Fly4free.pl

Chińscy Trzej Królowie. Nie, po prostu nie wiem, ale tak mi się skojarzyło :)

Nagle w oczy rzuciła nam się tablica turystyczna, która wdzięczną strzałką wskazywała kierunek :"Do ogrodu Yuyuan"...No tak, znając nas, tego mogliśmy się spodziewać...:/ :D Zaczęłam się zastanawiać, czy aby na pewno jesteśmy w Szanghaju, a nie np. w Japonii. Przy naszej dotychczasowej działalności, byłoby to bardzo możliwe :/ :D


Poszliśmy więc karnie za strzałką, przepychając się przez tłumy turystów uskuteczniających najważniejszą czynność turystyczną, czyli karmienie karpi koi chlebem (szczerze - to nawet nie były karpie. To były boje karpiowe, karpiowe piłki plażowe i kule ziemskie :/ Nie mam pojęcia, jak one jeszcze pływały - tak okrąglutkich ryb to jeszcze nie widziałam - z wyjątkiem nadymki :D


I wreszcie ogród Yuyuan (dopiero teraz byłam w stanie uwierzyć w opis z naszej przewodnikowej kserówki - jeden z najpiękniejszych ogrodów w Chinach). Cena biletu - 30 yuanów. Faktycznie - był piękny. W cieniu zadbanych drzew ukrywały się strumyki i pawilony o wdzięcznych nazwach.


Uwagę zwracało wszystko. Każdy detal ogrodu był wykonany z ogromną pieczołowitością i dbałością o najmniejszy szczegół.







Nie dało się nie zachwycać. Myślę jednak, że jeszcze większą przyjemność z oglądania ogrodu ma ktoś, kto doskonale orientuje się w chińskiej symbolice. Mam wrażenie, że cały ogród pełen był ukrytych znaczeń - niestety, dla mnie niedostępnych.






Upał (i, niestety, ogromna ilość turystów) w końcu wygonił nas z tego miejsca. Wybraliśmy się więc na spacer uliczkami Starego Miasta. Podziwialiśmy ogrom atrakcji przygotowanych dla turystów - poprzez pamiątki, aż do różnorodnych aktywności. Większość z nich była dla nas dość egzotyczna i przyglądaliśmy się im tylko zza pleców innych.


Na przykład taki teatrzyk (?). Nie wiem, co widziało się przykładając oczy do tych otworów. Kolejka do atrakcji była bardzo długa, a my słyszeliśmy tylko muzykę dobiegającą z urządzenia i głośny śmiech obserwatorów z biletami. Co ciekawe - w kolejce nie było żadnych dzieci. Sami dorośli, przebierający z niecierpliwością nogami :)


Można też było przeistoczyć się w mafiosa z początku XX wieku i uwiecznić to na fotografii. Stałam dość długo przy stanowisku fotografa i niesamowite było to, że każdy, ale to każdy mężczyzna, przebierając się w ten strój "bossa i twardziela" natychmiast sam się zmieniał - zaczynał inaczej chodzić, zmieniała się jego postawa, wzrok się "utwardzał"... Oni się nie "przebierali", "stawali" się mafiosami. Ciekawe...


I ponownie na promenadzie Bund. Tym razem mieliśmy znakomitą pogodę (no, odnośnie temperatury, to mogłabym się kłócić, ale jakoś, po pobycie na Borneo, mniej nam to trochę doskwierało :)





Promenada jest chyba jednym z najbardziej znanych miejsc spacerowych i celem wszystkich wycieczek turystycznych. Powiem tak - okazało się, że tłum, który widzieliśmy na Starym Mieście, nie był tłumem :/ To były jedynie przedbiegi. W stronę Bund zmierzały takie ilości ludzi, że nie było wyjścia, nie dało się iść w przeciwnym kierunku. Tłum pchał cię, napierał i jedynym wyjściem było pozwolić mu się unieść. Ale miało to też dobre strony - można było przestać się przejmować ruchem drogowym. Poważnie - coś takiego widziałam po raz pierwszy w życiu. Gdy światła na przejściu zmieniły się na czerwone, tłum nie przestawał płynąć. Samochody trąbiły, próbowały omijać przechodniów jakimiś dziwnymi slalomami, między ludzi zaczęli wbiegać policjanci, starając się choć trochę opanować ten chaos, jednak szybko się wycofali. I nie mówimy tu o jakiejś małej, drugorzędnej drodze. Mówimy o dwupasmowej, głównej ulicy...Tłum to jednak siła nie do opanowania...


Jakoś, bocznymi przejściami, udało nam się uciec w mniej turystyczne rejony.


Tu popełniłam też faux pas, które mogło zachwiać przyjaźnią polsko-chińską :D Otóż, gdy zapoznałam sobie w sklepie pana, który potrafił mówić po angielsku w dialekcie angielskim, z radości i żeby wykorzystać taką sprzyjającą okazję, zapytałam go : "A czy mógłby mi pan polecić jakąś czarną herbatę, najbardziej charakterystyczną dla Chin?". Pan spojrzał na mnie z pogardą i odpowiedział : "Charakterystyczna chińska herbata jest zielona. My nie pijamy tego czarnego świństwa" :/ :D







Dzień, niestety, powoli miał się ku końcowi. Jeszcze zdążyliśmy kupić piwo w sklepie (4 yuany), wypić je w pod osłoną ciemności w parku, obserwując mieszkańców tańczących na placu. Niesamowite wrażenie - plac, na którego czterech rogach stały odtwarzacze z innego rodzaju muzyką. Chcesz tańczyć tango? Zapraszamy do lewego kąta. A może tradycyjne tańce? Cały prawy jest dla ciebie:) Na środku placu muzyka, jak i tańczące pary, mieszały się ze sobą, tworząc kakofonię dźwięków i niezwykłą mieszankę ruchów...


Jeszcze zdążyliśmy odwiedzić Bund nocą i zatopić się w jego światłach.



I, na szczęście, zdążyliśmy na ostatnie metro na lotnisko :D Choć było to przeżycie dosyć drastyczne. Otóż, podejrzewam, że powodem był fakt, że to ostatnie metro, Chińczycy zmienili swój charakter. Z grzecznych, miłych i spokojnych współpasażerów, zamienili się w agresywnych i ostro walczących o miejsce ludzi. Strasznie było na to patrzeć, a jeszcze gorzej - uczestniczyć w tym. Gdy na stację podjechała ostatnia kolejka, nim jeszcze jej drzwi otworzyły się do końca, do środka zaczął pchać się tłum oczekujący na peronie. I znowu zadziałała masa. Ludzie, którzy chcieli wysiąść, nie mieli żadnych szans...Krzyki, płacz kobiet, szarpanie...Sądny dzień. Udało nam się wepchnąć do środka, ale, gdy zobaczyłam zapłakane twarze kobiet, postanowiłam się zemścić :D Zemsta była okrutna i bardzo, bardzo wyrafinowana :D Otóż, gdy zobaczyłam jakiegoś pana, który podczas wsiadania zachował się wyjątkowo niekulturalnie, po cichutku, pomalutku, zaczynałam się do niego zbliżać...I tak sobie koło niego, bardzo blisko stałam, po prostu :/ :D Zapach Europejczyka jest podobno dla Chińczyka dosyć, hmmm, nieprzyjemny. Myślę więc, że zapach Europejki, która nie myła się 24 godziny, może go nawet zabić :D Mieli zatem za swoje! :D


Potem już został nam tylko lot do Pragi i LuxBus do Krakowa. I to był, niestety, całkowity koniec naszej wycieczki.

Bardzo dziękuję wszystkim, którzy wytrwali tu ze mną. Dziękuję za komentarze, słowa otuchy i polubienia :)
A żeby zakończyć z całkowitym grafomańskim przytupem, powiem Wam, że Kinabalu padł cieniem na moją duszę. I pewnie zostanie tam do końca. Natomiast, ponieważ tak dobrze mi idzie z górami, mam już bilety na następny wyjazd! Jedziemy w Himalaje! :D (poza tym, zawsze to mniejszy wstyd nie wejść na Mount Everest, niż nie wejść na Kinabalu :D

Pozdrawiam :)I jeszcze krótkie podsumowanie finansowe :

Transport : ok. 655,71 zł - wliczyłam tu też dwa loty wewnętrzne.

Jedzenie : ok. 261,05 zł - ale przez prawie trzy dni karmił nas "big boss" :)

Atrakcje : ok. 2108,52 zł - tu miałam największy problem. Dwie najdroższe atrakcje, czyli wspinaczka na Kinabalu (1380 MYR) i pobyt w dżungli nad Kinabatangan (546 MYR) w cenie miały też zawarte i noclegi, i wyżywienie. Nie wiedziałam, jak to podzielić, więc kwoty w całości dołączyłam do działu "atrakcje".

Noclegi : ok. 471,42 zł.

Czyli w sumie : ok. 3496,10 zł na osobę.

Oczywiście bez skradzionej kwoty :)

@‌Kalispell‌, dziękuję za miłe słowa :)
Co do sprawy z kradzieżą - trudno powiedzieć. Policja miała przeprowadzić śledztwo, a później, z tego co udało się nam zorientować, mieli 3 miesiące na to, żeby nas poinformować o efektach. Cała dokumentacja miała przyjść do nas pocztą. Dalej czekamy :) Sama jestem ciekawa, co tam będzie napisane. Hm, rozprawa sądowa w Malezji? Brzmi ciekawie :) zwłaszcza, że podobno pracodawca musi wtedy dać pełnopłatny urlop :) Ty, moja droga, masz wieczorami PISAĆ :D

Znając moje grafomańskie zapędy, pewnie tego nie unikniesz :D

:D :D :D dziękuję - najlepsze pocieszenie w życiu :D

@‌marcino123‌, zastanawiałam się, czy dotrzymasz obietnicy :) mi jeszcze nigdy się nie udało tak przetrzymać czyjejś relacji, choć próbowałam - jestem za bardzo niecierpliwa. I jak? Lepiej się czyta całą naraz? (bo nie wiem, czy mi się opłaca powstrzymywać ciekawość :)

@‌gosiagosia‌ - mogę Ci odpowiedzieć tylko dokładnie tym samym, co ostatnio - bardzo dużo nas to nauczyło (wiem, frazes, ale to prawda). Owszem, takie doświadczenia nie są super przyjemne, ale można z nich naprawdę wiele wynieść.

Dziękuję za miłe słowa i pozdrawiam :)@wilku17, oficjalnie stwierdzam, że kończę współpracę z photobucket. I każdemu to radzę :/ Szczerze mówiąc, to płakać mi się chce, jak pomyślę o ponownym wgrywaniu zdjęć do wszystkich relacji. W jednej już to przechodziłam i to chyba gorsza robota, niż napisanie relacji od nowa:/ Pewnie się w końcu za to zabiorę pomalutku, ale już naprawdę nie mam pomysłu, gdzie można umieszczać zdjęcia, żeby były bezpieczne (w sensie : nie zniknęły znowu). Może ktoś z Was ma jakąś radę, sprawdzony portal, nie wiem...? Z góry dziękuję za wszelkie sugestie.
Pozdrawiam:)