Fly4free.pl

..i po




Na polach ryżowych spędziliśmy bardzo przyjemne 1,5h. Wystarczy skręcić w którąś z polnych dróg i znajdziemy się wśród obrośniętych ryżem wzgórz, będziemy mogli poobserwować pracujących tam Indonezyjczyków, a także bawiące się dzieci - ogólnie życie płynie :)












Ryż zbierają głównie kobiety













Aż żal było stamtąd wyjeżdżać, taki spacer mógłby trwać godzinami.. Ale czekała na nas kolejna "atrakcja" i dawka wrażeń - wodospad Sekumpul :D

Chęć zobaczenia wodospadu Sekumpul wiązała się z przeprowadzeniem dużych negocjacji z naszym kierowcą, który usilnie chciał nas namówić na wodospad Git Git (może i git, ale opinie ma jednoznaczne - brzydki nie jest, ale komercha, sklepy, tłumy turystów itd.). Za każdym razem, gdy mówiliśmy, że chcemy jechać do wodospadu Sekumpul odpowiedź była: "yes yes, I will take you to beautiful Git Git waterfall" :D W końcu nadszedł czas na wyprowadzenie z błędu naszego kierowcy ;) Musiał skonsultować trasę ze swoim "bossem", który łaskawie się zgodził ;) Fakt, trasa do Sekumpul była dłuższa niż do Git Git, ale na pewno warta naszego uporu :) Droga prowadziła wśród niesamowitych, zalesionych wzgórz, wiła się serpentynami, od których czasem zaczynało się nam kręcić w głowach. W dodatku drogę i wzgórza spowijała gęsta mgła, czasami widoczność ograniczona była do kilku metrów, no i całą drogę padał deszcz. Ale nas to nie zraziło, mieliśmy ze sobą profesjonalne poncza przeciwdeszczowe (za 9,99zł w Intersporcie :D ).Po ok.1,5h jazdy dojechaliśmy na miejsce skąd miała zacząć się nasza wyprawa. Cała infrastruktura turystyczna składała się z jednego budynku z małym sklepikiem i drugiego z łazienką - wszystko jasne ;) Naszym przewodnikiem do wodospadu był ok.14letni chłopiec :D Zapowiadało się ciekawie ;)









Droga trwała ok.1,5h, na początku było bardzo lekko - normalna płaska leśna ścieżka z pięknymi widokami wokół. Potem było coraz ciężej, różnego rodzaju kamienne schody prowadzące w dół wskazywały nam wprost, że dojdziemy do podnóża wodospadu, w dodatku to, co wdrapaliśmy się w górę samochodem, teraz musimy nogami pokonać w dół :P Trzeba było być bardzo ostrożnym, ponieważ schody były śliskie od deszczu, który padał cały czas.





W pierwszej części trasy usłyszeliśmy dziwne odgłosy, było to niedaleko od budynków, więc pomyśleliśmy, że to chyba odgłos pracującej maszyny itp. Po kilku razach w końcu spytaliśmy się naszego przewodnika, co to za odgłos - odpowiedź zwaliła nas z nóg - "it's a bug" i pokazał wielkość około kilku centymetrów :?: Ok - wiedziałam jedno - nie chce go spotkać zbyt blisko :D Zresztą posłuchajcie sami.. a może ktoś będzie wiedział cóż to mogło być takiego :)
https://youtu.be/P8tVtg-ejaE

Gdy już zeszliśmy wszystkimi możliwymi schodami i zejściami na sam "dół", kolejnym etapem było kilkukrotne pokonanie strumienia, co też nie było łatwym wyzwaniem. Niby deszcz przestał padać, ale kamienie w wodzie i tak były mokre i śliskie, więc łatwo było wywinąć przysłowiowego orła :P W tym miejscu dopiero spotkaliśmy większe grupy ludzi i znalazło się też miejsce do kupienia wody i czegoś do naładowania energii.








Bez szwanku udało się nam jednak dotrzeć do wodospadu Sekumpul, na który składał się w sumie kilka wodospadów, gdyż jak się okazało "sekumpul" znaczy "grupa". To było coś pięknego - wodospad ma ok.80 m wysokości i jest niesamowicie ukryty wśród roślinności i wzgórz. Podeszliśmy pod sam wodospad, tym razem zmoczyła nas orzeźwiająca bryza, która dochodziła z wodospadu. Mój aparat niestety trochę zaparował, ale coś tam udało mi się z niego wyciągnąć :)













Można było tam stać, gapić się godzinami i nigdy nie mieć dość, ale musieliśmy jeszcze jakoś wrócić, a droga powrotna z wchodzeniem pod te wszystkie możliwe schody zapowiadała się dość ciężko ;) Deszcz nie padał, ale i tak byliśmy cali mokrzy. Co chwilę musieliśmy łapać oddech - wilgoć i strome schody robiły swoje.. Rzutem na taśmę, czyli tuż przed totalnym ściemnieniem się wróciliśmy do samochodu - perspektywa spaceru po ciemku w takiej dżungli z jej osobliwymi mieszkańcami nie była zbyt pocieszająca :P

Chwila oddechu na parkingu, kilka wymienionych ochów i achów, uzupełnienie płynów, wpisanie się do księgi pamiątkowej szczęśliwców, którzy dotarli do wodospadu i trzeba się było zbierać ;) Droga powrotna do Ubud trwała ok.2,5h i znów jechaliśmy w gęstej mgle.

Wejście do wodospadu kosztowało nas po 15tys. idr plus "co łaska" dla przewodnika. Chłopiec zrobił na nas niemałe wrażenie, nie mówiąc o tym, że szedł całą drogę na boso to jeszcze bardzo mi pomagał przy cięższych zejściach i przy przechodzeniu przez strumień.

Przemoczeni, zmęczeni, ale mega zadowoleni dotarliśmy do Ubud :) To był zdecydowanie nasz no. 1 na Bali i polecamy wszystkim gorąco :)Następny dzień był naszym ostatnim na Bali - chcieliśmy jeszcze co nieco zobaczyć, a później wykorzystać naszego kierowcę, żeby odwiózł nas do Padang Bai skąd płynie się na wyspy Gili. Tak też się stało - najpierw zwiedziliśmy Bat Cave Temple, potem ogrody Tirtagangga i zakończyliśmy w Padang Bai. Droga tym razem wiodła przez wschodnie wybrzeże i była bardzo malownicza, a w oddali wychylał się nieśmiało największy wulkan na Bali - Gunung Agung.









Po drodze do Padang Bai kierowca namówił nas na odwiedzenie świątyni Bat Cave Temple, czyli Pura Goa Lawah. Nazwa świątyni wzięła się ze stanowiącej część świątyni jaskinii, na której suficie oraz ścianach zwisają tysiące nietoperzy. Ta część nie jest dostępna dla turystów i można ją podziwiać jedynie z oddali - wygląda całkiem nieźle :)












Ogólnie miejsce do obwiedzenia przy okazji, ogromnego wrażenia nie robi, kolejna balijska świątynia ;) Za to dużym jej minusem są czyhające na parkingu tłumy naciągaczek, które twierdzą, że kupienie sarongu u nich jest obowiązkowe i bez niego nie wejdziemy do świątyni. Otóż panie są w błędzie (zapewne nieświadomym), gdyż przy wejściu do świątyni każdy dostaje darmowy sarong ;)

Cena za wejście: 10tys. idr/osoba

Jeszcze kilka fot ze świątyni nietoperzy ;)

















Następny punkt programu to Tirtagangga - królewski pałac wodny wraz z ogrodami, najbardziej znany ze swoich labiryntów oraz sporej liczby fontann i basenów. Najoryginalniejsza jego część to basen z figurkami i stopniami, po których można chodzić ;) Na terenie ogrodów są również baseny, w których można zaczerpnąć orzeźwiającej kąpieli (warto wziąć ze sobą stroje plażowe). Według mnie dość oryginalne miejsce, jednocześnie całkiem ciekawe :)

Cena za wejście: 20tys. idr/osoba

Przed wejściem do kompleksu, stoi pan ze swoim małym zoo, na które składa się:
luwak - to małe zwierzątko znane z trawienia kawowca i tym samym produkcji jednej z najlepszych kaw na świecie :D





sówki na lekkim fochu ;)





rudy gacek :D





oraz pokaźnych rozmiarów wąż (niestety nie było wśród nas fanów tego gada i nikt nie chciał słit foci z wężem ;) )





No i Tirtagangga

















i jej piękne stawy/baseny/fontanny i inne zbiorniki wodne :)

















oraz roślinność





Ok. 17 dojechaliśmy do Padang Bai, gdzie nasz obrotny kierowca wykonał kilka telefonów i załatwił nam nocleg, a za noclegiem załatwił się również poranny transport na Gili :D Noclegi były mocno średnie, ale tak wyglądały wszystkie noclegi w okolicach portu, więc doszliśmy do wniosku,że nie ma co wybrzydzać. Nasze pokoje zwały się Made Homestay i kosztowały 15tys. idr/pokój z wiatrakiem (który cudem się nie urwał). Jedyna i to jedna jedyna zaleta tego homestayu to położenie praktycznie na przeciwko przystani. Gdyby ktoś potrzebował, w Padang Bai jest poczta, otwarta bodajże od 8:00 (kartki dochodzą z dużym poślizgiem ;) ).
Ogólnie Padang Bai to był nasz najgorszy nocleg i najgorszy punkt wyprawy - po ulicach biegały szczury i karaluchy, i panował wszechobecny syf :( Znaleźliśmy jedną porządną knajpę z wifi na przeciwko plaży, w której siedzieli wszyscy żądni internetu :D Jeśli macie taką możliwość omijajcie Padang Bai, my przyjechaliśmy tam zbyt późno,żeby płynąć dalej. Noc była tragiczna, w pokoju był zaduch, nie dało się spać.. na szczęście już następną noc mieliśmy spędzić w naszych bungalowach na Gili Air :D

Czego nie zobaczyliśmy na Bali, bo zabrakło czasu? Na pewno świątyni Pura Besakih, odrzuciliśmy ją z "must-see" ze względu na złe opinie o jej przewodnikach-naciągaczach, którzy podobno skutecznie psują wizytę w świątyni wyłudzając "haracz" za obowiązkowe oprowadzanie.Ale pewnie gdybyśmy mieli więcej czasu, sprawdzilibyśmy naszą asertywność w starciu z naciągaczami ;)
Na Bali staraliśmy się obejrzeć jak najwięcej zróżnicowanych miejsc, ale też nie gnać od jednego do drugiego miejsca na wariata, mieć czas na zatrzymanie się w fajnym miejscu po drodze i zjedzenie smacznego obiadu w przydrożnej knajpce. W końcu urlop to ma być przyjemność i odpoczynek :)

Na koniec relacji z Bali, kilka praktycznych rad z Ubud:
- bankomaty (ATM) i kantory znajdują się na każdym kroku (jest też w Ubud Western Union)
- na każdym kroku można złapać taksówkę, a dokładnie to taxi złapią Was ;) ale odległości w Ubudzie są nieduże i polecam spacery ;)
- pralnie są bardzo powszechne i bardzo tanie, więc nie targajcie proszku ze sobą, żeby prać w ręku, poza tym ubrania bardzo kiepsko schną przez dużą wilgotność (przykładowo: za całą reklamówkę prania ok.10-15 rzeczy płaciliśmy jakieś 20tys. idr, czyli 2dolce, pranie z dnia na dzień)
- pamiątki - nie wszędzie w Indonezji znajdziemy ładne i fajne upominki; w Ubud jest ich sporo, ale lepiej kupować w bocznych dalszych uliczkach - wiadomo ;)
- co do klimatyzacji i wiatraków w pokojach - my po 2 nocach przenieśliśmy się do pokoju z klimatyzacją, żeby odetchnąć, bo było nam zbyt gorąco w nocy, a powiew z wiatraka nie dochodził przez grubą moskitierę (która była raczej materiałem niż siatką);
- wydawało mi się, że pisałam,ale jednak nie - w Indonezji dzień jest krótki, słońce zachodzi ok. 18:30, zachód słońca jest szybki, między 18 a 18:30 zapada ciemność ;) więc wstawajcie szybko, żeby nie tracić dnia! :)

Na koniec relacji z Bali - mój ulubiony kwiat kojarzący się z wyspą - frangipani :)





Niebawem widzimy się na Gili Air - stay tuned! :DNo to Gili! :D

Wybierając się do Indonezji oczywiście mieliśmy w planach spędzić kilka dni na typowo rajskiej wyspie - kilka dni słodkiego nicnierobienia, tylko biała plaża, maska z fajką i woda pełna kolorowych żyjątek :D Moim małym marzeniem było zobaczenie na żywo żółwi (wiem, można je zobaczyć trochę bliżej Polski - nie aż w Indonezji :D ), ale przy okazji chciałam to marzenie spełnić. Wyspy Gili są znane właśnie z pięknej rafy i sporych szans na bliskie spotkanie z żółwiami :) Na Gilis składają się: Gili Trawangan - największa i najbardziej imprezowa i tłoczna wyspa, Gili Air i Gili Meno - te dwie wyspy dużo spokojniejsze i z mniejszym natężeniem hałasu :)

Wyspy Gili są - moim zdaniem - wspaniałym miejscem na odpoczynek, relaks i oderwanie się od czasem tłocznych i głośnych atrakcji turystycznych Indonezji. Ciągnące się całą plażą knajpki i bary, w których można się wygodnie ułożyć na bambusowych siedzeniach i oprzeć na miłych poduchach popijając pyszne owocowe koktajle i drinki są wręcz idealnym miejscem dla osób pragnących przysłowiowego "świętego spokoju" :D Na wysepkach nie istnieje transport zorganizowany, nie jeżdżą samochody - poruszać się można tylko za pomocą konnych bryczek (cidomo), rowerów lub czasem mieszkańcy używają cichych skuterów (na prąd?). Nie ma tam również policji, a wszystkie sprawy na wyspie załatwia "szef wioski". Nie mniej nie mamy się czego obawiać, znajdziemy tam zarówno kilka punktów medycznych (na szczęście nie musieliśmy korzystać), jak i sporą liczbę sklepików z wszystkim co przyjezdnym potrzebne, a także małych butików z pamiątkami, ubraniami, kapeluszami itd oraz centrów nurkowych i wypożyczalni rowerów. Na Gili Air niedaleko przystani znajduje się również biuro (chociaż to mocno przesadzone słowo :D ) firmy Perama, więc bez ruszania gdziekolwiek można kupić wycieczkę na dalszą eksplorację Indonezji (tak jak my zrobiliśmy).

mapka Gili Air




Płynąc na Gili obawiałam się, że te wszystkie zdjęcia, których naoglądaliśmy się przed wyborem Gili były mocno podkoloryzowane, bo odcień oceanu był niesamowicie turkusowy - ale na miejscu okazało się, że owszem taki on własnie jest :D Woda jest bardzo przezroczysta i czysta, czasem można uprawiać snorkling na stojąco nie wkładając nawet głowy pod powierzchnię wody ;) Może wyspa nie jest cała idealnie czysta, niestety Indonezyjczycy nie należą do najbardziej czystych nacji świata i znajdziemy gdzie nigdzie śmieci i popsute łajby, ale na mnie plaże Gili zrobiły ogólnie dobre wrażenie. Na Gili Air (podejrzewam,że na reszcie Gilis również) w głąb wyspy znajduje się niewielki meczet, ale jego obecność nie jest bardzo uciążliwa (bywało dużo gorzej w innych miejscach w Indonezji). Pamiętajmy, że nie jesteśmy już na hinduistycznej Bali, a reszta Indonezji jest islamska :) W każdym razie na Gilis islam nie przeszkadza.

Jak już pisałam, nasz wspaniałomyślny kierowca załatwił nam w Padang Bai również transport na Gili - w Indonezji wygląda to mniej więcej tak:
- macie transport/nocleg/wycieczkę .. gdzieś tam/skądś tam?
- odp: nie
- ok.. po czym bez pytania czy chcemy/mamy ochotę i bez proszenia Indonezyjczycy wykonują parę telefonów i po chwili wszystko załatwione - oczywiście z dodaniem kilku niezbędnych stwierdzeń takich jak GOOD PRICE!, VERY CHEAP itd :)
Tym sposobem nabyliśmy transport szybką łodzią na Gili Air - koszt to 250tys. idr za osobę - z tego co pamiętam po jakichś negocjacjach, ponadto proponowali nam zakup biletu od razu w obie strony za 480tys. idr/os. - i znów użycie wiadomych epitetów plus dodany został dodatkowy argument, iż na wyspie wszystko jest droższe i zapłacimy kilka razy drożej - aha :D Na szczęście nie wykupiliśmy biletu na powrót, bo udało się nam go załatwić w Peramie jako wliczony w koszt wycieczki na Komodo. Nie sposób pominąć w relacji atmosfery panującej w przystani na Padang Bai - to był jeden ze szczytów natręctwa handlarzy w Indonezji - po tysiąc razy odpowiadaliśmy, że nie chcemy okularów/napojów/piwa/chipsów/słodyczy/itd a godzinne oczekiwanie (wypłynęliśmy o 10:00) też zrobiło swoje.. W tym momencie znaleźliśmy idealne słowo na to w jaki sposób handlują Indonezyjczycy - MOSQUITO MERCHANDISING :D i odtąd te słowo wyrażało więcej niż tysiąc innych :D

droga na Gilis








przystań w Padang Bai




przystanek w Senggigi na Lomboku








Transport na G. Air to najpierw ok.1,5h do Senggigi na Lomboku, a następnie ok.30-45minut do przystani na Gili Air. W sumie słowo "przystań" jest trochę przesadzone :D bo z łodzi wysiadaliśmy prosto do wody uznając wyższość japonek i klapek nad innymi rodzajami obuwia ;) Podróż nie była męcząca, środek łodzi to rzędy siedzeń, można było rozsiąść się również w górnej części, ale my nie chcieliśmy zostać na dzień dobry poparzeni słońcem ;)

Po dopłynięciu musieliśmy poszukać noclegu - mieliśmy na oku polecane bungalowy i w końcu do nich trafiliśmy. Ale zanim do tego doszło, odwiedziliśmy kilka miejscówek bezpośrednio na przeciwko plaży, ceny tam wahały się od ok.500tys. idr do 1mln200tys. idr za pokój/bungalow, ale wolne noclegi były, tylko kwestia ceny. My postanowiliśmy poszukać naszego upatrzonego bungalowu, który miał się znajdować lekko w głąb wysepki. Nie wiem jak to zrobiliśmy, ale po pierwszym skręceniu w najbliższą uliczkę od razu wpadliśmy na nasze Toro Toro Bungalows :D Cena wyjściowa to 250 tys. idr/bungalow z klimą ze śniadaniem, my zbiliśmy do 200tys.idr :) https://torotorogiliair.wordpress.com/ ładne, nowe i przyjemne bungalowy, w pokoju minimalne wyposażenie, w sumie nic więcej nie trzeba, łóżko, szafa, stolik, moskitiera; fajna kamienna łazienka pod chmurką z widokiem na palmy :) No i cudowny hamak na werandzie, o który się czasem kłóciliśmy :D Śniadania standardowe, czyli do wyboru nalesniki, jajka w różnej postaci, tosty, zawsze pyszne i świeże owoce :) W Toro Toro można również skorzystać z pralni.

bungalowy









O Gili nie będę się zbyt dużo rozpisywać :D Nie zwiedzaliśmy świątyń ani innych przybytków :P Głównie snorklowaliśmy, trochę plażowania, wieczornego próbowania pysznych świeżych ryb i owoców morza i szeroko pojętego leniuchowania :) Jednego dnia wybraliśmy się na snorklingową wycieczkę - koszt to 80tys. idr/osoba (sprzęt w cenie, łącznie z płetwami). Była to wycieczka w cztery najlepsze punkty snorklingowe wokół Gilis, a następnie dopłynięcie na Gili Meno celem spożycia obiadu. Gili Meno zrobiła na nas super wrażenie, jeszcze spokojniejsza niż Air, plaże i woda czystsze, a rafa bogatsza i mniej zniszczona. Oczywiście podczas snorklingu kilka razy spotkaliśmy żółwie, dla mnie niesamowite wrażenia :)

Niech zdjęcia mówią same za siebie :)

Pierwszego dnia wieczorem zebrało się trochę chmur..




Ale już następnego pogoda była idealna :D