Dzień 1 Rok wcześniej spędziłem ponad tydzień w Rumunii. Pobyt ten bardzo dobrze wspominam dlatego zdecydowałem się na kolejny urlop w tym kraju. Wyleciałem z Londynu wieczorem około 22 godziny. Dzięki temu nie marnowałem czasu na lot w ciągu dnia. Przyleciałem do Timisoary około 2 w nocy. Z lotniska do mojego AirBnb wziąłem Ubera. Aczkolwiek trochę zeszło mi na znalezienie go. Wiadomo nie parkował bezpośrednio pod lotniskiem. Uber kosztował mnie 7 funtów. Po znalezieniu AirBnb miałem problemy z wejściem do studio. Musiałem dzwonić do właściciela. Na szczęście się udało. Apartament miał przyzwoity standard i był zlokalizowany w pobliżu centrum. Cena 31 funtów za dobę. Nie najtaniej. Timisoara to piękne miasto, które planowałem od dawana zobaczyć. Zwane jest „Małym Wiedniem”, a to z tego powodu iż znaczna cześć zabudowy pochodzi z czasów Habsburgów. Jeśli chodzi o historie miasta to pierwsza wzmianka o Timisoarze pochodzi z 1212 r. i należała ona wtedy do Węgier. Karol I Robert zbudował tutaj twierdze ukończoną w 1315 r. Od 1552 do 1716 r. miasto należało do Imperium Otomańskiego. Od XVIII w. do zakończenia I wojny światowej Timisoara należała do Habsburgów. W sierpniu 1849 r. Węgrzy i Polacy dowodzeni przez gen. Józefa Bema stoczyli tu jedną z bitew powstania węgierskiego. Następnie na mocy traktatu w Trianon miasto przypadło wraz Siedmiogrodem dla Rumunii. Sama Timisoara jest stolica regionu Banat. W mieście tym w grudniu 1989 r. zaczęła się rewolucja w wyniku której obalono rządy „Słońca Karpat” czyli Nicolae Ceausescu. Dzień pierwszy zwiedzania zacząłem od „free walk tour”, czyli wycieczki z przewodnikiem z zaplata wedle uznania. Oprócz mnie uczestniczyła kobieta ze Szwajcarii i dwie młode Rumunki. Przewodnikiem był młody chłopak który mówił dosyć ciekawie, szczególnie o historii najnowszej. Poczęstował także lokalną wódką – czyli palinka. Zwiedzając miasto poruszałem się tylko o własnych silach. Większość atrakcji znajduje się w centrum. W obrębie centrum miasta znajduje się trzy duże place. Plac Unii ( Piata Unirii ), Plac Wolnosci ( Piata Libertati ) i Plac Zwyciestwa ( Piata Victoriei ). Plac Unii – nazwa ta występuje w wielu rumuńskich miastach. Nawiązuje to do przyłączenia Siedmiogrodu do Rumunii w 1920. Plac Unii w Timisoarze to duży skwer wokół którego znajduje się piękna zabudowa z czasów austriackich. W ogóle miasto to kilka lat temu zostało gruntownie odnowione. Obecnie możemy podziwiać rezultat tej modernizacji. Na środku Placu znajduje się pomnik poświęcony ofiarom epidemii z XVIII w.
Warto zwrócić szczególną uwagę na kilka budynków przy Placu Unii. Katedra sw. Jerzego zbudowana w latach 1736 – 1774 w stylu austriackiego baroku. Wieże świątyni zbudowano niskie aby w razie ostrzału nie zostały zniszczone. Obszar ten znajdował się w obrębie twierdzy. Miasto otaczały trzy rzędy murów obronnych. Widoczny jest także pomnik sw. Trójcy poświęcony ofiarom epidemii z czasów wojny austriacko – tureckiej w latach 1738 – 1739. Zmarło wtedy 1300 osób.
Po lewej serbska cerkiew prawosławna z polowy XVIII w. zbudowana w stylu barokowym. Co ciekawe stoi ona tyłem do Placu Unii.
Budynek z XVIII w. przebudowany w 1907 r. przez węgierskiego architekta Laszlo Szekely w stylu secesji węgierskiej. Obecnie mieści się tam siedziba episkopatu serbskiego.
Casa Bruck – zbudowana na początku XX w. w stylu secesyjnym. Jest pomalowana w kolorach flagi węgierskiej. Na parterze budynku zawsze znajdowała się apteka.
Palatul Baroc czyli Pałac Barokowy zbudowany w połowie XVIII w. W przeszłości pełnił różne funkcje m.in. był siedziba gubernatora, uczelni wyższej a nawet stacjonowała tutaj Armia Czerwona. Obecnie mieści się tutaj Muzeum Sztuki. Podczas mojego pobytu miała tu miejsce wystawa prac naszej rodaczki Magdaleny Abakanowicz.
Staua Supermena – nie znam idei jej budowy. Powstała prawdopodobnie w czasie modernizacji centrum miasta. W tym czasie postawiono w obrębie miasta kilka podobnie oryginalnych rzeźb.
Kierując się w stronę Placu Wolności przechodzę obok nie wspomnianego wczesnej Placu sw. Jerzego. W miejscu tym pierwotnie znajdował się kościół sw. Jerzego. Natomiast za czasów Turków był tu meczet. Następnie znajdował się tu zakon jezuitów i szkoła przez nich prowadzona. Plac ten określany jest jako timisoarskie „Wall Street” gdyż znajdują się tu pierwsze banki otwarte w mieście.
Miały tu miejsce wydarzenia związane z rewolucja w 1989 r. Kiczowata rzeźba sw. Jerzego została postawiona dla upamiętnienia ofiar tych zamieszek.
Po jeden stronie tego placu przebiega lina tramwajowa. Pierwsze tramwaje pojawiły się w Timisoarze w 1869 r. i były ciągnięte przez konie.
Drugi duży plac to Plac Wolności. W przeszłości nosił nazwę Placu Parad ze względu ze wokół znajdowało się wiele budynków wojskowych. Jest to jeden najstarszych placów miasta. Doszło tu także do zamieszek w 1989 r.
Na placu znajduje się pomnik sw. Jana Nepomucena poświęcony ofiarom epidemii. Jest on patronem regionu Banat. Za pomnikiem znajduje się Stary Ratusz wybudowany w latach 1731 – 1734.
Na placu znajduje się także statua chłopca.
Trzeci duży plac to Plac Zwycięstwa. Jest on najmłodszy i zaczął się kształtować w połowie XVIII w.
Teatr Narodowy i Opera została zbudowana w drugiej połowie XIX w. Dwukrotnie budynek ulegał pożarom. Pierwotnie fasada była bogato zdobiona. Obecnie maja tu miejsce przedstawienia w języku rumuńskim, węgierskim i niemieckim.
Za fontanna znajduje się Pałac Merbl z 1911 r.
Pałac Dauerbach z 1913 r. i statua wilczycy kapitolińskiej. Podobne monumenty znajdują się w Kluz Napoce i Bukareszcie. Zostały podarowane przez Włochów w latach 20. XX w i symbolizują dziedzictwo kultury Imperium Rzymskiego.
Sobór Trzech Hierarchów – świątynia zbudowana w latach 1936 – 1946 w stylu bizantyjsko – mołdawskim. Przed jej budowa wbito w ziemie około 1000 pali ponieważ ten teren był bardzo bagnisty. Podobnie było z Opera. Dzwony do tej katedry sprowadzono aż z Borneo ( wykonano je z rzadkiej stali ). Katedra ta liczy 83 m wysokości i jest najwyższą prawosławną świątynią jeśli nie uwzględnimy Rosji i Gruzji. Do tragicznych wydarzeń doszło w grudniu 1989 r. na schodach tej świątyni. Podczas zamieszek tłum chciał się schronić w środku jednak kapłan zamknął drzwi katedry. Na jej schodach zginęło wiele osób. Był to początek końca rządów Ceausescu. Przy drzwiach świątyni znajdują się tablice upamiętniajcie ofiary. Natomiast na placu przed świątynią postawiono oryginalny monument ku pamięci ofiar. Zapewne chodzi o wszystkie ofiary w mieście – naliczyłem około 100 nazwisk.
Widok na Plac Zwycięstwa spod Katedry.
Tego dnia zwiedziałem również Bastion Marii Teresy. Są to pozostałości twierdzy rozbudowanej przez Austriaków w XVIII w. Miała ona kształt gwiaździsty. Bastion obecnie pełni funkcje komercyjno – kulturalna. Znajdują się tam puby, restaurację, sklepy, klub a także biblioteka i oddział Muzeum Banatu. Będąc tam widziałem rozstawiona scenę i przygotowania do jakiegoś wydarzenia. Sam bastion jest tylko jedynym pozostałym elementem nieistniejącej fortecy. Można wyobrazić sobie jak wielka to była twierdza. W sumie było tu dziewięć bastionów. Twierdza za czasów Austriaków była oblegana tylko raz – przez węgierskie wojska Józefa Bema w 1849 r. Nieudane oblężenie trwało 107 dni. Większość fortyfikacji miejskich została zburzona w latach 90. XIX w.
Kościół Pijarów
Liceum Pijarów z 1909 r.
Park im. Antona von Sciuder z 1880 r.
Dzien 2 W tym dniu także chodzę po centrum miasta, a także odwiedzam dzielnicę Fabric. Miałem w planach odwiedzić Muzeum Banatu ( czyli regionu w którego stolica jest Timisoara ). Okazało się ze było zamknięte. Wygląda na to ze od kilku lat. Muzeum znajduje się w Zamku Hunyadi – jest to interesujący budynek ze względu na historie, wygląd jaki lokalizacje w centrum miasta. Obecny zamek został zbudowany w połowie XV w. na miejscu poprzedniej budowli tego typu. Poprzedni zamek został zbudowany w 1315 w. i pełnił nawet funkcje węgierskiego zamku królewskiego przez 8 lat za czasów Karola Roberta. Zamek położony był na wyspie i połączony z miastem za pomocą mostu. Został zniszczony w wyniku trzęsienia ziemi. Zamek Hunyadi wziął swoja nazwę od Jana Hunyadiego który go zbudował. Był on wielokrotnie przebudowywany i w czasie Wiosny Ludów został bardzo zniszczony. Obecny jego kształt pochodzi z lat 50. XIX w. Jest to jeden z najstarszych budynków w mieście.
Obok Zamku znajdują się lampy elektryczne. Timisoara była pierwszym miastem w Europie i drugim na świecie ( po Nowym Jorku ) gdzie zainstalowano uliczne lampy elektryczne w 1884 r.
Następnie udałem się do Parku Róż który powstał pod koniec XIX w. kiedy cesarz Franciszek Józef odwiedził Timisoarę. W latach 30. Park został rozbudowany. Znajduje się tu scena gdzie są organizowane różne imprezy letnie.
Timisoarę niektórzy określają jako „miasto kwiatów” lub „miasto parków i róż”.
Obszar miasta do końca XVIII w. był bagnisty. W celu osuszenia terenu zbudowano latach 1728 – 1732 kanał Bega. Pełnił on także funkcje transportowe. Obecnie pełni role rekreacyjna. Wokół kanału znajduje się park i wiele elementów do wypoczynki jak np. place zabaw, ścieżki rowerowe itp. Toalety są czyste i darmowe.
Jak wiele miast Timisoara posiada miejsce gdzie zaczepiane są kłódki miłości.
Pałac Neptuna został ukończony w 1914 r. Jego nazwa nawiązuje do publicznej łaźni która tam się znajdowała.
Idąc do dystryktu Fabric przechodzę przez Park Regina Maria. Jeden z najstarszych parków w mieście. Założony w połowie XIX w. Niestety nie posiadam zdjęcia. Następnie przechodzę koło niefunkcjonującej synagogi z końca XIX w. zbudowanej w stylu mauretańskim. Znajduje się ona w dzielnicy Fabric.
Rzymsko – katolicki kościół zbudowany przez Węgrów w 1896 r. dla upamiętnienia 1000 – lecia przybycia Węgrów na Nizinę Panońską.
Plac Trajana powstał w 1740 r. Był to obszar zamieszkany głównie przez rzemieślników. W XIX w. w dzielnicy Fabric mieszkali Rumuni, Niemcy, Żydzi, Serbowie i Węgrzy. Na zdjęciu widać także Pałac Mercury z 1909 r. Widoczna jest figura rzymskiego bożka handlu.
Pałac Nagele z 1910 r.
Do początku XVIII w. obszar ten nie był zamieszkany. Następnie zbudowano tu kilka młynów wodnych które bazowały na rozwidlonej rzece Bega. W XIX w. nastąpił intensywny rozwój przemysłu na tym terenie – stad nazwa Fabric. Zamieszkiwała tutaj polowa ludności miasta. W 1718 r. powstał browar. Było to wynikiem niskiej jakości wody pitnej. Jest to najstarszy browar na terenie obecnej Rumunii. Obecnie znaczna część kompleksu browaru pełni inne funkcje.
Ogólnie piwo „Timisoara” nie należy do najlepszych.
Wieczorem odwiedziłem Craft Rooftop – bar z którego można podziwiać widok na Plac Zwycięstwa.
Na śniadanie polecam Neata Omlette Bistro. Jednak na jedzenie czekałem około 40 minut. Rumuński deser czyli papanasi – paczki oblane wiśniową konfitura. Nie pamietam lokalu.
Dzień 3 Uber wcześnie rano na lotnisko kosztował mnie ponad 11 funtów. Nie wiem skąd takie ceny. Z Timisoary poleciałem do Bukaresztu. Miałem możliwość podziwiać piękne widoki z samolotu.
Dzień 3 Z Bukaresztu wziąłem pociąg do Braszowa gdzie zostałem cztery noce. Nie jestem osoba która potrafi wszystko ocenić i mieć zdanie na każdy temat, jednak dworzec kolejowy w stolicy Rumunii wygląda fatalnie. Na gwałt potrzebuje remontu. Zakupiłem tanie wyroby piekarnicze i udałem się w podróż do Braszowa. Zasadniczo nie tylko dworzec w Bukareszcie potrzebuje odświeżenia. Siec i tabor kolejowy w tym kraju potrzebuje wysokich nakładów. Po dotarciu do Braszowa wziąłem Ubera do swojego AirBnb. W ogóle będąc w Rumunii często korzystałem z usług tej aplikacji. Moje studio celowo wybrałem aby mieściło się koło głównego placu miasta. Apartament był ciekawie zaaranżowany – w stylu retro.
Rok wcześniej spędziłem ponad tydzień w Rumunii. Pobyt ten bardzo dobrze wspominam dlatego zdecydowałem się na kolejny urlop w tym kraju.
Wyleciałem z Londynu wieczorem około 22 godziny. Dzięki temu nie marnowałem czasu na lot w ciągu dnia. Przyleciałem do Timisoary około 2 w nocy. Z lotniska do mojego AirBnb wziąłem Ubera. Aczkolwiek trochę zeszło mi na znalezienie go. Wiadomo nie parkował bezpośrednio pod lotniskiem. Uber kosztował mnie 7 funtów. Po znalezieniu AirBnb miałem problemy z wejściem do studio. Musiałem dzwonić do właściciela. Na szczęście się udało. Apartament miał przyzwoity standard i był zlokalizowany w pobliżu centrum. Cena 31 funtów za dobę. Nie najtaniej.
Timisoara to piękne miasto, które planowałem od dawana zobaczyć. Zwane jest „Małym Wiedniem”, a to z tego powodu iż znaczna cześć zabudowy pochodzi z czasów Habsburgów.
Jeśli chodzi o historie miasta to pierwsza wzmianka o Timisoarze pochodzi z 1212 r. i należała ona wtedy do Węgier. Karol I Robert zbudował tutaj twierdze ukończoną w 1315 r. Od 1552 do 1716 r. miasto należało do Imperium Otomańskiego. Od XVIII w. do zakończenia I wojny światowej Timisoara należała do Habsburgów. W sierpniu 1849 r. Węgrzy i Polacy dowodzeni przez gen. Józefa Bema stoczyli tu jedną z bitew powstania węgierskiego. Następnie na mocy traktatu w Trianon miasto przypadło wraz Siedmiogrodem dla Rumunii. Sama Timisoara jest stolica regionu Banat. W mieście tym w grudniu 1989 r. zaczęła się rewolucja w wyniku której obalono rządy „Słońca Karpat” czyli Nicolae Ceausescu.
Dzień pierwszy zwiedzania zacząłem od „free walk tour”, czyli wycieczki z przewodnikiem z zaplata wedle uznania. Oprócz mnie uczestniczyła kobieta ze Szwajcarii i dwie młode Rumunki. Przewodnikiem był młody chłopak który mówił dosyć ciekawie, szczególnie o historii najnowszej. Poczęstował także lokalną wódką – czyli palinka.
Zwiedzając miasto poruszałem się tylko o własnych silach. Większość atrakcji znajduje się w centrum.
W obrębie centrum miasta znajduje się trzy duże place. Plac Unii ( Piata Unirii ), Plac Wolnosci ( Piata Libertati ) i Plac Zwyciestwa ( Piata Victoriei ).
Plac Unii – nazwa ta występuje w wielu rumuńskich miastach. Nawiązuje to do przyłączenia Siedmiogrodu do Rumunii w 1920. Plac Unii w Timisoarze to duży skwer wokół którego znajduje się piękna zabudowa z czasów austriackich. W ogóle miasto to kilka lat temu zostało gruntownie odnowione. Obecnie możemy podziwiać rezultat tej modernizacji. Na środku Placu znajduje się pomnik poświęcony ofiarom epidemii z XVIII w.
Warto zwrócić szczególną uwagę na kilka budynków przy Placu Unii.
Katedra sw. Jerzego zbudowana w latach 1736 – 1774 w stylu austriackiego baroku. Wieże świątyni zbudowano niskie aby w razie ostrzału nie zostały zniszczone. Obszar ten znajdował się w obrębie twierdzy. Miasto otaczały trzy rzędy murów obronnych. Widoczny jest także pomnik sw. Trójcy poświęcony ofiarom epidemii z czasów wojny austriacko – tureckiej w latach 1738 – 1739. Zmarło wtedy 1300 osób.
Po lewej serbska cerkiew prawosławna z polowy XVIII w. zbudowana w stylu barokowym. Co ciekawe stoi ona tyłem do Placu Unii.
Budynek z XVIII w. przebudowany w 1907 r. przez węgierskiego architekta Laszlo Szekely w stylu secesji węgierskiej. Obecnie mieści się tam siedziba episkopatu serbskiego.
Casa Bruck – zbudowana na początku XX w. w stylu secesyjnym. Jest pomalowana w kolorach flagi węgierskiej. Na parterze budynku zawsze znajdowała się apteka.
Palatul Baroc czyli Pałac Barokowy zbudowany w połowie XVIII w. W przeszłości pełnił różne funkcje m.in. był siedziba gubernatora, uczelni wyższej a nawet stacjonowała tutaj Armia Czerwona. Obecnie mieści się tutaj Muzeum Sztuki. Podczas mojego pobytu miała tu miejsce wystawa prac naszej rodaczki Magdaleny Abakanowicz.
Staua Supermena – nie znam idei jej budowy. Powstała prawdopodobnie w czasie modernizacji centrum miasta. W tym czasie postawiono w obrębie miasta kilka podobnie oryginalnych rzeźb.
Kierując się w stronę Placu Wolności przechodzę obok nie wspomnianego wczesnej Placu sw. Jerzego. W miejscu tym pierwotnie znajdował się kościół sw. Jerzego. Natomiast za czasów Turków był tu meczet. Następnie znajdował się tu zakon jezuitów i szkoła przez nich prowadzona. Plac ten określany jest jako timisoarskie „Wall Street” gdyż znajdują się tu pierwsze banki otwarte w mieście.
Miały tu miejsce wydarzenia związane z rewolucja w 1989 r. Kiczowata rzeźba sw. Jerzego została postawiona dla upamiętnienia ofiar tych zamieszek.
Po jeden stronie tego placu przebiega lina tramwajowa. Pierwsze tramwaje pojawiły się w Timisoarze w 1869 r. i były ciągnięte przez konie.
Drugi duży plac to Plac Wolności. W przeszłości nosił nazwę Placu Parad ze względu ze wokół znajdowało się wiele budynków wojskowych. Jest to jeden najstarszych placów miasta. Doszło tu także do zamieszek w 1989 r.
Na placu znajduje się pomnik sw. Jana Nepomucena poświęcony ofiarom epidemii. Jest on patronem regionu Banat. Za pomnikiem znajduje się Stary Ratusz wybudowany w latach 1731 – 1734.
Na placu znajduje się także statua chłopca.
Trzeci duży plac to Plac Zwycięstwa. Jest on najmłodszy i zaczął się kształtować w połowie XVIII w.
Teatr Narodowy i Opera została zbudowana w drugiej połowie XIX w. Dwukrotnie budynek ulegał pożarom. Pierwotnie fasada była bogato zdobiona. Obecnie maja tu miejsce przedstawienia w języku rumuńskim, węgierskim i niemieckim.
Za fontanna znajduje się Pałac Merbl z 1911 r.
Pałac Dauerbach z 1913 r. i statua wilczycy kapitolińskiej. Podobne monumenty znajdują się w Kluz Napoce i Bukareszcie. Zostały podarowane przez Włochów w latach 20. XX w i symbolizują dziedzictwo kultury Imperium Rzymskiego.
Sobór Trzech Hierarchów – świątynia zbudowana w latach 1936 – 1946 w stylu bizantyjsko – mołdawskim. Przed jej budowa wbito w ziemie około 1000 pali ponieważ ten teren był bardzo bagnisty. Podobnie było z Opera. Dzwony do tej katedry sprowadzono aż z Borneo ( wykonano je z rzadkiej stali ). Katedra ta liczy 83 m wysokości i jest najwyższą prawosławną świątynią jeśli nie uwzględnimy Rosji i Gruzji. Do tragicznych wydarzeń doszło w grudniu 1989 r. na schodach tej świątyni. Podczas zamieszek tłum chciał się schronić w środku jednak kapłan zamknął drzwi katedry. Na jej schodach zginęło wiele osób. Był to początek końca rządów Ceausescu. Przy drzwiach świątyni znajdują się tablice upamiętniajcie ofiary. Natomiast na placu przed świątynią postawiono oryginalny monument ku pamięci ofiar. Zapewne chodzi o wszystkie ofiary w mieście – naliczyłem około 100 nazwisk.
Widok na Plac Zwycięstwa spod Katedry.
Tego dnia zwiedziałem również Bastion Marii Teresy. Są to pozostałości twierdzy rozbudowanej przez Austriaków w XVIII w. Miała ona kształt gwiaździsty. Bastion obecnie pełni funkcje komercyjno – kulturalna. Znajdują się tam puby, restaurację, sklepy, klub a także biblioteka i oddział Muzeum Banatu. Będąc tam widziałem rozstawiona scenę i przygotowania do jakiegoś wydarzenia. Sam bastion jest tylko jedynym pozostałym elementem nieistniejącej fortecy. Można wyobrazić sobie jak wielka to była twierdza. W sumie było tu dziewięć bastionów. Twierdza za czasów Austriaków była oblegana tylko raz – przez węgierskie wojska Józefa Bema w 1849 r. Nieudane oblężenie trwało 107 dni. Większość fortyfikacji miejskich została zburzona w latach 90. XIX w.
Kościół Pijarów
Liceum Pijarów z 1909 r.
Park im. Antona von Sciuder z 1880 r.
Dzien 2
W tym dniu także chodzę po centrum miasta, a także odwiedzam dzielnicę Fabric.
Miałem w planach odwiedzić Muzeum Banatu ( czyli regionu w którego stolica jest Timisoara ). Okazało się ze było zamknięte. Wygląda na to ze od kilku lat. Muzeum znajduje się w Zamku Hunyadi – jest to interesujący budynek ze względu na historie, wygląd jaki lokalizacje w centrum miasta. Obecny zamek został zbudowany w połowie XV w. na miejscu poprzedniej budowli tego typu. Poprzedni zamek został zbudowany w 1315 w. i pełnił nawet funkcje węgierskiego zamku królewskiego przez 8 lat za czasów Karola Roberta. Zamek położony był na wyspie i połączony z miastem za pomocą mostu. Został zniszczony w wyniku trzęsienia ziemi.
Zamek Hunyadi wziął swoja nazwę od Jana Hunyadiego który go zbudował. Był on wielokrotnie przebudowywany i w czasie Wiosny Ludów został bardzo zniszczony. Obecny jego kształt pochodzi z lat 50. XIX w. Jest to jeden z najstarszych budynków w mieście.
Obok Zamku znajdują się lampy elektryczne. Timisoara była pierwszym miastem w Europie i drugim na świecie ( po Nowym Jorku ) gdzie zainstalowano uliczne lampy elektryczne w 1884 r.
Następnie udałem się do Parku Róż który powstał pod koniec XIX w. kiedy cesarz Franciszek Józef odwiedził Timisoarę. W latach 30. Park został rozbudowany. Znajduje się tu scena gdzie są organizowane różne imprezy letnie.
Timisoarę niektórzy określają jako „miasto kwiatów” lub „miasto parków i róż”.
Obszar miasta do końca XVIII w. był bagnisty. W celu osuszenia terenu zbudowano latach 1728 – 1732 kanał Bega. Pełnił on także funkcje transportowe. Obecnie pełni role rekreacyjna. Wokół kanału znajduje się park i wiele elementów do wypoczynki jak np. place zabaw, ścieżki rowerowe itp. Toalety są czyste i darmowe.
Jak wiele miast Timisoara posiada miejsce gdzie zaczepiane są kłódki miłości.
Pałac Neptuna został ukończony w 1914 r. Jego nazwa nawiązuje do publicznej łaźni która tam się znajdowała.
Idąc do dystryktu Fabric przechodzę przez Park Regina Maria. Jeden z najstarszych parków w mieście. Założony w połowie XIX w. Niestety nie posiadam zdjęcia.
Następnie przechodzę koło niefunkcjonującej synagogi z końca XIX w. zbudowanej w stylu mauretańskim. Znajduje się ona w dzielnicy Fabric.
Rzymsko – katolicki kościół zbudowany przez Węgrów w 1896 r. dla upamiętnienia 1000 – lecia przybycia Węgrów na Nizinę Panońską.
Plac Trajana powstał w 1740 r. Był to obszar zamieszkany głównie przez rzemieślników. W XIX w. w dzielnicy Fabric mieszkali Rumuni, Niemcy, Żydzi, Serbowie i Węgrzy.
Na zdjęciu widać także Pałac Mercury z 1909 r. Widoczna jest figura rzymskiego bożka handlu.
Pałac Nagele z 1910 r.
Do początku XVIII w. obszar ten nie był zamieszkany. Następnie zbudowano tu kilka młynów wodnych które bazowały na rozwidlonej rzece Bega. W XIX w. nastąpił intensywny rozwój przemysłu na tym terenie – stad nazwa Fabric. Zamieszkiwała tutaj polowa ludności miasta. W 1718 r. powstał browar. Było to wynikiem niskiej jakości wody pitnej. Jest to najstarszy browar na terenie obecnej Rumunii. Obecnie znaczna część kompleksu browaru pełni inne funkcje.
Ogólnie piwo „Timisoara” nie należy do najlepszych.
Wieczorem odwiedziłem Craft Rooftop – bar z którego można podziwiać widok na Plac Zwycięstwa.
Na śniadanie polecam Neata Omlette Bistro. Jednak na jedzenie czekałem około 40 minut.
Rumuński deser czyli papanasi – paczki oblane wiśniową konfitura. Nie pamietam lokalu.
Dzień 3
Uber wcześnie rano na lotnisko kosztował mnie ponad 11 funtów. Nie wiem skąd takie ceny.
Z Timisoary poleciałem do Bukaresztu. Miałem możliwość podziwiać piękne widoki z samolotu.
Dzień 3
Z Bukaresztu wziąłem pociąg do Braszowa gdzie zostałem cztery noce. Nie jestem osoba która potrafi wszystko ocenić i mieć zdanie na każdy temat, jednak dworzec kolejowy w stolicy Rumunii wygląda fatalnie. Na gwałt potrzebuje remontu. Zakupiłem tanie wyroby piekarnicze i udałem się w podróż do Braszowa. Zasadniczo nie tylko dworzec w Bukareszcie potrzebuje odświeżenia. Siec i tabor kolejowy w tym kraju potrzebuje wysokich nakładów.
Po dotarciu do Braszowa wziąłem Ubera do swojego AirBnb. W ogóle będąc w Rumunii często korzystałem z usług tej aplikacji. Moje studio celowo wybrałem aby mieściło się koło głównego placu miasta. Apartament był ciekawie zaaranżowany – w stylu retro.