Fly4free.pl

Fakt, autobus był luksusowy i wygodny, jednak toaleta była, no, standardowa :/ :D Porada praktyczna dla kobiet - na podróże autobusowe w Etiopii warto ubrać długą spódnicę, najlepiej na gumce. Spodnie się jakby niezbyt sprawdzają :D

W autobusie kolejny poczęstunek - ciasteczka i woda. Jednak prawie nikt ze współpasażerów owych ciasteczek nie jadł. Trochę mnie zastanowiło, dlaczego wszyscy trzymają pełne opakowania w dłoni i niecierpliwie wyglądają przez okna. Po chwili sytuacja się wyjaśniła - większość podróżnych rzuciła się do otwierania okien i wyrzucania ciastek na zewnątrz...

...a one natychmiast zostawały porywane przez bandy takich rozbójników :) Widać było, że to ustalone miejsce karmienia, bo przy drodze stały całe grupy takich pawianów, wyraźnie wypatrując autobusu. Podróżni mieli przygotowane też skórki z bananów, cząstki pomarańczy i innych owoców - wszystko momentalnie znikało za oknem.


Cały czas żałowałam, że nie udało się się nam jednak przejechać tej trasy pociągiem. Nie wiem, mam jakieś takie wyobrażenie, że wszystkie te widoki można by odebrać "pełniej", gdyby stało się przy otwartej szybie pociągu...Szkoda...


I postój na obiad (w naszym przypadku tylko herbata - 4 birry sztuka).

Na Meskel Square w Addis Abebie byliśmy około 16.00. Autobusy turystyczne mają jedną niepodważalną zaletę - są szybkie i punktualne (z wyjątkiem odjazdów, no ale przecież czym jest marna godzina w porównaniu do wieczności, prawda?). W Addis byliśmy już trzeci raz, więc czuliśmy się, jak przy powrocie do domu. I, być może m.in. to właśnie miał na myśli ktoś, kto mówił, że Addis powinno się zwiedzać na samym końcu, po pobycie w innych rejonach Etiopii. Coś na pewno w tym jest, bo teraz jeszcze inaczej odbieraliśmy to miasto - nagabywania taksówkarzy, krzyki i tłok, budziły w nas już tylko sympatię (nie, żeby wcześniej jakoś nam strasznie przeszkadzały, ale teraz poczuliśmy się, nie wiem, jak nazwać - zupełnie pewnie? jak na swoim gruncie?) Wiedzieliśmy już jak reagować na czasem uparte propozycje i naciski, jak przemienić je w sympatyczną, pełną uśmiechów rozmowę. Wiedzieliśmy też jak poruszać się po tym olbrzymim mieście, więc z dworca autobusowego spokojnie podeszliśmy do hotelu Ras na piechotę. Zamówiliśmy ponownie dwa dwuosobowe pokoje (803 birrów za całość), odebraliśmy główne bagaże z hotelowej przechowalni, ochlapaliśmy się trochę (żeby nie było - jednak czasem się myliśmy :D ) zimną wodą i ruszyliśmy "na miasto".


Tym razem najpierw coś dla ciała. Gęste soki, w których zakochaliśmy się całkowicie i na zabój (25 birrów). Do pijalni soków wchodziliśmy prawie za każdym razem, gdy tylko ją zauważyliśmy :) Natomiast nie jestem pewna, czy przypadkiem nie postępowaliśmy przy okazji jak barbarzyńcy, bo do każdego soku podawano limonki przekrajane na pół. Wyciskaliśmy je do pucharków, ale nie wiem, czy przypadkiem nie były one przeznaczone do odświeżania dłoni :/ :D
Podczas delektowania się sokami, przyszedł nam do głowy genialny pomysł (nam - kobietom :D Marcina, z wiadomych względów to zupełnie nie zainteresowało :D Otóż, ubolewając nad koniecznością umycia włosów po raz kolejny w zimnej wodzie i zastanawiając się, jak w takich warunkach Etiopki mogą mieć tak piękne fryzury, rozwiązanie naszego problemu nasunęło się automatycznie - fryzjer!!! Tak, to jest nasz ratunek!!! Oczywiście żadnych wymyślnych fryzur, czy upięć - poprosimy tylko o porządne umycie włosów w ciepłej wodzie!


Znalazłyśmy odpowiednie miejsce (pozytywnie nastrajał nas zwłaszcza fakt, że to "salon piękności" :D, Ala dzielnie przekroczyła jego progi i znalazła się w takim wnętrzu :

My w tym czasie wybraliśmy się na pizzę (100 birrów duża i napoje) i z niecierpliwością oczekiwaliśmy na powrót naszej "wypięknionej" towarzyszki. Marcin, pomimo dużo bardziej sprzyjających warunków fizycznych :D (nie to, żebym mu broń Boże zazdrościła, tfu tfu :D :D, miał w Etiopii własne problemy fryzjerskie :D Otóż prawie każdy, kto tylko choć trochę znał język angielski, uważał za swój moralny obowiązek poinformować go o pewnej istotnej sprawie :D Zarówno dzieci, jak i dorośli podchodzili do Marcina z bardzo poważnymi wyrazami twarzy i oznajmiali "Ty nie masz włosów" :/ :D (wprawdzie tę wadę trochę rekompensowały mu w oczach Etiopczyków włosy na rękach - dzieci ze szczególnym upodobaniem skubały go za nie delikatnie :D Tak więc widzicie - zimna woda do mycia głowy to naprawdę ostatni z jego problemów :D
Ala wychwalała salon piękności pod niebiosa - znakomita obsługa i świetne efekty (przyznam się - na jej czyste włosy patrzyłam z lekką zazdrością :D Miała tylko jedną małą uwagę co do pracy salonu - włosy umyto jej jeszcze bardziej lodowatą wodą, niż ta, która była w hotelu :D :D :D

Jeśli chodzi o wieczór, to nie będę oryginalna. Ale tym razem byliśmy w pełni usprawiedliwieni - w końcu to nasza ostatnia noc w Etiopii (piwo w hotelowej restauracji - 15.50. Trochę nas to zdziwiło. Ostatnim razem ceny były trochę inne). Natomiast noc była cudowna, poważnie :D Świadomość, że kolejnego dnia można wstać o dopiero 8.00, znacząco wpływa na jakość wypoczynku :)

Po śniadaniu (w cenie noclegu) (szwedzki stół i unikanie injery :) , ponownie zostawiliśmy plecaki w przechowalni bagażu i wyruszyliśmy na targ. Merkato jest podobno największym targiem w Afryce. Wiązaliśmy więc z nim olbrzymie nadzieje odnośnie zakupów pamiątek i prezentów dla bliskich.


Bus do Merkato. Bilet - 2 birry. Z centrum jechało się około pół godziny.


I na miejscu. Pierwsze wrażenie - kurczę, strasznie się pomyliłam. Przecież skoro to największy targ w Etiopii, to normalne, że sprzedają tu rzeczy potrzebne Etiopczykom, nie jakieś pamiątki dla białasów:/ I co my teraz zrobimy? :/


Po pierwszym szoku i totalnej dezorientacji (Merkato jest naprawdę olbrzymi) (trochę nam pomogła kawa za 2 birry wypita na ulicznym mini-stoisku :D , dostrzegliśmy w tym pozornym nieładzie zasadę. Otóż targ składa się, może nie z uliczek, ale z całych dzielnic towarowych.


I, jak to już do człowieka dotrze, dosyć łatwo zrobić potrzebne zakupy (cały czas jednak szokował mnie sposób noszenia towarów. Popatrzcie na beczki. Wprawdzie puste, ale...)




Są więc dzielnice przyprawowe (ta najbardziej pomarańczowa to mitmita - dla mnie genialna. Taki woreczek - 45 birrów).


Są warzywa i zioła i właściwie nie wiadomo co i do czego to można użyć :)


Barwy, zapachy, klimat - dla mnie niesamowity! Uwielbiam takie miejsca, tym bardziej, że Merkato jest wyjątkowo "prawdziwym" targiem. Nie widzieliśmy tam żadnych turystów (ma to też duży minus - wszyscy doskonale widzieli nas :D Po za tym, taki targ to, pomimo wielkości, strasznie plotkarskie środowisko :D Wystarczyło, że dosłownie dwa razy odpowiedzieliśmy komuś na pytanie skąd jesteśmy, a w każdej kolejnej alejce do której wchodziliśmy wykrzykiwano nazwę naszej narodowości :D





Jest jeszcze jeden temat, który chciałabym tu poruszyć, żeby być całkowicie uczciwą. Bieda. Ktoś (niestety, nie pamiętam kto - przepraszam) w relacji na forum napisał bardzo mądre słowa, stanowiące właściwie kwintesencję tego, co chcę powiedzieć : jak można rozwodzić się nad biedą i co mądrego można napisać o tym, siedząc najedzonym w wygodnym fotelu, w ciepłym domu przed komputerem...To prawda. Nie można nic. A nawet jeśli, to będzie w jakiś sposób nieuczciwe-nieprawdziwe. Jednak nie sposób tego tematu zupełnie ominąć. Tak więc, napiszę tylko tyle - bieda w Etiopii jest niewyobrażalna. Ludzie żyjący na ulicy i nie posiadający zupełnie niczego...Mnóstwo ludzi po polio, pozbawionych rąk lub nóg...I można cały pobyt tu przepłakać i mieć wyrzuty sumienia. Ale, tak naprawdę, niczego to nie zmieni. Można też spróbować podpatrzeć Etiopczyków i zobaczyć, jak oni się w tym odnajdują i spróbować robić to samo. Etiopczycy są bardzo pogodni i szczodrzy. Dzielą się tym, co mają. Wielokrotnie, praktycznie co chwilę, widziałam miejscowych dających ubogim na ulicy pieniądze. Obrazek, który chyba najbardziej zapadł mi w pamięć, to próba przejścia przez dwupasmową ulicę przez bezdomnego bez nóg. Odpychał się dłońmi, które ochraniały gumowe japonki...Na ulicę natychmiast wybiegła młoda Etiopka, zatrzymała cały ruch, pomogła mu przejść, a na koniec obdarzyła go uśmiechem i jałmużną....


I, akurat tutaj, warto zadać sobie pytanie, czy aby na pewno jest sens targować się o równowartość 5 złotych. Jeśli Cię na to stać, to zapłać całą cenę - dla Ciebie to nawet nie jest jedno piwo w knajpie, a dla kogoś może być to kwota decydująca o "być albo nie być". I jeszcze jedno spostrzeżenie - odnośnie, przynajmniej według niektórych opinii, traktowania białasów, jak "chodzące bankomaty". To chyba nie do końca tak jest. Możemy podróżować (nieważne, że ktoś np. musi na taką podróż oszczędzać cały rok - pooszczędza i pojedzie, może to zrobić). Samo to sprawia, że w oczach Etiopczyków jesteśmy niesamowitymi bogaczami - większości z nich nie stać nawet na przejazd autobusem po własnym kraju - więc uważają, że po prostu wyższe kwoty nie zrobią nam różnicy. Ech, przepraszam, nie chciałam filozofować....(choć z przyjemnością podyskutuję o tym przy piwie np. na kolejnym zlocie Fly4free :)


A jeśli ktoś jadąc tam, chciałby pomóc, to radzę zabrać ze sobą ubrania i buty, których nie żal zostawić. I przed odlotem podejść po prostu pod któryś z kościołów...


Nie wiem dlaczego, ale to zdjęcie bardzo kojarzy mi się z Azją :)




A tu żuje się chat i pije tej. Panowie zachęcali nas do wejścia do środka i skorzystania, jednak trochę zniechęciły nas naczynia - tej, o nieprzyjemnej, brunatnej barwie, piło się tu z pustych puszek, które udawały szklanki.




Na Merkato udało się nam jednak zrobić planowane zakupy. Kilogram zielonej kawy - 110 birrów, kilogram ostrej papryki - 100 birrów, herbaty w paczuszkach - po 7. Okazało się, że jest też część przeznaczona specjalnie dla turystów - coś w rodzaju zadaszonej hali targowej z mnóstwem stoisk z pamiątkami.


Mogłabym na Merkato spędzić cały dzień - obserwując, rozmawiając i napawając się klimatem. Jednak, niestety, czas nas gonił. Więc bus powrotny za 2,5 birrów, do hotelu po bagaże (zdążyliśmy jeszcze odsapnąć przy piwie :D i kolejny bus na lotnisko Bole (tym razem nie poszło tak łatwo - parę razy chciano od nas za przejazd "turystyczną" kwotę, więc rezygnowaliśmy z przejazdu. W końcu zniecierpliwiona Ala-bizneswoman :D po prostu podeszła do kolejnego kierowcy i, nie czekając na jego propozycję, oznajmiła, że zapłacimy mu za przejazd po 10 birrów. Zgodził się:).
I to był, niestety, koniec naszego pobytu w Etiopii. Z całkowitą odpowiedzialnością za słowa mogę stwierdzić, że wróciłabym tam w każdym momencie. To wyjątkowy kraj, który ma wiele do zaoferowania i wyjątkowi ludzie, których warto odwiedzić.

Dziękuję wszystkim, którzy dotrwali ze mną do tego momentu. Dziękuję za wsparcie, polubienia i komentarze - to bardzo pomaga w motywowaniu do dalszego pisania. Dziękuję. A ponieważ mówiłam Wam tu o bardzo dla mnie emocjonalnych i wewnętrznych sprawach, chciałabym jeszcze na koniec podzielić się z Wami czymś wyjątkowo intymnym. Otóż dobrze wiecie, że cała nasza trójka zakochała się w Etiopii i, no jakoś tak, przywieźliśmy stamtąd coś jeszcze. Sami rozumiecie - duże emocje, noc, no dobrze, trochę alkoholu też, nie będę ukrywać...I tak jakoś wyszło, że na znak identyfikacji z Etiopią wytatuowaliśmy sobie znaki plemienne, które zostaną z nami na całe życie :D

@tomwie, nie potrafię tego pawilonu dokładnie wskazać. Szukaj zadaszonego budynku w pobliżu czegoś w rodzaju zajezdni autobusowej/przystanku (dużo różnych autobusów). Ale myślę, że jak zapytasz, to każdy Ci zaraz dokładnie pokaże drogę :)


:D :D :D @igore, a ja myślałam, że pisanie przez dwa miesiące, to naprawdę przegięcie w długości (i, dodatkowo, w ilości wpisów) :D Ale strasznie się cieszę, że Etiopia Ci się spodobała. Jedź, poważnie - myślę, że to kraj, którym się zachwycisz. (a gdyby faktycznie można być ciągle w podróży...Hm...Bajka... :)

@olus, bardzo mi miło :) też uwielbiałam "W pustyni i puszczy" i marzyłam o Afryce..."Śladami..." znam, ale za podrzucenie Pana Bieganka bardzo Ci dziękuję - z chęcią przeczytam właśnie teraz, już po pobycie w Etiopii.

Jeszcze podsumowanie finansowe:

Transport - około 409,92 zł

Jedzenie - ok. 273,94 zł

Atrakcje - ok. 1711.53 zł - tu wliczyłam też wizę wjazdową (50 dolarów), a największą część tej kwoty stanowi wycieczka do Danakil (250 dolarów)

Noclegi - ok. 280,80 zł

Czyli wychodzi na osobę ok. 2675,38 zł + jakieś 150 zł na pamiątki i prezenty.

@‌BartekzZabrza‌,mamy zrobiony standardowy zestaw szczepień. Jadąc do Harer zażywaliśmy malarone. Zawsze bierzemy ze sobą doxycyklinę, bo ma szerokie spektrum działania. Jak chodzi o jedzenie, to unikaliśmy injery, ale nie ze względów zdrowotnych :D woda tylko butelkowana, tego bardzo pilnowaliśmy. Szkoda tylko, że zapomnieliśmy o tym, ze lód w napojach najczęściej jest z nieprzegotowanej wody. Lodu sobie nie żałowaliśmy :D A jeśli zastanawiasz się nad wyjazdem, to szczerze zachęcam. Piękny kraj i cudowni ludzie. Pozdrawiam:)