Fly4free.pl

Lecimy dalej. Ponieważ ostatni pełny dzień na Koh Tao spędziliśmy raczej na szwędaniu się tu i tam oraz najnormalniejszym czilowaniu, bez zbędnych słów wrzucam garść fotek. Może tylko z jakimś komentarzem czy dwoma ;)


Uliczki Koh Tao





W Tajlandii przed wejściem do czyjegoś domu, a także do wielu sklepów, należy zdjąć obuwie, co jest oznaką szacunku wobec gospodarza



Hotelowy basen i czilałt na nim wyglądały tak:



A jego główna zaleta wygląda tak:



I robi takie cuda:



Tutaj warto dodać, że słomki są wielorazowe! W resorcie tym nie używa się plastikowych słomek. Moim zdaniem – inicjatywa godna naśladowania, turyści jednak bywają syfiarzami, a dzięki wielorazowym słomkom, nie wala się ten cały plastik po plaży i w oceanie.


Miejscowa fauna udomowiona:



I ta taka bardziej nieujarzmiona. Ale bardzo liczna.



Papu gdzieś na mieście:



I plażowe przekąski przygotowane i serwowane wprost na kocyk ;)




No a sama plaża... O taka ;)






Jutro opuszczamy Koh Tao. Jedno z najpiękniejszych miejsc na tym świecie...

No to jedziemy na Samui. Jedyny "grubszy" transport, którego nie wykupiliśmy z wyprzedzeniem, to bilety na prom na Samui. Bez problemu załatwiamy temat w recepcji naszego resortu. 600 BHT za osobę. Bagażówka już na nas czeka ;)



Wskakujemy na hotelowego Songthawa (transport w cenie) i do przystani!



Tutaj ten sam widok, który zastaliśmy przy przyjeździe – naganiacze. Ale tym razem mam to udokumentowane :D



Na przystani, przy odbiorze biletów na prom, wykupujemy jeszcze za 150 BHT transport z mariny do hotelu. Co, jak się później okaże, było strzałem w dziesiątkę. Ceny transportu na Samui są KOSMICZNIE wysokie. Poniżej 150 BHT za przewiezienie na odległość mniejszą niż splunięcie, nikt nie zaśpiewa. A najczęściej usłyszymy 200-250 BHT. Przy dobrych targach za 100 wozili, raz chyba nawet udało mi się wyszarpać 150 za dwie osoby. Koszmar. Dlatego właśnie na wyspach, jeśli chce się zwiedzać, należy wynająć skuter. Co też zrobimy, ale dopiero jutro. Aha, taksówki oczywiście są. I mają taksometry. Ale prawdopodobnie nigdy nie były one załączane...
A póki co, wsiadamy w takie oto busiki:



I jedziemy do Crystal Bay Resort, który będzie naszą bazą wypadową przez najbliższe 4 dni. Hotel bardzo przyjemny, czyściutki, ledwo się wychodziło z pokoju to od razu wymieniano ręczniki. Pokój o taki:





Restauracja hotelowa droga. I sam hotel dosyć daleko położony od centrum wszechświata, w promieniu dziesięciominutowego spaceru było może z 5 tańszych lokali. Ale największa zaleta tegoż hotelu to widok. Ponieważ Zatoka Kryształowa jest najpiękniejszą widokówką na Samui. Trudno się chyba nie zgodzić? :D







Witamy na Samui :D :D :DW życiu nie jeździłem na skuterze czy innym motorze. Z jednośladów znam i używam jedynie roweru. Wystarczająca podstawa by nauczyć się jeździć skuterem w warunkach azjatyckich. Przy ichniejszym natężeniu ruchu. I przy ruchu lewostronnym. Mam rację? :D

Opcje były dwie – zaryzykować życiem i jeździć tym motorkiem albo ryzykować, że się wyprztykamy z pieniędzy na taksówki/songthawy. Stanęło na czerwonej hondzie z automatyczną skrzynią, 125 cm sześciennych silnika. Dość żeby nie zwalniać jadąc pod górkę we dwie osoby.

Oczywiście, przed wypożyczeniem tego potwora dróg, obfotagrafowujemy go z każdej strony, na wypadek gyby właściciele chcieli go naprawić za pomocą naszej naiwności. Ostatecznie jednak okazują się zupełnie uczciwi, zapominają zabrać zastawu w postaci paszportu a na koniec płacimy mniej niż było umówione (150 BHT za dzień zamiast 200 BHT). Skuterem śmigaliśmy przez 2 dni, objechaliśmy przez ten czas praktycznie całą wyspę, zaglądając w różne jej zakamarki. Paliwa spaliliśmy przez ten czas za szalone 100 BHT. Aha, paliwo lepiej kupować na stacjach niż to butelkowane – taniej wychodzi.



Dobrze i ekonomicznie jest mieć motorek na wyspach. No i dobre ubezpieczenie, gdyby jednak ruch uliczny okazał się silniejszy niż nasze umiejętności jeździeckie :P Powiem Wam tylko jeszcze w sekrecie, że ze dwa razy wjechałem pod prąd i kilka było przypadków, kiedy to motor prowadził mnie, a nie na odwrót... Stop wariatom drogowym!

Generalnie pierwszy dzień w ruchu pozwala nam odwiedzić kilka różnych świątyń i miejsc kultu (zdjęcia świątynne wymieszane, one naprawdę są do siebie bardzo podobne...)





Oczywiście, w każdej z nich króluje Budda








Budda oczywiście ma zawsze na podorędziu czy to strażnika, czy to znajomka ;)





Poza historyczno-religijnymi statuami, udaje się napotkać coś bardziej współczesnego



W którymś z miejsc napotykamy też stupy (chyba...) czyli groby buddyjskie (prawdopodobnie to były właśnie one).



Będąc już przy nekro-tematach – odwiedzamy również słynnego mnicha z Samui



Oczywiście obowiązkowe fotki na skałach dziadka i babci (Hin Ta i Hin Yai)





Zaglądnęliśmy również na targ w dzielnicy muzułmańskiej – magiczne miejsce, byliśmy tam chyba jedynymi turystami... Tutaj było widać autentyczną Tajlandię (tak myślę przynajmniej ;))









Pięknie jest na Samui :D



A gdyby ktoś chciał – to wciąż jest tu mnóstwo miejsc, które można mieć tylko dla siebie



I nawet na największej plaży czyli Lamai, udaje się zrobić zdjęcie jak z (prawie) bezludnej wyspy. To w ogóle było duże zaskoczenie. W porównaniu do Koh Tao, to tutaj na plażach nieraz było się zupełnie samotnie...





I takie bardzo ładne hasło na koniec tego wrzutu, w ramach mądrości wschodu :)

Zakończenie dzisiejszego dnia (czyli 23. marca) to Samui Experience. Tysiące pozytywnych komentarzy na tripadvisorze plus obietnica dobrego jedzenia to coś, obok czego nie można przejść obojętnie. Clou imprezy już opisałem w pierwszym wrzucie ale jeszcze raz – impreza to kolacja dla 20 osób, na którą trzeba zrobić wcześniejszą rezerwację. Ludzie z całego świata przy jednym stole, mają okazję posłuchać o kulturze i zwyczajach panujących w Tajlandii, przegryzając przy tym lokalne specjały (których część przygotowujemy sami, oczywiście pod okiem gospodarzy) i zalewając to wszystko pysznymi drinkami i koktajlami. Sam lokal nie jest otwarty na co dzień, impreza organizowana jest 2 razy w tygodniu.
W ramach polskiej gościnności (no przecież nie idzie się w gości z pustymi rękami ;)) i wcześniejszych negocjacji, przybyliśmy z litrem Żubrówki. Tej oryginalnej z trawką. I to było piękne, kiedy na 10 minut, podczas mojego krótkiego opowiadanka, skąd ta wódka się w ogóle wzięła, z Thai Experience zrobił się Polish Experience :P. Ogólne wrażenie – bardzo pozytywne. Claire (brytyjka), nasza gospodyni, świetnie potrafiła zabawić towarzystwo, John (oryginalny Taj) świetnie ją w tym wspierał, a kucharze i barman odwalili swoją robotę koncertowo. Wystrój jakiego nie powstydziłyby się najlepsze restauracje również robił swoje. Cała impreza godna polecenia!







24 marca dalej śmigamy naszym czerwonym potworem po wyspie, zaglądając w różne dziury. Między innymi trafiamy do fabryki pereł