Fly4free.pl

Ciąg dalszy nastąpi, stay tuned :)Jet lag po długim pobycie w strefie czasowej różniącej się od Polski o 7 godzin zrobił swoje: dzisiaj od godz 3 nad ranem spać nie mogę, żadne przewracanie z boku na bok nie pomogło, a jako że i tak obowiązki zmuszały mnie do wstania nie później niż o godz 6 rano, więc o tej 3ciej nad ranem nie można było wziąć pigułeczki na sen, bo czasu na ewentualny sen zostało za mało. Więc uzupełniam relację, abyście mieli co czytać i oglądac przy porannej kawie. Choć obok jest dużo bardziej widokowa relacja z treku w Himalajach, więc większość uwagi pewnie tam skupiona.

Ciąg dalszy wycieczki objazdowej po Penhgu:

Kolejnym etapem był zabytkowy fort zbudowany w 1887 roku jako jedna z czerech umocnionych baterii dział nabrzeżnych. W owym czasie zainstalowano tam działa 7, 8 i 10 calowe. Niestety dział już nie ma, ale są dobrze zachowane bydynki i schrony











Jako że bardzo wiało, a ten wiatr dosyć mocno mnie wychodził, więc mimo iż widoki były zacne, a woda i tak cieplejsza niż u nas w Bałtyku w szczycie sezonu, to jednak kąpiele morskie sobie odpusciłem





Kierowałem się do latarni na "końcu świata" , czyli pierwszej w zachodnim stylu latarni morskiej zbudowanej na Tajwanie (rok 1875). To był najdalszy etap mojej włóczęgi po wyspach, zresztą pora wracac, bo słońce chyliło się ku zachodowi, a droga powrotna to ok godzina jazdy, no a jeszcze jakieś przystanki zdjęciowe trzeba było robić





Poniżej widok jakby z Grecji, ale to jednak Tajwan



Ponieważ wiatr był bardzo mocny, więc chyba wszystkie łodzie rybackie schroniły się w portach









Do hotelu w Magong wróciłem już prawie po ciemku. Tak zmarzłem w czasie jazdy na skuterku (ten mocny wiatr wiejący cały dzień też zrobił swoje, mimo że były ok 22-23 stopnie C, ale ja bylem zbyt optymistycznie ubrany), więc trzeba było zaliczyć gorącą kąpiel.
Usłyszałem też śmieciarkę, która zgodnie z tajwańskim zwyczajem cały czas emituje fragment utworu bazującego na melodii polskiej kompozytorki Tekli Bądarzewskiej.
Na Tajwanie w zasadzie nie ma śmietników przy posesjach, śmieci trzyma się w workach, gdy nadjeżdża śmieciarka (dlatego ta muzyka, aby ją słyszeć) śmieci wynosi się i wrzuca do śmieciarki. Zresztą zobaczcie i posłuchajcie sami

https://youtu.be/jjNWUOAfXyA

Stay tuned@oskiboski, tak spałem w samolocie, a wczoraj przetrzymałem do wieczora, więc nie wiem dlaczego tak mnie dziś rano dopadło

A z innej beczki: widzicie film o śmieciarce? Bo mnie na kompie wyświetla się jako niedostępny, a na Tapatalku w komórce wszystko jest OK@mapa - a teraz widać?Kolejny dzień (niestety już ostatni dzień pobytu na Tajwanie) był bardziej zachmurzony i tak samo wietrzny jak dzień wcześniej. No ale na Peskadorach o tej porze roku zazwyczaj mocno wieje, trzeba być na to przygotowanym. Przed popołudniowym przelotem do Tajpei jeszcze troszkę pozwiedzałem na moim stalowym rumaku, a dokładniej to kucyku. Tym razem pojechałem w północną część wyspy. Jednak z uwagi na silny wiatr ograniczyłem się do zobaczenia tylko trzech miejsc nad morzem. Pierwsza miejscówa, to skalista plaża






Druga to miejsce, gdzie młodzi adepci wind-surfingu uczą się pod okiem instruktora. Fajna zatoczka, osłonięta od dużych fal, ale z silnym wiatrem. Jak któryś z dzieciaków nie potrafił wrócić to instruktor płynął po niego pontonem z silnikiem i przyciągał z powrotem, by dzieciak znów mógł próbować swoich sił







Poniżej troszkę widoków z przejazdu







Znalazłem też plażę w znacznej mierze osłoniętą od wiatru, a jako że nie było tam nikogo, to można było się nieco zrelaksować ;)



Wracając do Magong zobaczyłem jeszcze jakiś przedziwny obiekt. Pierw myślałem, że to jakiś hotel, albo coś podobnego, tyle, że nikogo tam nie było, a plaża zamiast zachęcająca do kąpieli to była wyłożona wielkimi blokami kamiennymi. Na myśl przyszła mi Anaklia w Gruzji... Okazało się jednak, że to chyba był dom pogrzebowy







Pora wracać do Magong. Bardzo podobają mi się drzewa rosnące przy drodze. Nie wiem jak się nazywają, ale są podobne do araukarii wyniosłej, która mam w domu ( w sumie to już mam ją na tarasie, bo urosła za duża. Pewnie zimy nie przeżyje, próbowałem oddać ja do ogrodu botanicznego w Sosnowcu oraz zoo w Chorzowie, ale oni nie mają auta dostawczego aby ją przewieźć, a do mojego samochodu się nie mieści. A może ktoś z Was chciałby ją przyjąć pod dach, albo ma samochód, którym dałoby się drzewko przewieźć kilkanaście kilometrów?)





Po powrocie do Magong jeszcze mały spacerek po mieście i trzeba jechać na lotnisko





Pozostał przelot Magong-Taipei Songshan oraz Taoyuan-Istambuł-Warszawa-Katowice, ale o tym będzie w kolejnym odcinku

stay tunedPowrót z Penghu do Polski

Koniec przyjemności na Tajwanie, trzeba było wracać do Polski. Z Magong na lotnisko MZG pojechałem znów taksówką (autobusy rzadko jeżdżą). Rejs MZG-TSA operowany przez China Airlines B737-800, niestety znów nie udało się dostać fotela w biznesklasie, no ale w sumie to nie problem, bo miejsca na nogi i tak jest sporo, a lot trwa tylko około 35minut. Za to chmurki trochę się rozstąpiły, zrobiło się kolorowo z ładnym oświetleniem do zdjęć





Po przylocie do TSA trzeba było przetransferować się na lotnisko TPE, co metrem zabiera ponad godzinę i to pod warunkiem, że przesiadki będą akurat krótkie oraz że trafimy na pociąg "express" a nie "commuter" na trasie Taipei Main Station - Lotnisko (po tych samych torach jeżdżą pociągi osobowe i express, z tym, że ten ostatni zatrzymuje się tylko większych stacjach wyprzedzając w tym czasie pociąg "commuter". Bilet na oba pociągi kosztuje tyle samo, tzn z centrum Taipei na lotnisko 120 TWD).
Na check-in Turkisha byłem stosunkowo wcześnie, tzn prawie 3 godziny przed odlotem, ale w kolejce stałem prawie 45 minut, bowiem część ze stanowisk odpraw była przeznaczona dla grup, co spowodowało, że dla ekonomika było dostępne tylko jedno stanowisko, dla baggage drop-off tez jedno i 3 dla biznesklasy. Za jedyne 1250$ można było sobie dokupić upgrade do biznesklasy, niestety za mile nie było takiej możliwości. W sumie na szczęście nie dało się upgrejdować za mile, bo pewnie bym to zrobił i pewnie byłbym rozczarowany. Kabina biznesklasy w B777 Turkisha była mało atrakcyjna - niektórzy narzekają na biznesklasę w Dreamlinerach LOTu, ale u naszego przewoźnika przynajmniej fotele są szerokie, no i układ jest 2-2-2, a nie 2-3-2. Wchodząc do samolotu zrobiłem zdjęcie tej tureckiej biznesklasy, nawet się zastanawiałem czy to przypadkiem nie jest premium economy, ale nie, to była jednak biznesklasa.


Miałem odrobinę szczęścia, bo mimo, że samolot był wypełniony w mniej więcej 90%, to mieliśmy 3 fotele dla 2 osób. Co prawda fotele mało wygodne, z twardym siedziskiem (lecąc do Taipei na pokładzie B787 siedzenia były dużo wygodniejsze), ale jednak wolne miejsce obok nieco poprawia komfort ponad 12-godzinnej podróży. Serwis raczej też przeciętny, choć trzeba zauważyć, że są dwa posiłki na ciepło, nawet w miarę obfite, choć bez rewelacji jak chodzi o smak. Niestety wybór napojów ograniczony. Z alko są tylko wina (mimo, że po dwa rodzaje białego i czerwonego, jednak raczej z bardzo niskiej półki) oraz piwo. Z mocniejszych alkoholi nie ma nic, tzn ani za friko, ani do zakupu. A przynajmniej ja nie odnotowałem by była taka możliwość.
Na plus trzeba odnotować, że Turkish w ekonomiku rozdaje amenity kit zawartością i standardem bardzo zbliżony do tego, co LOT oferuje w... biznesklasie. Są nawet kapcie :) W dodatku do posiłków są rozdawane metalowe sztućce, choć w standardzie raczej blaszanym.











Po przylocie do IST trzeba przemierzyć kilometry korytarzy by trafić do strefy gdzie są saloniki, a następnie jeszcze z 5-10 minut marszu by dojść do gejtów. W ramach karty Priority Pass skorzystałem z saloniku IGA, ale oferta posiłków tam dostępnych jest słaba, tzn wypada bardzo blado przy tym co LOT oferuje w saloniku Polonez. Podobnie jest z alkoholami. Pojedynek na saloniki LOT wygrywa zdecydowanie (choć wiem, to był salonik kontraktowy a nie własny Turkisha)



Poniżej zdjęcie śniadanka w saloniku Polonez, już po przylocie do Wwy, a przed rejsem do Katowic



Szkoda, że LOT nie lata do Taipei, ani że u nich na stronie nie da się kupić biletu na rejs LOTem z przesiadką np w Pekinie, Seulu albo Tokio. Bo porównując przelot Turkishem do LOTu, to ten Turkish wcale nie rzuca na kolana, ani nie zauważyłem, żeby miał jakąś istotną przewagę nad LOTem (oprócz amenity kit). W dodatku LOT przylatując z Tokio ląduje w Wwie około 6tej rano, a Turkish w Istambule około 3ciej (naszego czasu), co jednak wpływa na zmęczenie podróżą i utrudnia zwalczenie jet lagu

No to chyba tyle tego raportu. Podróż była mocno służbowa, choć nie była delegacją, bo akurat, jak wspomniałem na wstępie, z jednym pracodawcą się rozstałem (w sumie po spędzeniu ponad połowy życia w firmie), a kolejnej pracy na "etacie" jeszcze nie rozpocząłem. Fajnie, że udało się wyskoczyć na Peskadory (Penghu) i mieć małą odskocznię po 2 tygodniach aktywności biznesowo-naukowej.
Dziękuję wszystkim czytającym za uwagę oraz lajki. Jeśli się podobało, to oddajcie swój głos w comiesięcznym konkursie na "relację miesiąca". Choć wiem, że widoków z Himalajów nic nie przebije, ale jeśli choć nominację dostanę, to będzie ona moją satysfakcją@tropikey jak się żyje ciągle w jakimś zagrożeniu, to się do niego przyzwyczajamy i nie odczuwamy go jako ciężaru. Myślę, że podobnie jest na Tajwanie. W codziennym życiu nie zauważa się aby sytuacja była jakoś napięta. Co więcej, jak mi mówił jeden z Tajwańczyków, każdy szanujacy się biznesmen tajwański ma dwie żony. Jedną na Tajwanie, drugą w Chinach kontynentalnych