Fly4free.pl

Po przylocie musiałem wypełnić tzw. Arrival Card, gdzie oprócz swoich danych podajemy także miejsce pobytu w Hong Kongu. Z taką karteczką udajemy się po karteczką potwierdzającą przylot (zamiast pieczątki do paszportu) i możemy już opuścić lotnisko. Wcześniej jednak poszedłem do bankomatu, żeby wypłacić pieniądze na transfer do hotelu. Zdecydowałem się pojechać autobusem A11, ponieważ (według informacji z hostelu) tylko on zatrzymuje się przy Sugar Street, skąd miałem około 3 minut piechotą do mojego miejsca zakwaterowania.







Wróćmy jednak do przejazdu, który trwał około 1 godziny i kosztował mnie 40 dolarów HKD. Na pokładzie cały czas działało WiFi, ale też zapalone było światło, które powodowało refleksy na szybie i brak możliwości zrobienia ładnych zdjęć. Widoki jednak były świetne i długo pozostaną w mojej pamięci. W hostelu o nazwie Comfort Hostel zameldowałem się około godziny 21. Recepcjonistka wydała mi klucze do pokoju, który znajdował się w innym budynku. Miałem zabookowany pojedynczy pokój, ale dostałem trójkę tylko dla siebie. Kiedy już w najlepsze rozpakowywałem się zobaczyłem, że po podłodze chodzi nieproszony gość. Karaluch ten miał może 2 cm wielkości, ale od razu spowodował u mnie pewien niepokój. Nie zwracałem na niego uwagi, jednak po chwili zobaczyłem drugiego, który był co najmniej 3x większy. Chcą pozbyć się tych obrzydliwych robali wziąłem do ręki klapek, który leżał pod łóżkiem…. Jak się domyślacie po nim chodził trzeci, najmniejszy karaluch. Spakowałem swoje rzeczy i wróciłem do recepcji z prośbą o nowy pokój. Przyszedł chyba szef tej firmy i przeprosił mnie, po czym dał klucz do innego pokoju także w tym nieszczęsnym budynku, ale dwa piętra niżej. Nie muszę Wam mówić, że szedłem tam z mało zadowoloną miną, ale jak się okazało pokój był o niebo lepszy i czystszy. Nie spotkałem tam także niczego niepokojącego, ale postanowiłem mimo wszystko spać na łóżku piętrowym ;) Mój plan wieczornego spaceru po Hong Kongu spalił na panewce, ponieważ zrobiło się już blisko północy i poszedłem na kilka godzin spać. Tym bardziej, że już o poranku czekał mnie rejs do Makao.Budzę się w nocy średnio co godzinę. Nie wiem czy to kwestia jet laga czy podświadomość, że trzeba wcześnie wstać. O 5 rano jestem już na nogach. Pakuję się, sprawdzam pocztę na komputerze i wychodzę, żeby oddać klucze w recepcji. Na zewnątrz panuje idealna temperatura na spacer. Do portu z którego odpływa mój prom do Makau mam według Google Maps około 4,5 kilometra. Zostały mi prawie dwie godziny, więc na nogach podążam do miejsca docelowego. Nie ma jeszcze dużego ruchu, a słońce powoli podnosi się zza budynków. Kilka razy zatrzymuję się, żeby zrobić zdjęcia. Hong Kong jest bardzo dobrze oznakowany. Bez problemu trafiam do portu, gdzie wchodzę poprzez centrum handlowe. Pokazuję paszport i kartę kredytową w okienku, a pani wydaje mi mój bilet do i z Makau. Udaję się na boarding, który przypomina ten, co znamy z lotnisk. Odbywa się tutaj normalna kontrola dokumentów i wcześniej trzeba wypełnić departure card. Bilet kupiłem w klasie ekonomicznej. Dostaję miejsce na końcu kabiny, a wszystkie szyby są bardzo brudne przez co nie mam szans na robienie zdjęć.



































Po godzinie dopłynęliśmy do wybrzeży Makau. Wszystko przebiegło bardzo płynnie i specjalnie nie bujało. Teraz czekała mnie kolejna kontrola dokumentów i mogłem udać się do stanowiska autobusów, które należą do różnych kombinatów hotelowych i rozwożą gości za darmo. Tym razem wybrałem hotel Conrad Macao, który obsługiwała firma Sands Cotai Central. Odjazdy są co kilkanaście minut. Na początku pojechaliśmy do hotelu Sands, który można podziwiać już dopływając wodolotem do miasta. Po kolejnych 20 minutach dotarłem do swojego hotelu, który mieści się na wyspie Taipa (całe Makau składa się z trzech takich części). Świetne wrażenie robi bardzo długi most, który prowadzi z Makau właśnie do Taipy.







Hotel Conrad mieści się w pobliżu Holiday Inn oraz Sheratona. Wszystkie są połączone ze sobą centrum handlowym, które jest na najniższych piętrach. Od razu udaję się do lobby, które swoim designem robi świetne wrażenie. W recepcji zostaję miło powitany i odprowadzany do Club Lounge, który jest na 39 piętrze i tam odbywa się check in/out gości ze statusem Gold/Diamond. Wcześniej obsługa daje znać koleżankom z góry, kto przyjechał, dzięki czemu jest przyjemny efekt powitania po nazwisku, a nasza karta meldunkowa jest już wydrukowana. Tutaj pokazano mi co warto zobaczyć w mieście, poczęstowano mnie kawą i ciastkami oraz przydzielono upgrade pokoju do apartamentu. Nie był on jeszcze gotowy, ale po skończeniu rozmowy i chwili odpoczynku dostałem karty i mogłem udać się na 22 piętro, gdzie on się znajdował.

















Apartament robił kapitalne wrażenie. Wszystko idealnie wykończone i przygotowane. Poza oczywistymi rzeczami czekał na mnie m.in. telefon komórkowy z bezpłatnym dostępem do Internetu czy ekspres do kawy. Jak przystało na hotel marki Conrad otrzymałem również pluszowego misia oraz kaczkę do kąpieli ;) Jedynym minusem był przeciętej szybkości Internet w hotelu. Zdecydowanie lepiej działał mi ten udostępniany ze smartfona. Długo nie czekając, tylko się przebrałem (zapowiadał się gorący dzień) i zainstalowałem na nowym telefonie Ubera, żeby pojechać do kolonialnej dzielnicy Makau. Samochód zjawił się po sześciu minutach pod głównym wejściem do hotelu.







Po około 30 minutach drogi dotarłem pod ruiny katedry św. Pawła, gdzie wysiadłem. Ta spłonęła w roku 1835, ale ostała się jej fasada, którą zabezpieczono. Są też dostępne dla zwiedzających katakumby z zachowanymi kośćmi zakonników. Tuż obok niej jest Tcha Temple – mała świątynia. Uliczki, na których znajdują się sklepy i restauracje są wyłączone z ruchu drogowego.
Samo Makau było portugalską kolonią już w XVI wieku, a teraz jest to Specjalny Region Autonomiczny Makau, czyli działa podobnie jak Hong Kong. Przeciętny mieszkaniec Chin ma tu taki sam dostęp jak do San Francisco czy Nowego Jorku. Jest to najstarsza i ostatnia kolonia europejska w tym rejonie. Istniała ona ponad 400 lat, a została oddana Portugalii za to, że ci walczyli z piratami, którzy panoszyli się na tych terenach.







Następnie skierowałem się w kierunku Mount Fortress, czyli twierdzy Portugalczyków z siedemnastego wieku. Wokół niej można podziwiać piękną egzotyczna roślinność. Z góry można zobaczyć panoramę miasta z każdej strony. Moją uwagę zwróciła dwujęzyczność większości szyldów i tablic, a także lewostronny ruch (tak samo jak w Hong Kongu). Warto pamiętać, że w samych Chinach jeździmy po prawej stronie. Jeżeli więcej mieszkanie Makau chce wjechać na teren Chin musi posiadać dodatkową rejestrację na samochodzie.







Przyglądając się mapie otrzymanej w hotelu spostrzegłem mały park, do którego miałem kilkaset metrów. Okazał się on bardzo przyjemnym miejscem, gdzie znajduje się piękna roślinność, a mieszkańcy miasta przychodzą tutaj na gimnastykę i rozciąganie.
Spacerując trafiłem na znany z przewodników kościół św. Dominika z roku 1587 oraz dalej na plac Senado Square, który sprawił, że przez chwile miałem wątpliwości czy jestem w Azji czy w Portugalii. Na około same stare, kolonialne budynki. Wśród nich np. Holy House of Mercy, który jest miejscem spotkań w sprawach pomagania innym ludziom. Został on zbudowany w XVIII wieku. Obok mamy salę posiedzeń dawnego senatu Makau, która podobno ma przepiękne azulejos w środku (są to malowane płytki, które zobaczycie np. na ulicach Porto). Tutaj na ulicach zresztą też je widać, a nawet nazwy ulic są wykonane w takim stylu.
Nie wszystkie miejsca są tak piękne i kolorowe. Mamy poza centrum także zniszczone domy z okratowanymi balkonami. Jest tam bardzo ciemno i ciasno.