Fly4free.pl

Osoba spostrzegawcza i o instynktach detektywistycznych powinna się zacząć zastanawiać, dlaczego większość zdjęć jest robiona od strony wody. I wygląda na to, że jesteśmy trochę dalej od brzegu, niż te brodzące na ostatnim zdjęciu panie.
To za sprawą obiecanej w pierwszym wpisie atrakcji, której nie widziałem w polskim internecie. Firma organizująca atrakcję nazywa się Crystal Water Kayaks - La Digue i można kontaktować się z nimi poprzez FB. Tyle, że ten kontakt i tak jest raczej słaby. Najlepiej po prostu udać się do ich siedziby - mają "budę" przy ścieżce na Source d'Argent, wcześniej dowiadując się tylko o której godzinie tego dnia będą wypływać, a zależy to m. in. od godziny przypływu/odpływu.
No dobrze - a na czym polega ta atrakcja? Na 3-4 godzinach spędzonych na kajakach, ale nie na zwykłych kajakach, tylko na takich magicznych. 8-)









Co można robić tyle czasu w takim kajaku? Pływać i oglądać!
I tu niestety muszę napisać, że rafa (przynajmniej tam, gdzie pływaliśmy) nie istnieje. Porównując to z tym, co widziałem w Egipcie, Tajlandii czy na Bali to jest smutek, smuteczek. Wyblakłe ruiny i gdzieniegdzie jakaś rybka czy ślimak. Sytuacje ratują trochę płaszczki, których kilka widzieliśmy, a poza tym życia pod wodą prawie nie ma. Winę za to ponosi El Niño i spowodowany nim wzrost temperatury wody powierzchniowej. Podobno w ciągu kilku-kilkunastu lat rafa może się odrodzić. Oby była to prawda i oby warunki do tego były sprzyjające. Na tą chwilę, przynajmniej w tej okolicy, na jakieś spektakularne snurki nie liczcie. Również pływanie takim kajakiem wzdłuż Koh Tao, to byłby szał, a tu było tylko (i aż) miło.
Pokręciliśmy się zatem trochę po okolicy w tych kajakach, podziwiając piękno wyspy od strony morza, ganiając płaszczki i oglądając smutne resztki rafy, a następnie płyniemy w kierunku kolejnego punktu programu.





W związku z tym, że dystans był spory a nie każdy był w przeszłości olimpijczykiem w wioślarstwie, to nam taki seszelski kulig zorganizowali.
Przy okazji kilka słów o bezpieczeństwie. Było nas łącznie 8 kajaków. W jednym z nich, oprócz klienta, był również przewodnik. Poza tym, przez cały czas w pobliżu kręcił się Zodiac (ponton z silnikiem). Nigdy nie wypływaliśmy poza rafę, nawet się do niej za bardzo nie zbliżaliśmy. Uważam, że było bezpiecznie, pomimo tego, że nie dostaliśmy kapoków. Osoby, które nie miały siły lub ochoty na wiosłowanie mogły w dowolnym momencie prosić o podholowanie.



Po drodze takie widoki. Wg miejscowych legend (a przynajmniej wg miejscowych przewodników) to są całujące się skały i jeżeli jakaś para się pocałuje patrząc na nie, to miłość do grobowej deski jak w banku. My z Asią nie potrzebujemy takich wspomagaczy, ale jeżeli ktoś coś, to można spróbować. Może ze zdjęcia też zadziała... :lol:
Następna formacja wg przewodnika przypomina Coco de mer (żeńską wersję). A co przypomina Coco de mer, to chyba każdy wie. (dla tych, co nie wiedzą, to część ciała na 4 litery i nie "ucho")



Kolejnym punktem programu jest plaża Robinsona Crusoe.
Skąd ta nazwa? To właśnie tu nakręcono wiele scen z filmu pod tytułem Crusoe (w 1988 roku). Tuż przy plaży znajduje się też jaskinia, która służyła filmowemu Robinsonowi za kwaterę. No cóż, widocznie przemysł hotelarski nie był wtedy zbyt dobrze rozwinięty w tych stronach...





Na Plaży Robinsona zaplanowany był dłuższy postój oraz część kulturalno-rozrywkowa, konkursy, piesze wycieczki po okolicy i generalnie relaks.
M. in. przeprowadzono szkolenie z samodzielnego obierania (za pomocą zaostrzonego kija) i rozłupywania (o skałę) kokosów. Prawie mi się udało. No w każdym razie już bym na bezludnej wyspie z głodu nie umarł Chyba, że by tam nie było kokosów. Kto sobie rozłupał, mógł sobie wypić i zjeść.





Kto sobie nie rozłupał, to mu pan rozłupał za pomocą profesjonalnych narzędzi.







Trochę żeśmy tych kokosów zepsuli. Ale nic się nie zmarnowało. Podejrzewam celowe działanie organizatora, bo innego poczęstunku w cenie nie było. ;)
Był też z nami syn któregoś z przewodników. Lat na oko 5-6 i już się uczy fachu. Chwilami robił za przewodnika, a jak się zmęczył, to zasnął w kajaku.



Przewodnik naprawdę ciekawie opowiadał o geologii, ekologii i historii regionu.



A wyglądało to mniej więcej jak tu: on opowiada, my, tacy zasłuchani...



A to co? Gołębie wyścigowe?



Połaziliśmy po okolicy, porobiliśmy zdjęcia. Byliśmy nawet całkiem blisko słynnej Anse Moron. Za nami rozwrzeszczana dżungla, przed nami ocean. Myślałem, że nigdy nie będę chciał wrócić na Seszele, ale jednak jak teraz to piszę i oglądam ponownie te zdjęcia, to wróciłbym tam na godzinkę czy dwie...









Widoki i sielski nastrój sprawiły, że czas nam mijał bardzo szybko i nadeszła chwila powrotu. Chętnych do wiosłowania już nie było, więc uformowaliśmy sprawnie kulig i wróciliśmy na Anse Source d'Argent.
Wycieczka była super i nie żałuję ani jednego z 35 euro od osoby wydanych na nią. Jak ktoś będzie miał okazję, to polecam.
My natomiast poszwendaliśmy się trochę po Anse Source d'Argent i poszliśmy obejrzeć za co jeszcze tego dnia zapłaciliśmy.





Jak się zapewne większość czytających orientuje, na Seszelach wszystkie plaże są publiczne i bezpłatne. I tylko w jednym miejscu zrobiono sprytny myk - chcesz zobaczyć Sorce d'Argent? Musisz zapłacić.
Bo jedyne dojście do niej wiedzie przez skansen połączony z hodowlą wanilii i więzieniem dla żółwi.
Musisz, nie musisz... :)
W internecie (na f4f oczywiście również) można bez problemu znaleźć opis jak uniknąć tej opłaty. Należy zejść do morza obok lądowiska dla helikopterów i przejść krótki odcinek wodą. W czasie odpływu jest tam całkiem płytko. Nam się w promocji trafił nawet helikopter na lądowisku.



No ale postanowiliśmy wejść na pełnym legalu i sobie po drodze pooglądać, cóż to takiego ciekawego tam jest, że wołają za to kasiurę. Wejście coś koło 30 PLN za osobę.
Główne atrakcje skansenu nas zupełnie nie interesowały (jak się kiedyś mieliło skorupy kokosów czy wyciskało olejek z wanilii). Zainteresowała nas za to fauna i flora na tym terenie. Po pierwsze - plantacja wanilii, która wygląda tak.







Wiedzieliście, że wanilia należy do rodziny storczykowatych? Ja nie. A rośnie jako takie pnącze oplatając się wokół drzew.
Mieliśmy też okazję pooglądać z bliska słynne seszelskie pająki. Czemu słynne? Bo są wielkie i jest ich dużo. I podobno są zupełnie nieszkodliwe, no chyba, że ktoś zawału dostanie, jak mu taki okaz na głowę spadnie.
Dla osób mających problem z obecnością pająków w pobliżu - one są chyba mało stresujące, bo są zupełnie nieruchawe. Nie chodzą, nie skaczą, nawet nie drgną w tych swoich sieciach. Po prostu sobie tam są.





Zatrzymaliśmy się na chwilę przy więzieniu dla żółwi. Z premedytacją używam tej nazwy, bo takie mniej więcej sprawia to wrażenie. Same żółwie robią świetne wrażenie, ale to, że są tam przetrzymywane jest dość smutne. Cieszę się, że udało nam się później spotkać też żółwia na wolności.



Ten chyba jest wkurzony.





A to taki bardziej żółw-filozof.
Było też sporo ptactwa. Bardzo polularne na Seszelach są te sympatyczne kolorowe "wróble".



A to jest rarytas. Bardzo się cieszę, że udało nam się go spotkać. Po łacinie Terpsiphone corvina, po angielsku Seychelles paradise flycatcher a tłumacząc dosłownie na polski to Seszelska rajska muchołówka. Nie mam pojęcia, czy to poprawna polska nazwa. Ptak jest wpisany na listę gatunków ekstremalnie zagrożonych wyginięciem. Dodatkowy smaczek - był w logo naszego hotelu.



Jeszcze trochę podziwiania okolicy i kilka zdjęć kwiatów.









W drodze powrotnej do hotelu odwiedzamy supermarket. Nic ciekawego, kosmiczne ceny, totalny brak owoców. Idziemy też coś zjeść. Na La Digue stołowaliśmy się w Take Away "Gala" - smacznie i tanio. Można się najeść za ok. 20-30 PLN na osobę (danie główne (kurczak czy ryba + frytki albo makaron) + jakieś picie, polecam lemoniadę). Uwaga na zielone curry - jest ostre. :shock:



Jeżeli chodzi o czas, to na Seszelach (jak i wszędzie między zwrotnikami) nie ma wielkiej filozofii. Wschód koło 6:00 rano, zachód koło 18:00. A piszę o tym, bo właśnie nam cały dzień zleciał.
Idziemy sprawdzić, czy na hotelowej plaży wreszcie ktoś się pojawił. I sukces. była jakaś para i zajęła dwa z kilkunastu hotelowych leżaków. Czyli może jednak z tą hotelową plażą nie jest tak źle.
Oglądamy zachód słońca, a tu niespodziewana atrakcja. Netoperek sobie przyleciał. I to nie byle jaki - całkiem spore bydle. Ale o nietoperzach napiszę później, na Praslin było ich dużo więcej, to będzie okazja.





I to by było na tyle dziś. W następnym wpisie będzie Tour de La Digue. :)To nie jest "następny wpis". :)
To tylko filmik z przelotu De Havilland Canada DHC-6 Twin Otter linii Air Seychelles i troszkę relaksującej muzyki na te zimowe dni. 8-)
Jeżeli kogoś rozbolą oczy (lub uszy) przy oglądaniu tego filmu, to z góry przepraszam, ale filmowanie i montaż to zdecydowanie nie jest moja mocna strona. :lol: :lol: :lol:

https://youtu.be/gIJ74FlUHf4Taka szczera opinia w dzisiejszych czasach to coś niezwykłego. :)
Gdyby jeszcze Ci się chciało napisać (ale najlepiej na prv :lol: ), co konkretnie Ci się nie podoba, to może byłbym w stanie się poprawić.

A co do zdjęć, to bardzo się cieszę, że się podobają. Są dla mnie ważne i staram się, żeby były jak najlepsze. Niestety nie są jeszcze tak dobre, jak bym chciał i można na forum znaleźć dużo lepszych, ale już jest coraz lepiej. :) Przede wszystkim dbam, żeby nie było na nich głupich błędów w kadrowaniu czy kompozycji, żeby kolory były przyjemne dla oka i żeby były o czymś. Troszkę pomaga sprzęt. Mam już całkiem niezły aparat, a przed tym wyjazdem zainwestowałem w filtr polaryzacyjny, który uratował niebo na większości zdjęć z tego wyjazdu. Filtr zdecydowanie polecam.@Stasiek_T Miałeś rację, poprawione.

@kieras86 Ja Ci już powiedziałem najważniejsze. Da się i to kompletnie ZA DARMO! Reszta w Twoich rękach. Poczytaj wątek od @sranda albo co daje posiadanie karty Diners Club. Jak już wiesz, że się da, to resztę sobie ogarniesz. :) I to moja wielka satysfakcja, że z tego mojego pisania ktoś będzie miał wymierną korzyść. :D

@BooBooZB Troszkę o tych Twoich wyprawach czytałem. To co, następnym razem bierzesz taki kajaczek? :lol:

@lovenz "...Najważniejsze że gdy ponownie na nie patrzysz to chcesz tam wrócić....." Dokładnie. Najbardziej o to chodzi. :) To ja mam jeszcze jedną prośbę - napisz, która relacja (ew. nie wiem - blog, książka, reportaż ale lepiej, gdyby to było amatorskie pisanie, a ni jakiś tytan słowa pisanego) Ci się podobają. Tak z ciekawości chciałbym wiedzieć.Czuję się mocno pogoniony i obiecuję, że dzisiaj pojawi się wreszcie ten kolejny wpis.
Może nie będzie za długi, ale zdjęć będzie sporo. ;)@eskie w dziwnym kierunku zmierza ta rozmowa :lol: Wracajmy lepiej na Seszele...

Tour de La Digue.
(dzień 2 i 3)

Od kilku lat bardzo polubiłem kolarstwo szosowe, niestety, głównie w Eurosporcie, a nie jako formę aktywnego spędzania czasu. Wiąże się to trochę z podróżami, bo mam pomysł, żeby się w tym roku wybrać na kilka dni jako kibic na trasę któregoś z wielkich wyścigów. Najprawdopodobniej będzie to końcówka Vuelta a Espana, ale nie o tym...

Po La Digue jeździ kilka samochodów, kilka wózków elektrycznych, są za dwa minibusy i 2-3 mini-ciężarówki, ale królem ladiguańskich szos jest rower.



Jeśli popłyniecie na La Digue, to wynajęcie roweru zaproponują Wam zanim jeszcze dobrze zejdziecie na ląd. Pamiętacie?

My skorzystaliśmy z oferty pośrednictwa naszego hotelu. 150 rupii (ok. 50 PLN) za wynajęcie na 1 dzień, po 100 rupii za dzień, jeśli na dłużej. Wzięliśmy na dwa dni. Rowery były w dobrym stanie i nie mieliśmy z nimi żadnych problemów. Wynajem załatwiałem wieczorem poprzedniego dnia i tu po raz kolejny Mae (recepcjonistka) wykazała się talentem i wzorową dbałością o dobro klienta. Zadzwoniła do "rowerowni" i poprosiła o dostarczenie rowerów już dzisiaj wieczorem, bo "Sir and Madam" będą wyjeżdżać o 6:00. Zacząłem coś tłumaczyć, że gdzie o 6:00, o 8:00 najwcześniej... ale bardzo przekonywająco mi wytłumaczyła, że jak zamówię na 8:00, to mogę dostać i o 10:00, a jak przyprowadzą dzisiaj, to będą czekały. O Mae jeszcze będzie kilka razy...
Rano wyruszamy faktycznie około 8:00, zaraz po śniadaniu, bo jest piękna pogoda i szkoda dnia. Nasza trasa wygląda następująco:




Wrzucam mapkę, jakby było się tu można zgubić... :lol:
Pierwszy przystanek był nieplanowany - żółwie. Chcę wierzyć, że to są te wolne żółwie, chociaż trochę podejrzane jest, że tak sobie siedzą akurat koło małego baru... Może po prostu dobra miejscówka i ktoś je tu dokarmia. W każdym razie nie było widać, żeby ktoś je w jakiś sposób ograniczał.



Pierwszy planowany przystanek, to Anse Severe. Ładna długa, piaszczysta plaża, z obu stron zakończona seszelskimi granitami. Podobno bardzo dobre miejsce na snurkowanie. Już miałem zakładać maskę i płetwy, ale Asia mnie przekonała, że póki piękna pogoda, to jedziemy dalej, a dłuższe postoje będziemy robić w drodze powrotnej. Jak się później okazało, to był bardzo dobry plan. Moja żona to bardzo mądra kobieta jest... Zatem kilka zdjęć i jedziemy dalej...