Fly4free.pl

Dzień 11

Trasa: Muktinath (3800 m n.p.m.) - Kagbeni (2800 m n.p.m.).
Długość odcinka: 10 km.
Czas wyjścia: 10:00.
Czas dojścia: 12:40.
Postoje: 10 min.
Pogoda: umiarkowane zachmurzenie, chwilowe opady deszczu, wietrznie.
Nocleg: Hotel Yeti & German Bakery.
Warunki noclegu: małe pokoje dwuosobowe, toaleta (muszla) i prysznic (gorąca woda) poza pokojem, koce do dyspozycji, WiFi i gorąca woda dodatkowo płatne.
Cena noclegu: 0 NPR (cena uzależniona od zamówionego jedzenia).
Cena jedzenia: 800 NPR (kolacja), 500 NPR (śniadanie).
Zakupy na szlaku: damska bransoletka - 350 NPR, butelkowana woda pitna - 85 NPR.
Opłaty dodatkowe: 100 NPR - ciepła woda, 50 NPR/2h - WiFi.
Koszty dnia: 1835 NPR.
Przegląd odcinka: trasa słaba, praktycznie przez 2h obraz otoczenia się nie zmieniał. Zrobiło się naprawdę pustynnie - zero zieleni dookoła. Na odcinku pełno kurzu, bo przez cały czas idzie się po drodze, którą jeżdżą autobusy i samochody. Szaro i ponuro dookoła. Odcinek niewarty zapisania w pamięci. Na dodatek w Kagbeni ceny jedzenia i noclegowni są wyższe niż na większych wysokościach. Dzień 11 okazał się nieszczęśliwym dla Nepalu. Doszło do trzęsienia ziemi, które pochłonęło wiele żyć ludzkich. My w czasie trzęsienia byliśmy na szlaku. Nie odczuliśmy wstrząsów, czemu wszyscy bardzo się dziwili. Doszło jednak do nagłej zmiany warunków atmosferycznych. Momentalnie zaczął wiać bardzo silny wiatr i zaczęły się tworzyć piaskowe trąby powietrzne (nie stanowiły dla nas zagrożenia). O wielkim trzęsieniu dowiedzieliśmy się dopiero wieczorem. Niestety tragiczne wydarzenie rzutowało na nasz dalszy trekking. Nieustępujące wstrząsy wtórne, stres, niepokój o nasze rodziny, brak kontaktu ze światem - to wszystko zadecydowało o zakończeniu trekkingu i jak najszybsze opuszczenie Nepalu.






















































Dzień 12

Trasa: Kagbeni (2800 m n.p.m.) - Marpha (2670 m n.p.m.).
Długość odcinka: 15 km.
Czas wyjścia: 7:30.
Czas dojścia: 11:40.
Postoje: 20 min.
Pogoda: umiarkowane zachmurzenie, wietrznie.
Nocleg: New Thakkhola Hotel & Restaurant.
Warunki noclegu: pokoje dwuosobowe, sporo miejsca wewnątrz, toaleta (muszla) i prysznic (letnia woda) w pokoju, koce do dyspozycji.
Cena noclegu: 200 NPR.
Cena jedzenia: 665 NPR (kolacja), 375 NPR (śniadanie).
Zakupy na szlaku: coca cola - 100 NPR, butelkowana woda pitna (1l) - 85 NPR.
Opłaty dodatkowe: 100 NPR - wysłanie sms-a do Polski (nieudane), 200 NPR - WiFi (jedyne działające na szlaku po trzęsieniu ziemi).
Koszty dnia: 1720 NPR.
Przegląd odcinka: po tragicznych wydarzeniach poprzedniego dnia, trekking przestał być już przyjemnością. Bardziej skupialiśmy się na znalezieniu jakiegoś działającego telefonu, dostępu do internetu, niż na widokach, które i tak na tym odcinku nie były zachwycające. Zależało nam na kontakcie z rodziną, która była wystraszona sytuacją, w której się znaleźliśmy. Postanowiliśmy stopniowo schodzić i sprawdzać w miarę możliwości informacje o tym co się dzieje w Kathmandu. Było ciężko je otrzymać. Telefony nie działały, więc pomimo pomocy Nepalczyków nie mogliśmy nawet zadzwonić do konsulatu. To samo tyczyło się internetu, do którego dostęp choćby na chwilę mógł polepszyć naszą sytuację. Zatrzymaliśmy się w wiosce Marpha jakby nie patrzeć bardzo ładnej. Po godzinie czasu od naszego przyjścia ziemia zaczęła się trząść po raz pierwszy. Nie zwlekając pośpiesznie opuściliśmy guest house. Wstrząs nie okazał się silny, ale sam fakt jego wystąpienia był dla nas czymś zupełnie nowym i nie życzę nikomu takich doświadczeń. Godzinę później siedzieliśmy przez 2-3h na polu z mieszkańcami i czekaliśmy na zapowiadaną drugą falę trzęsienia, które miało być jeszcze silniejsze niż dzień wcześniej. Na szczęście alarm okazał się fałszywy, co nie oznacza, że wstrząsy nie były później odczuwalne. Jakimś cudem w Marphie znaleźliśmy hotel z dostępem do internetu (wolnym, ale to nie miało znaczenia). Wykupiliśmy hasło i mogliśmy skontaktować się z rodziną, przekazując jej informacje, że wszystko z nami w porządku. Korzystając z okazji sprawdziliśmy także ceny biletów lotniczych, bowiem naszym celem stał się jak najszybszy powrót do Polski.












































Dzień 13

Trasa: Marpha (2670 m n.p.m.) - Ghasa (2010 m n.p.m.) - Beni.
Długość odcinka: 60 - 70 km.
Czas wyjścia: 8:40.
Czas dojścia: 17:30.
Postoje: 2h.
Pogoda: umiarkowane zachmurzenie, wietrznie.
Nocleg: Hotel Muktinath & Thakali Restaurant.
Warunki noclegu: pokoje dwuosobowe, sporo miejsca wewnątrz, toaleta (muszla) i prysznic (letnia woda) w pokoju, koce do dyspozycji.
Cena noclegu: 500 NPR.
Cena jedzenia: 310 NPR (kolacja).
Zakupy na szlaku: coca cola - 60 NPR (Beni), coca cola - 120 NPR (Ghasa), butelkowana woda pitna - 80 NPR (Ghasa), ciastka - 100 NPR (Ghasa), Dal Bhat - 250 NPR, Chowmein - 50 NPR.
Opłaty dodatkowe: autobus Ghasa - Beni - 720 NPR.
Koszty dnia: 2180 NPR.
Przegląd odcinka: dzień przebiegał na wariackich papierach. Rano, nadal bez zasięgu w komórkach i całkowitym braku dostępu do internetu w Marpha (znów wszystko padło), postanowiliśmy pojechać busem do wioski Ghasa. Niestety spóźniliśmy się na poranny autobus, a kolejny był za 4h. Nie zwlekając wzięliśmy plecaki z naszej noclegowni i ruszyliśmy w ostatnią wędrówkę na Annapurna Circuit. Przechodząc przez wioski chodziliśmy po domach szukając aktywnego telefonu. Za każdym razem dostawaliśmy negatywną odpowiedź - nic nie działa. Po przejściu wioski Kokhethanti ustąpiliśmy miejsca nadjeżdżającemu jeepowi. Kiedy nas mijał, zatrzymał się, a ze środka padło pytanie dokąd idziemy. Kiedy kierowca usłyszał, że do Ghasy zaproponował, że nas podrzuci zupełnie za darmo. Mężczyzna okazał się być policjantem, który po służbie pracuje dla armii i przewozi różne przesyłki. Dzięki jego pomocy zyskaliśmy sporo czasu. Z drugiej strony, parę minut po wejściu do auta zaczęły się niesamowite widoki na szlaku (bez wątpienia najlepsze po tej stronie gór - do tej pory było po prostu 'nudno'). Zza szyby niestety nie mogliśmy ich uwiecznić na fotografii. Jednak coś za coś. Zapisaliśmy je sobie w pamięci. Podczas jazdy kierowca powiedział nam, że jedzie aż do Pokhary, ale niestety nie może nas zabrać, bo jeep jest prywatny, a takie nie mogą wozić turystów. Wysiedliśmy w Ghasie przy punkcie strażniczym. Mieliśmy zamiar nocować w tej miejscowości, ale gdy poszliśmy na przystanek autobusowy, okazało się, że za 1,5h mają jechać 3 autobusy do Beni. Bilety nie zostały jeszcze sprzedane, ale było na nie sporo chętnych, więc zapowiadała się walka. Ostatecznie nabyliśmy bilety (360 NPR/os.), ale bez chamstwa się nie obyło. Gdy przyjechał autobus po raz pierwszy zobaczyłem jak Nepalczycy wchodzą do niego. Choć biletów było sprzedanych tyle co miejsce w autobusie, to nie odpuścili sobie przeprowadzenia szturmu na drzwi. W pewnym momencie byłem pewny, że przewrócą autokar. Jeśli ktoś będzie w sytuacji, że nie uda mu się kupić biletu, to warto pozostać do samego odjazdu. Kierowca pomimo braku miejsc wziął jeszcze 7 osób, które podczas jazdy siedziały na podłodze. Przejazd z Ghasy do Beni trwał ok. 3h. Naprawdę nie polecam korzystać z tego środka transportu osobom cierpiącym na chorobę lokomocyjną. Wnętrze autobusu wyglądało jak hala koncertowa, gdzie grała dobra kapela rockowa i ludzie nie przestawali szaleć. W Beni uzyskaliśmy dostęp do internetu. Można było tym samym lepiej opracować plan ewakuacyjny z Nepalu. Zadzwoniliśmy do Honorowego Konsula RP w New Delhi, skontaktowaliśmy się także z ambasadą niemiecką oraz brytyjską. Niestety nikt nie był w stanie zagwarantować nam powrotu do domu. Biorąc wszystkie za i przeciw postanowiliśmy kupić nowe bilety lotnicze i wrócić do kraju na własną rękę. Następnego dnia czekał nas przejazd z Beni do Pokhary (jeep - 400 NPR/os.), a kolejnego z Pokhary do Kathmandu (autobus - 600 NPR/os.). Treking wokół Annapurny dobiegł końca.










































Podsumowanie:

1. Koszty na szlaku (noclegi/jedzenie/transport): 22655 NPR (ok. 228$) - 13 dni.
2. Pozwolenia na trekking (TIMS): 8400 NPR (ok. 84$).
3. Ilość przebytych km (pieszo): 170 km.

Amatorskie rady po odbyciu trekkingu:

1. Każdy na szlaku podaje inny czas dojścia z punktu A do punktu B. Chodzi mi przede wszystkim o miejscowych. Radzę nie sugerować się ich uwagami, bo w 90% okazały się fałszywe. Gdzieniegdzie pojawiają się tablice z podanymi czasami, lecz też należy podchodzić do nich z przymrużeniem oka. Często czas podany jest jakby ktoś jechał samochodem, a nie poruszał się pieszo. Oznaczenia na szlaku to czerwone strzałki na kamieniach. Dobrą mapkę można dostać w Chame w biurze informacji turystycznej.

2. Dobrze rozplanuj poszczególne odcinki - nie wierzę w to, że dla kogoś przejście Annapurna Circuit to bułka z masłem (nie wliczam w to profesjonalistów i ludzi, którzy poruszają się samochodami). Przeciętnego Kowalskiego, takiego jak my, na pewno czeka ciężka przeprawa. Mieliśmy z góry ustalony plan i go realizowaliśmy. Często posiadane przez nas informacje nie miały jednak odbicia w rzeczywistości. Na niektórych odcinkach ledwo poruszaliśmy już nogami, a końca nie było widać. Jeśli masz zapas czasu, to przechodź krótsze odległości. My go mieliśmy, ale zawsze ciągnęło nas do określonego wcześniej miejsca. Nie raz toczyliśmy walkę z własnym organizmem. Nam się udawało, ale nie ryzykuj, jeśli nie jesteś pewny swoich sił. Grunt to dobre rozplanowanie, żeby później nie cierpieć i mieć siły na dalszą wędrówkę.

3. Zabierz ze sobą najważniejsze rzeczy. To była nasza największa bolączka - ciężkie plecaki. Na pewno miały ponad 10 kg (nosiliśmy ze sobą śpiwory), a do tego dochodziła jeszcze lustrzanka cyfrowa. Wiele osób wynajmowało sobie tragarzy. Dla mnie to chory pomysł płacić ludziom za noszenie swoich rzeczy (plecaka). Najśmieszniejsze jest to, że z takich usług korzystało sporo młodych ludzi. Nie powiem, że nie raz chciałem, żeby ktoś zabrał mój plecak i oddał mi go na górze. No, ale bez jaj, jestem zbyt młody, żeby korzystać z takich usług. Z drugiej strony Ci ludzie nawet bez plecaków byli wolniejsi, niż my z plecakami. Przy czym szliśmy naprawdę normalnym tempem z przerwami na robienie zdjęć i odpoczynek. Kluczem do lżejszego trekkingu są ciuchy nowej generacji. Lekkie i z dobrymi właściwościami, które w plecaku nie zajmują zbyt dużo miejsca. Nie warto brać ze sobą dużej ilości słodyczy/przekąsek. My się nie dostosowaliśmy i nosiliśmy dodatkowy ciężar. Na szlaku ceny są oczywiście większe, dlatego parę sztuk batoników zakupionych wcześniej na pewno się przyda.

4. Noclegi - najczęściej panująca zasada: jesz u nas, śpisz za darmo. Czasami właściciele sami z siebie proponują zniżkę, zwłaszcza gdy widzą, że nie jesteśmy do końca przekonani, żeby zostać w ich guest housie. Za nim zdecydujesz się na pozostanie w jakimś miejscu, to sprawdź czy faktycznie do dyspozycji jest gorąca woda - często mówione jest to na wyrost, a ciepła woda okazuje się w najlepszym przypadku letnią. Niektórzy też doliczają dodatkową opłatę za ciepłą wodę, a na wyższych wysokościach za pobór prądu. Najlepiej na samym początku ustalić za co konkretnie płacimy, żeby uniknąć niespodzianek.

Ekwipunek:

1. Plecak - 50l.
2. Śpiwór - najzwyklejszy w świecie (bez specjalnych właściwości). Oferowane koce w każdej noclegowni mogą okazać się niewystarczające. Poza tym ich stan i świeżość pozostawia wiele do życzenia.
3. Lekka kurtka - w moim przypadku polarowa z właściwościami przeciwdeszczowymi.
4. Płaszcz przeciwdeszczowy - przydał nam się tylko jednego dnia i swoją rolę spełnił rewelacyjnie.
5. Spodnie:
a) trekkingowe - bez specjalnych właściwości, przewiewne,
b) dresowe - do chodzenia po guest housie.
6. Koszulka i getry termiczne (polarowe) - nieocenione podczas zimnych nocy.
7. Skarpety trekkingowe - 3 pary (praktycznie codziennie mogliśmy prać swoje rzeczy); zwykłe skarpetki bawełniane - 2 pary.
8. Bandama, czapka zimowa (polarowa), opaska (polarowa), rękawiczki.
9. Buty:
a) trekkingowe - używane praktycznie przez cały czas,
b) lekkie adidasy - używane przez pierwsze dwa dni trekkingu,
c) japonki - do kąpieli.
10. T-shirty - 4 koszulki.
11. Krótkie spodenki - 2 pary. Do wysokości 3800 m n.p.m. chodziłem w krótkich spodenkach i koszulce z krótkim rękawem.

W razie wszelkich pytań służę pomocą. Zachęcam także do przeczytania moich innych relacji z Nepalu pod adresem:
Kathmandu - http://latambolubie.blogspot.com/2015/05/w-ostatniej-chwili-kathmandu-nepal-2015.html
Patan - http://latambolubie.blogspot.com/2015/05/byo-sobie-miasto-patan-nepal-2015.html