pchaliśmy - nie chcieliśmy nadwyrężać gościnności Chińczyków.
Przy hotelu była chińska restauracja gdzie można było taką kaczkę po pekińsku skonsumować ale, że śniadanie było obfite nie odważyłem się. Wyszedłem jednak po za teren hotelu i ogólnie jakoś mało atrakcyjnie wyglądała dzielnica więc wróciłem i w hotelu zaczekałem na transfer na lotnisko na ostatni etap podróżyDotarliśmy w końcu do Puerto Princesa- stolicy Palawanu , miasto słynie z tego, iż ponoć to najbardziej zielone miasto na Filipinach. Hm - nie chcę wiedzieć jak wyglądają te pozostałe.
Wychodząc z lotniska trafiamy od razu pod odstrzał kierowców tricykli i vanów.
Do nas od razu podeszła pani ubrana w czerwony mundurek - że dziś mają promocję na wycieczki lokalne i koniecznie trzeba dziś zrobić rezerwację. Wdałem się z nią w dyskusję bo przecież w planach mieliśmy te wycieczki a jeszcze przed wylotem robiłem plan i wiedziałem ile takie wycieczki mogą kosztować.
Wyszliśmy na ulicę bo tam miał czekać kierowca z pensjonatu w którym zarezerwowane były 3 noce.
Wszystkich odebrali a my z plecakami zostaliśmy chyba jedynymi białasami z lotu Air Asi.
Udaliśmy się do nieopodal mieszczącej się placówki policji turystycznej która odesłała nas do budynku naprzeciw , gdzie mieści się jakiś punkt informacji turystycznej- pan wykonał telefon do pensjonatu ale o dziwo - nie ma takiego numeru. Zatem wróciliśmy ponownie do pani w czerwonym mundurku , która zaoferowała nam również usługi hotelowe- najpierw jednak należało udać się do zarezerwowane obiektu , który był zagwarantowany kartą kredytową i jeśli bym się nie pokazał - kasa by poszła z karty.
Podjechał van i jedna z pań wsiadła z nami - za darmo zrobiliśmy sobie pierwszą podróż po mieście - główna ulica jak i skrzyżowania zatłoczone, pełno pojazdów , tricykli, jeepney vanów, autobusów - szok.
Ale podrzędne ulice w które należało wjechać to już prawdziwy obraz biedy pospolitych mieszkańców miasta. Domki często przypominające boxy przykryte falistą blachą lub nawet jakimiś roślinami.
Dzieciaki biegające boso samopas przy ulicy często bez opieki - trzymające inne mniejsze na rękach.
I tak wjechaliśmy do obiektu- recepcjonistka zaczęła nas przepraszać i usprawiedliwiać się - pokazała nam pokój w którym mieliśmy spędzić następne dni.
Oczywiście na zdjęciach bardzo fajnie to wyglądało ale rzeczywistość na miejscu rozwiała wątpliwości- pokój ciemny , pachnący nie za dobrze, łazienka która miała być prywatna jednocześnie jest dla wszystkich i sanitaria też dawały wiele do powiedzenia. Zrezygnowaliśmy i udaliśmy się wraz z panią w czerwonym mundurku do hotelu który to ona nam zaproponowała - w tej samej cenie pokój o podwyższonym standardzie z wi-fi oraz bezpłatnym śniadaniem.
Cena za nocleg 1100 pesos.



Po tych 2,5 dnia lotów nie mięliśmy już ochoty szukać po tak dużym mieście noclegu dlatego warunki - duży pensjonat pokoje w miarę duże, lodówka oraz klimatyzator , w miarę porządna toaleta z ciepłą wodą :!: telewizor i kanały zachodnie - azjatyckie mtv, animal planet czy kanał z meczami NBA oraz Hbo - przekonały nas by tu zostać. Sam hotelik oddalony od lotniska w linii prostej ok 2 km a do centrum miasta główną ulicą ok 4 km. Tak więc byliśmy blisko i zdecydowaliśmy zamówić wszystkie wycieczki na tą trasę. Oczywiście darmowy transport . Cenowo wyglądało to tak
1.Underground River - normalna cena 1500 - po negocjacji 1200
2.Honda Bay- normalna cena 1300 - po negocjacji 1100
Posiadają też pakiety np. 3 dniowy(2 noce) + 1 i 2 -4200,
4 dniowy (3 noce)+1 i 2 -5500
Ceny wycieczek- tourów w El Nido , mają podobne jak w EL Nido ale nam udało się jeszcze dostać rabat
ok 1100 za każdy tour.
tak więc pozbyłem się prawie całej gotówki którą wcześniej wypłaciłem w Manili ale cały pobyt był już praktycznie opłacony i wspólnie zrobiliśmy plan. Co do noclegów w El Nido noclegi były już zakupione na agodzie, gdyż nie chciałem ryzykować braku dobrej miejscówki a w tym turystycznym miasteczku szybko się rozchodzą.
Jak się okazało miesiąc maj jest miesiącem wakacyjnym Filipińczyków , którzy właśnie w maju spędzają wakacje na wyspach i dlatego wszędzie było ich dużo i pełno choć to nam wcale w niczym nie przeszkadzało a jak się okazało poznaliśmy kilku fajnych Filipińczyków z którymi spędzaliśmy wspólnie czas.
W tej relacji głównie skupiać się będę na kosztach bo o tym tu rzadko się pisze a trochę w ten temat szczegółowo starałem się wejśćI tak 1 peso to 0,07 pln, przy czym można spotkać monety o nominałach 1, 2, 5 i banknoty .
Pierwszy nasz wyjazd na miasto to miała być przejażdzka tricyklem do słynnej restauracji Kalui- znana na całym świecie , poprosiliśmy by recepcjonistka zarezerwowała nam stolik na wieczór i okazało się , że w oka mgnieniu został jeden wolny stolik na godzinę 21 więc skoro była sobota i mięliśmy ochotę zjeść coś wytwornego o niebiańskim smaku i pięknej prezentacji to musem było tam się dostać. Przejażdzkę udało mi się wynegocjować w recepcji i na pierwszego tricykla dostałem 40 pesos na tam i z powrotem - trochę mi było głupio gdy dostałem to do ręki ale myślę , że taki skromny upust mi po prostu się należał na moje wydatki w tym hoteliku rzędu prawie 20,500 pesos .
Nie czekaliśmy do 21- wybraliśmy się na pierwszą naszą wędrówkę po mieście.
ok 4 km główną ulicą spotykając przemiłych Filipińczyków- głównie dzieci które nas witały i pozdrawiały ale o dziwo żadne nie wyciągało ręki po pieniądze.Kilka fotek z restauracji Kalui
Uwaga - w niedzielę jest nieczynna


danie główne- jak to w karcie danie dnia dla 2 (420 pesos)
danie składało się z przystawki- zupa z zielonymi roślinkami- glony
ryba w sosie
krewetki
roladki w sosie z mleczka kokosowego

pyszne krewetki w sosie słodko-kwaśnym

pyszny deser kawałki owoców posypane cynamonem





Kalui to najpopularniejsze miejsce w Puerto Princesa gdzie ludzie z całego świata chcą zakosztować świetnej lokalnej kuchni głównie owoce morza- co do cen to są umiarkowane - zestaw 3 daniowy dla 2 osób z deserem to danie dnia 420 pesos , piwo 60 pesos, świeżo tarte soki 50 pesos, sheik 100 plus dodatkowa opłata za usługę 5 %



aha- ważna sprawa obuwie zostawiamy przed wejściem do lokalu w specjalnej szafce i po lokalu chodzimy boso po pastowanych drewnianych podłogachPierwszy z naszych rejsów odbył się na Honda Bay.
Wycieczka kosztowała 1100 po negocjacjach, ponoć wszystko w cenie ale dla osób które nie miały sprzętu do snorklingu, butów do chodzenia po kamieniach , aparatu z osłoną wodoodporną, kapelusza lub też ręcznika kierowca zatrzymał się w pewnie mu znanym miejscu gdzie każdy z wymienionych powyżej rekwizytów kosztował odpowiednio 150 pesos a zagubienie powyższego znacznie więcej.
My mięliśmy sprzęt własny więc tylko przyglądaliśmy się pozostałym i tak po krótkim odpoczynku ruszyliśmy w drogę w kierunku przystani.
Pierwsza wyspa to Star Island , gdzie można było zaobserwować jak młodzi Filipińczycy nurkując wyciągają z wody duże i kolorowe rozgwiazdy- dlatego wyspa się tak nazywa.
Rafa i koral raczej mizerny .Przejrzystość wody też średnia a snorkowanie i pływanie odbywa się w wydzielonych obszarach ale to dla bezpieczeństwa przed nadpływającymi kolejnymi łodziami.
Jednak w ten dzień tłoku nie było więc za wiele osób nie przeszkadzało w eksploracji .


i nawet mi udało się coś znaleźć


Bangka standardowo zabiera na pokład od 8 do 12 osób i 2-3 osoby z załogi , które przygotowują nam posiłek na trasie- tutaj jak się okazało obiad był przygotowany w restauracji na ostatniej wyspie.
Naszą załogę stanowiła filipińska rodzinka i mieszane małżeństwo- amerykanin i filipinka.
Po ok.40 minutach udaliśmy się na kolejną wysepkę - LuLi Island



tutaj też ciężko o ładne koralowce - za to z pomostu można pokarmić rybki ;-)






Kolejną i zarazem ostatnią wyspą na tej wyprawie była Cowrie Island.
Ta niewielka wysepka na długo zostanie mi w pamięci - tak wyobrażam sobie tropikalną wysepkę.
Kilka bungalowów , słomianych parasoli pod którymi można schować się przed ostrym słońcem.
Wielkie palmy z kokosami. Restauracja w której można zjeść dobry posiłek i wypić coś orzeźwiającego.
Piękne dookólne widoki i turkusowa woda którą lekko muska wiaterek.





pyszne dania i owoce morza

w poszukiwaniu muszelek


słońce niemiłosiernie paliło


Na wyspie jest bar gdzie można kupić przekąski czy napoje i tak zimny San Miguel 70 pesos, Mleko z kokosa 50 pesos, smażony banan 20 pesos.
Podsumowując wycieczka Honda Bay jest dla osób - plażowiczów i osób lubiących pływanie. Uroku dodają piękne widoki na pobliskie góry. Przejrzystość wody głębiej jest średnia i nie zbyt wielu koralowców a co za tym idzie fauna morska jest uboga - ogólnie słaby snoorkling.
Powrót do Puerto na godzinę 17 i wtedy można zaobserwować duże korki.
Często kierowcy zatrzymują się przy wjeżdzie do miasta w dużym punkcie gdzie można dosyć tanio kupić wszelkiej maści pamiątki - od magnesów po koszulki czy muszle w miarę atrakcyjnych cenach.Kolejny dzień to wizyta w rezerwacie Underground River- Podziemnej Rzeki uznanej jako jeden z 7 cudów natury i wpisane na listę Unesco jako obszar chroniony , podziemna rzeka o długości ok 9 km wpływa prosto do morza , wewnątrz znajdują się spektakularne skamieliny w różnych kształtach .
Jest też siedliskiem dużej ilości nietoperzy.
W dniu przyjazdu zameldowaliśmy się w urzędzie w Puerto Princesa by zakupić wejściówki do Parku w cenie 40 pesos/osobę. Cena wycieczki do Underground River to 1300 pesos i wszystko już jest w cenie.
Przyjechał do hotelu bus i zapakował wszystkich chętnych.
Cel podróży Sabang- miejsce skąd odpływają łodzie do rezerwatu.
Po godzinie jazdy wśród pięknych widoków i mijaniu małych filipińskich wiosek zatrzymaliśmy się by wyprostować nogi w takim miejscu .

W klatce było zwierzątko bearcat- pomieszanie niedźwiadka z kotem.
można było schłodzić się pysznym sokiem z kokosa

Pierwszym etapem tej wycieczki było dotarcie do miejsca zwanego Ugong Rock- chętni mogli wejść do ulokowanych tam jaskiń i przy pomocy ZIplane zjechać liną w dół(9 sekund zjazdu)>cena takiej przyjemności 250/400 pesos.
Rezerwat ten mieści się w połowie drogi do Sabang. Osoby niezainteresowane taką formą mogą schować się pod dużym bungalowem. Jest też tam sklepik i mała restauracyjka. Czas oczekiwania na resztę około godziny.


Rozmawialiśmy z osobami które zjechały na tej linie i ogólnie nie było zbyt dużo eh i ah ale zawsze warto spróbować czegoś nowego.
Ruszyliśmy dalej i po kolejnej godzinie dojechaliśmy do Sabang- można rzec niewielkie miasteczko u wrót Podziemnej Rzeki- stąd właśnie codziennie odpływają wielkie rzesze turystów z całego świata by ujrzeć ten ów cud natury.
My najpierw udaliśmy się do restauracyjki , gdzie był opłacony obiad w cenie wycieczki.
Szwedzki stół plus zimna Cola i gdy już napełniliśmy swoje żołądki udaliśmy się w kierunku przystani- słońce grzało niemiłosiernie a na placu obok przystani betonowe boisko do kosza-na Filipinach koszykówka to sport narodowy i boiska do kosza są wszędzie nawet w dżungli podczas jazdy można było to zaobserwować.
W kolejce należało poczekać na łódki które miały nas dostarczyć już do samego rezerwatu - maksymalnie 9 osób wpuszczano na łódkę.
Poniżej zdjęcia z przystani i info o kosztach transferu łodzią do rezerwatu Underground River
Przystań Sabang

w oczekiwaniu na Bangkę

cennik
I wyruszyliśmy po kilku minutach czekania na przystani w kierunku rezerwatu .Grupa 8 osób dorosłych i 1 małe dziecko - ok 30 minut trwało nim dopłynęliśmy do brzegu i zacumowaliśmy obok kilku innych łodzi.
Ludzi sporo ale to nie były tłumy jak to pisano w relacjach. Obowiązkowe zdjęcie przy drewnianej tablicy z informacją gdzie się znajdujemy i udaliśmy się w głąb dżungli wśród małp oraz innych towarzyszy podróży.



-- 21 Cze 2014 14:53 --

15 minut spokojnym spacerem z przewodnikiem i docieramy do punktu gdzie musimy poczekać aż zwolnią się kolejne łodzie które wpływają do wnętrza - Underground River . W oczekiwaniu na łódkę miła pogawędka geopolityczna z Amerykanami , Filipińczykami w obecności dość sporej grupy młodych Rosjan o sytuacji na Krymie. W między czasie kilka fotek .


woda dawała przyjemny chłód po tak ostrym słońcu

co niektórzy już płyną


-- 21 Cze 2014 15:02 --

czas i na nas :)




Wpływamy do środka