Od -3 do +3, więc nie tak źle. Czasami problemem był wiatr ze śniegiem. Śnieg był ostry i mógł ranić twarz.
-- 06 Sie 2018 14:00 --
Po lunchu dopłynęliśmy do Paradise Bay. Obok jest tu stacja chilijska i argentyńska, ale obie już zamknięte na zimę. Do tej pory nie widzieliśmy żadnych innych ludzi czy statków, więc mamy wrażenie bycia totalnie sami tutaj. Kilka osób, w tym szef ekspedycji, jak zwykle wypływają jednym zodiakiem i sprawdzają teren. Po pół godzinie niestety nie mają dobrych wiadomości, bo jest taki wiatr i fale, że trzeba by było skakać po kolana i to byłoby niebezpieczne dla mniej sprawnych pasażerów (choć nikt tego oficjalnie nie powie). W zamian za lądowanie, oferują godzinną przejażdżkę zodiakami po zatoce. Wiatr wieje mocny, sypie śnieg, który rani twarz. Nigdzie mi nie jest zimno oprócz twarzy. Dookoła zatoki są wysokie szczyty, ale tylko kawałek ich przebija przez chmury. Jest też kilka lodowców z każdej strony, które popękane robią ekstra wrażenie. Z powodu tego popękania jednak nie możemy podpłynąć zbyt blisko, bo jak góra lodowa się oderwie to będzie wielki splash, fala i mogą fruwać odłamki lodu, które ranią. Po godzinie pływania po tych falach i w tych warunkach wykończeni pakujemy się na statek.
Wieczorem mieliśmy mieć grilla na zewnątrz na statku, ale pogoda nie rozpieszczała, więc przygotowane na grillu jedzenie zjedliśmy w środku. Nasz expedition leader nie miał dla nas niestety dobrych wiadomości - idzie duży sztorm od Pacyfiku i jeżeli będziemy płynąć zgodnie z planem to uderzy w nas drugiego dnia na cieśninie Drake'a. Fale mają sięgać 12-14 metrów. Podjęli więc z kapitanem decyzję, że wracamy przez cieśninę dzień wcześniej, a jutro zamiast lądowań na półwyspie, zaproponowali Deception Island i Half Moon Island na Szetlandach Południowych. Z jednej strony wielkie rozczarowanie, bo tną nam program i nie mamy nic do gadania, a z drugiej głos rozsądku. Cieszyła mnie jednakże wizyta na Deception Island, która jest tak naprawdę wulkanem z kalderą pod wodą - coś takiego jak na Santorini. Wyspa jest w kształcie litery C i była dość słynnym centrum wielorybników w czasach polowania na te wielkie ssaki.Gdy rano o świcie dopłynęliśmy do Deception Island, mieliśmy fantastyczną pogodę:
W środku pionowe skały i później Zatoka Wielorybników:
Lądujemy bezproblemowo tym razem. Na plaży jest spora kolonia fok:
Niesamowite miejsce. Wyobrażam sobie nieświadomego podróżnika w łódce płynącego do tego wodospadu.Zapisuje się do wątku i czekam na dalszy ciąg.Wysłane z taptaka.
Wszystko fajnie, tylko dlaczego ta relacja była już dużo wcześniej na innym forum...?Czyżby to forum było dla Ciebie mniej ważne, że traktujesz je drugorzędnie?
;) A może chodzi o coś innego...?
Podejrzewam, że po przejściach żołądkowych na statku chyba nie żałujesz, że potomek został w domu. Swoją drogą Twój los zrównał się tam (co najmniej w dwójnasób) z przeżyciami wytatuowanego Argentyńczyka w samolocie
:DA jakieś zdjęcia ze staku też będą?Wysłane z mojego P9 przy użyciu Tapatalka
Wow wow wow! Widoki niesamowite, a każde zdjęcie to masterpiece!
:) Mega zazdro, ale.....jaka była najniższa temperatura? Bo ja to ciepłolubna jestem
:oops:
:lol:
Było na tym forum wiele pięknych zdjęć ale te są naprawdę wyjątkowe - Antarktyda to chyba jedyne miejsce na ziemi, które wydaje się być zupełnie inną planetą.
Hej, chyba trzeba będzie wreszcie też opisać nasze przeżycia z wyjazdu w te strony świata.
:) w 2014 roku zrobiliśmy trasę z Buenos Aires przez Georgie Południową, Sandwich Południowy oraz Wyspę Słoniową na Antarktydę. 16 dni absolutnego szaleństwa ... jeśli wiecie co mam na myśli.
:) Cena którą wówczas zapłaciliśmy za całość (standard na pokładzie - mocne 5 gwiazdek, niemiecki armator, itd
:) to w przeliczeniu na euro to trochę ponad 2000 euro (chcieliśmy dzielić kabinę 2-os na trzech a w efekcie dostaliśmy 4 os. na trzech
:) cdn. Kilka zdjęć na początek ...
:) Cdn ... bo coś mi się tylko takie małe wkleiło a chciałem w normalnym rozmiarze.
Witam w wąskim klubie Polaków, którzy byli na Antarktydzie. Gdyby ktoś chciał zobaczyć jak zobaczyć więcej a zapłacić mniej to przypominam swoją relację:antarktyda,1567,31367
Jeśli ktoś byłby zainteresowany to jest również trochę (chociaż nie za dużo) rejsów większych statków wycieczkowych, które z reguły są wytyczone wokół przylądka Horn. Płyną one najczęściej z Vapraiso/San Antonio w Chile do Buenos Aires (lub w drugą stronę) i zahaczają na krócej lub dłużej o Antarktydę. Jaki jest program na Antaktydzie, nie wiem - trzebaby poczytać już na stronach przewoźników. Pływają tam m.in. Holland America, Celebrity i Princess (plus dużo droższe linie ultraluksusowe).Przykładowe rejsy:https://www.kreuzfahrtberater.de/kreuzf ... an-antoniohttps://www.kreuzfahrtberater.de/kreuzf ... enos-aireshttps://www.kreuzfahrtberater.de/kreuzf ... enos-airesCały rejs trwa zwykle standardowo między 2 a 3 tygodnie.Ceny od ok. 2800 EUR-2900 EUR (dwa pierwsze z w/w-ok. 2 tygodnie) do ok. 3700 EUR za trzeci (ok. 3 tygodnie) - za osobę w 2os kabinie wewnętrznej (plus tzw. napiwki). Oczywiście są też dużo, dużo wyższe ceny - do wyboru i koloru w zależności od oczekiwań co do trasy i standardu. Nie ukrywam, że mam coś takiego w planie...ale jeszcze nie wiem kiedy
:-)
Przy dużych statkach chyba logistycznie byłby problem z zejściem na ląd. Na zodiaka wchodzi kilka osób. Większym jednostkami nie podejdzie się bez infrastruktury na lądzie. Ilu pasażerów schodxilo na ląd?Wysłane z taptaka.
raczej nie trzeba sie wczytywac, jak nie ma portu, to nie ma zejscia na lad. pontonami z takiego wycieczkowca nikt nie bedzie kilku tysiecy osob wozil. technicznie nierealne.btw: dobra relacja, dobre zdjecia. wyobrazam sobie euforie po zejsciu na lad, prawie jak wejscie na jakis osmiotysiecznik, bo koszty podobne
:-)
I dużo i mało. Przez 10 dni masz wszystko wliczone i nie musisz wydawać ani grosza na statku.Zresztą co roku rejsy są coraz droższe. 5 lat temu można było popłynąć za połowę tego, a za 5 lat pewnie za 2x tyle.Na setkę krajów, jakie widziałem to Antarktyda jest 5 długości przed każdym innym.
Też mam co do tego wątpliwości niestety - przed decyzją trzeba na pewno dokładnie przeczytać program na poszczególne dni. Zresztą program programem, a życie życiem - nawet jeśli coś jest w programie to 100% pewności, że tak będzie nie ma.Na YT pewnie też są filmy z tego typu rejsów.
Na koniec trochę informacji praktycznych:- kabinę miałem najtańszą, na 4 osoby (2 łóżka piętrowe). Było dość ciasno i trzeba było dobrze zabezpieczyć bagaż by nie latał. Kurtynka przez całe łóżko to jedyna prywatność- łazienka w kabinie i to całkiem spora- pościel zmieniali raz w ciągu rejsu. Ręczniki mogły być zmieniane codziennie, ale prosili by zachować na dłużej- podczas rejsu sikanie na stojąco to wyzwanie, więc lepiej nie próbować
:-). Pod prysznicem są poręcze- większość czasu spędzało się w lounge, gdzie się wszyscy mogli zmieścić, ale on był z przodu statku i trochę bardziej tam bujało- mostek generalnie był otwarty i z niego też wychodziło się na zewnątrz i było tam też miejsce dla palaczy- 3 posiłki dziennie, bardzo smaczne! Na kolację zawsze 3 dania do wyboru, w tym jedno wegetariańskie. Jak ktoś ma restrykcje dietetyczne to może mieć posiłki specjalne- kawa, herbata i ciasteczka dostępne ogólnie- woda to kranówa, smaczna. Mówili, że odzyskują z wody morskiej- bar otwarty po lunchu. Piwo, wino po 3.25 euro, więc bardzo przystępnie- codziennie były jakieś wykłady, żeby umilić czas- każdy dostał kartę 100MB na internet. Nowa to 60 euro- napiwki. Ja dałem 100$. Generalnie serwis to pełen szacun, ludzie niesamowiciTemperatura była od -3 do +3, ale problemem jest generalnie wiatr.Sugerowali ubrać się w warstwy.Ja miałem:- czapka standardowa- bluzka termoaktywna z długim rękawem- ciepły polar (miałem za 100zł z gosport)- kurtka parka (udało mi się kupić NorthFace McMurdo w wyprzedaży poświątecznej za 1100)- kalesony termoaktywne z decathlona- ciepłe spodnie, ala narciarskie z membraną na szelkach (też w promo w gosporcie za 300)- buty (przynajmniej na Plancius) dają za darmo. Porządne pod kolano- skarpety ciepłe termoaktywneAni razu mi nie było zimno, a wręcz czasami za ciepło
:-). O morsowaniu powiedzieli pierwszego dnia. Mieli plan na to (ręczniki i od razu zabierali ich na statek).Na statku jest pralnia, ale ja miałem odpowiedni zapas ze sobą, bo wziąłem dużą walizkę.Sprzęt foto:- Canon 6d- Canon 16-35/4L IS niezastąpiony do krajobrazów- Canon 50/1.7, mało używałem- Canon 70-200/4L IS- extender Canon 1.4xExtender praktycznie cały czas miałem założony do telezooma. Dzięki śniegowi jest bardzo jasno i można używać przysłon f/8-13. Podnosiłem ISO, bo wieloryby czy zwierzaki trzeba było "zamrażać". Często zmieniałem obiektywy i trochę zabrudziłem matrycę. Zdjęcia z ostatnich 3 dni musiałem trochę plamkować.Jakby ktoś miał jeszcze jakieś pytania to śmiało.
Właśnie dla takich relacji zaglądam regularnie na forum! Pytanie z całkiem innej beczki, gdyż jestem zupełnie zielony w tej kwestii, a zaciekawiła mnie jedna myśl
:) Czy wiesz może jak wygląda plan działania w przypadku ewentualnego uszkodzenia/zatopienia statku? Czy na pokładzie są pewnego rodzaju mobilne obozowiska pozwalające przetrwać kilka dnia w oczekiwaniu na pomoc?
@Pietrucha spoko, maja specjalne lodzie, przygotowane do takich extremalnych sytuacji.
;) W mojej relacji z Antarktydy wspominalem o jednostce, ktora zatonela, pasazerow i zaloge uratowano.
Mój tata spędził rok na Antarktydzie na stacji Arctowskiego, było to w 2001/2002 roku również był zachwycony, jednak w tamtych latach ciężko było o zdjęcia i filmy w jakości jaka jest teraz.... Także relację przeczytałam jednym tchem - SUPER! Bardzo zazdroszczę, bo mało komu dane jest zobaczyć ten zakątek świata
:) Natomiast zdjęcia - brak słów!
:D
@ruda_laur nigdy nie zapomne momentu, jak moglem sobie chlapnac wodeczki z chlopakami ze stacji Arctowskiego i nawet pozwolili zapalic cygaro w specjalnym pomieszczeniu.
:DPodobna, serdeczna goscinnosc spotkalem na stacji polarnej M. Kopernika w Kaffiøyra.
cccc napisał:@ruda_laur nigdy nie zapomne momentu, gdy moglem sobie chlapnac wodeczki z chlopakami ze stacji Arctowskiego i nawet pozwolili zapalic cygaro w specjalnym pomieszczeniu.
:DPodobna, serdeczna goscinnosc spotkalem na innej polkuli, na stacji polarnej M. Kopernika w Kaffiøyra.Udalo mi sie odwiedzic 3 polskie stacje na Spitsbergenie.
:) Brakuje mi tylko 2 stacji: S. Baranowskiego i A. Mickiewicza.Btw nie licze stacji A.B. Dobrowolskiego we wschodniej Antarktydzie, ze wzgledu na logistyke, tam dotrzec byloby nie lada wyzwaniem i zreszta nieczynna.
:Dwow! czy mogę gdzieś przeczytać relacje ze zdjęciami z powyższych wypraw?
Mam pytanie techniczne dotyczące zdjęć, które zapierają dosłownie dech w piersiach. Nie tylko w tej relacji zresztą - @cart jak dla mnie jest pod tym względem Mistrzem.Pisałeś o sprzęcie, którym je wykonywałeś - nie da się ukryć, że żaden kompakcik to nie był. Ten sprzęt zresztą chyba trochę ważył i stanowił z połowę bagażu podręcznego
:-)Ale przechodząc do rzeczy: czy zdjęcia wrzucone do relacji "przeszły" przez jakąś obróbkę, filtry, uszlachetnienie itp. po ich wykonaniu czy to jest to co wyszło z aparatu ?I druga kwestia: czy robiłeś te zdjęcia na jakichś w miarę standardowych ustawieniach, czy za każdym razem odbywała się jakaś celebra z parametrami ? Pytam z ciekawości bo jeśli to drugie to przy zdjęciach np. z helikoptera albo w ruchu musisz być bardzo zwinny i szybki
:-)
Każde zdjęcie wymaga obróbki, bo rozpiętość tonalna matrycy i ludzkiego oka to dwie różne sprawy. Szczególnie w tak kontrastowych miejscach jak biały śnieg i czarny ocean to trudno jest zrobić dobre zdjęcie bez korekcji highlight/shadows w fotoszopie. Polegało to na przybliżeniu do tego jak wygląda rzeczywistość. Gwarantuję jednak, że żadne zdjęcie takowej nie odda
:)O ustawieniach troche pisałem. Potrzeba mocno przymykać przysłonę i warto mieć aparat z dobrym wysokim iso.
Kapitalna relacja, zdjęcia fenomenalne. Tak jak jakoś nigdy specjalnego parcia na Antarktydę nie miałem i nie uwzględniałem jej w swoich, nawet dalekosiężnych, planach, tak Twoja relacja sprawiła, że zmieniło się to o 180 stopni. Także, jeśli kiedyś dotrę na Antarktydę, to będzie to w dużym stopniu Twoja zasługa
:D
-- 05 Sie 2018 21:28 --
Od -3 do +3, więc nie tak źle. Czasami problemem był wiatr ze śniegiem. Śnieg był ostry i mógł ranić twarz.
-- 06 Sie 2018 14:00 --
Po lunchu dopłynęliśmy do Paradise Bay. Obok jest tu stacja chilijska i argentyńska, ale obie już zamknięte na zimę. Do tej pory nie widzieliśmy żadnych innych ludzi czy statków, więc mamy wrażenie bycia totalnie sami tutaj. Kilka osób, w tym szef ekspedycji, jak zwykle wypływają jednym zodiakiem i sprawdzają teren. Po pół godzinie niestety nie mają dobrych wiadomości, bo jest taki wiatr i fale, że trzeba by było skakać po kolana i to byłoby niebezpieczne dla mniej sprawnych pasażerów (choć nikt tego oficjalnie nie powie).
W zamian za lądowanie, oferują godzinną przejażdżkę zodiakami po zatoce. Wiatr wieje mocny, sypie śnieg, który rani twarz. Nigdzie mi nie jest zimno oprócz twarzy. Dookoła zatoki są wysokie szczyty, ale tylko kawałek ich przebija przez chmury. Jest też kilka lodowców z każdej strony, które popękane robią ekstra wrażenie. Z powodu tego popękania jednak nie możemy podpłynąć zbyt blisko, bo jak góra lodowa się oderwie to będzie wielki splash, fala i mogą fruwać odłamki lodu, które ranią. Po godzinie pływania po tych falach i w tych warunkach wykończeni pakujemy się na statek.
Wieczorem mieliśmy mieć grilla na zewnątrz na statku, ale pogoda nie rozpieszczała, więc przygotowane na grillu jedzenie zjedliśmy w środku.
Nasz expedition leader nie miał dla nas niestety dobrych wiadomości - idzie duży sztorm od Pacyfiku i jeżeli będziemy płynąć zgodnie z planem to uderzy w nas drugiego dnia na cieśninie Drake'a. Fale mają sięgać 12-14 metrów. Podjęli więc z kapitanem decyzję, że wracamy przez cieśninę dzień wcześniej, a jutro zamiast lądowań na półwyspie, zaproponowali Deception Island i Half Moon Island na Szetlandach Południowych.
Z jednej strony wielkie rozczarowanie, bo tną nam program i nie mamy nic do gadania, a z drugiej głos rozsądku. Cieszyła mnie jednakże wizyta na Deception Island, która jest tak naprawdę wulkanem z kalderą pod wodą - coś takiego jak na Santorini. Wyspa jest w kształcie litery C i była dość słynnym centrum wielorybników w czasach polowania na te wielkie ssaki.Gdy rano o świcie dopłynęliśmy do Deception Island, mieliśmy fantastyczną pogodę:
W środku pionowe skały i później Zatoka Wielorybników:
Lądujemy bezproblemowo tym razem. Na plaży jest spora kolonia fok:
Jest też ranny pingwin:
Kości wielorybów:
Wyspa wygląda super. Idziemy do Neptune Window:
A tu widać Zatokę Wielorybników i nasz statek: