Fly4free.pl

Droga zmienia się, teraz idziemy po brązowo-rdzawej ścieżce, trzeba uważać na wyżłobione jakby od lawy szczeliny, niektóre dość głębokie








Przed nami szczyt kaldery..




A robotnicy już znoszą kosze z siarką








Nasz przewodnik chwilowo nie musi dźwigać




Droga nie jest łatwa, na ścieżce jest lekki piasek, który osuwa się spod stóp, idąc w górę lub w dół można zjechać razem z nim




Ale zupełnie nam to nie przeszkadza, chłoniemy piękne widoki :D












Powoli pojawia się leśna ścieżka












Na której coraz częściej spotykamy pracujących już od samego rana (jest ok.7) górników




Kilku z nich staje po drodze gdy widzi większą grupę turystów i handluje małymi kawałkami siarki wyrzeźbionymi w różne kształty, np. żółwia czy.. hello kitty :lol: My zabieramy pamiątkę prosto spod nóg - mały kawałek siarki ;)

Około 8 docieramy na miejsce skąd ruszaliśmy, nie czujemy nóg, spaliśmy jakieś 3h, ale nadal żyjemy widokami na Ijenie. Od kierowcy dostajemy skromne śniadanie - 2tosty, 2jajka, kawałek sera i dżem. Kupujemy herbatę w małym barku i siadamy razem z grupą górników. Są przemili, zabawni i mają ogromny dystans do siebie. Wyglądają jak kilkunastolatkowie, a mają już ok. 40 lat. Są szczupli i niscy, nie mamy pojęcia jak utrzymują tak ciężkie kosze pokonując tak trudną drogę..

W busie do Bromo padamy jak muchy, ale droga niezbyt pozwala się wyspać, znów zakręty, serpentyny, ale za chwilę robi się trochę cieplej. Dojeżdzamy do Probolinggo ok.13:00, tam zmieniamy busa na jeepa i ruszamy pod Bromo, ale już wiemy, że widoków na Ijenie chyba nic nie jest w stanie przebić ;)







Ahh zapomniałabym o jednej ważnej rzeczy co do Ijena - pamiętajcie, czyta się <idżen>, to tak na w razie co, żeby Was ludzie rozumieli, nie to co nas na początku :lol: My trochę spolszczaliśmy tę nazwę ;)

Kolejny dzień, a dokładnie to kawałek nocy i poranek to wycieczka na wulkan Bromo - liczy on 2329 m n.p.m., a jego ostatnia erupcja miała miejsce nie tak dawno, bo w 2011 r. Droga do miasteczka Cemoro Lawang była bardzo malownicza - otaczały nas gęsto porośnięte wzgórza, ale już bardziej zaludnione i wykorzystane niż okolice Ijena ;) W dodatku te tereny musiały być dość żyzne, często widzieliśmy na zboczach różne uprawy - głównie warzyw. Temperatura znów spadała, zrobiło się przyjemnie chłodno :) Cemoro Lawang stanowi najbardziej popularną bazę wypadową na Bromo, wszędzie możemy spotkać jeepy, które dowożą turystów pod wulkan.

Na miejsce dojechaliśmy ok.15:00, jakież było nasze zdziwienie, gdy kierowca podwiózł nas do swojego guest house'u :D A na prośbę o podwiezienie do Cafe Lava Hostel (wyszukany w google) stwierdził, że jest dość daleko - o czym zaraz :D Zaproponował nam pokój dla 3 osób za 350 tys. idr ze śniadaniem - pokój bardzo skromny, na szczęście lepszy od tego pod Ijen. Nadal zmęczeni postanowiliśmy skorzystać i zostać w http://homestaybromo.com/homestay-bromo ... ger-indah/

Zrzuciliśmy rzeczy i poszliśmy poszukać czegoś do zjedzenia. Jakież było nasze kolejne zdziwienie, gdy po 2minutach spaceru, zaraz za zakrętem doszliśmy do.. Cafe Lava Hostel ... rzeczywiście daleko :lol: No cóż, nie wierz Indonezyjczykom ;)
W Cafe Lava Hostel była również knajpka z jedzeniem, więc zostaliśmy, aby się tam posilić ;) Mieli bardzo dobre banany w cieście :D Nie zabrakło również pysznych szaszłyczków Sate Ayam - kolejna potrawa must-eat w Indonezji :)

Okolice Cemoro Lawang i uprawa.. szczypiorku :D





Temu nie można zaprzeczyć.. Bromo jest położony w niezwyklej pięknej scenerii Parku Narodowego Bromo-Tengger-Semeru. Podziwiając Bromo mamy okazję oglądać również inne wulkany - to Batok i Kursi, a także najwyższy szczyt Jawy - górujący nad resztą wulkan Semeru. Mimo niezwykłej scenerii i wydawałoby się dzikiej przyrody, zwiedzając Bromo musimy liczyć się z ogromnymi wręcz tłumami turystów, co niestety trochę uprzykrza jego podziwianie..

Wracamy z obiado-kolacji i padamy na łóżka, przykrywamy się grubymi kocami (robi się coraz zimniej) i śpimy jak zabici. Pobudka - pukanie w szybę przez właściciela - jest o 3:30. Pakujemy się w jeepa i pędzimy, jest ciemno, wokół widzimy tylko światła innych jeepów również pędzących na wschód słońca nad Bromo. Jeepy gnają, wyprzedzają się, każdy chce być pierwszy. Dojeżdżamy na miejsce o 4:00, na punkt widokowy skąd będziemy podziwiać wschód słońca trzeba jeszcze kawałek dojść. Po drodze zaczyna się pierwszy mosquito merchandising - można kupić wszystko, od ciepłych dań i napojów po ubrania, ciepłe czapki i rękawiczki oraz wszelkie pamiątki z Bromo.
Nasz plan przedstawiony przez pracownika Peramy za dużo nie mówi - w sumie tylko tyle, że na Bromo jest rano 4 st. C :D





Plan jest mniej więcej taki:
5:30 - wschód słońca
6:30 - droga jeepem pod wulkan
7-8:30 - czas na wejście do wulkanu
8:30-9:00 - powrót do hostelu, śniadanie i wyjazd do Probolinggo

Idziemy za tłumem, dochodzimy do niedużego placyku (view point), na którym będziemy czekać na wschód słońca, ludzi jest już sporo. Zajmuje strategiczne miejsce przy barierce i tam postanawiam czekać :P Z minuty na minutę tworzy się duży tłum, ludzi coraz więcej, każdy wpycha gdzieś aparat, robi się niezbyt przyjemnie :/ Na Ijenie było dużo swobodniej. Powoli zaczyna świtać, początkowo patrzymy w stronę, gdzie wschodzi słońce, dopiero później widzimy jak słońce rozświetla Bromo i resztę :)








Powoli wyłania się Bromo.. aparaty w pogotowiu ;)




Ale dopiero mocno oświetlony robi wrażenie..












A tak to wygląda od "kuchni" :lol:




Słońce pięknie oświetla również pobliską okolicę








Teren wokół wulkanów to tzw. Sand Sea, czyli Morze Piasku








Semeru puścił chmurkę ;) Podobno jest dość aktywny





Po zakończeniu podziwiania Bromo udajemy się z powrotem do jeepa, po drodze skusiliśmy się jeszcze na herbatę. Tak jak pisałam, było tylko 4 st. C. To, co naprawdę przydaje się na Bromo to na pewno ciepłe rękawiczki, szalik i gruba bluza/kurtka.Zjeżdżamy jeepem na sand sea, w pewnym momencie dojeżdżając do miejsca parkowania wszystkich jeepów. Stamtąd każdy idzie do wulkanu sam, mamy wrócić do jeepa o 8:30.












Gdy tylko wysiadamy z jeepa w mgnieniu oka pojawiają się Indonezyjczycy z końmi/osiołkami, które za niewielką opłatą mogą nas dowieźć prawie pod sam krater (zostanie do pokonania tylko jakieś 250 schodów).




W oddali wejście do krateru (widać schody)




Dochodzimy do wniosku, że nogi własne mamy, zwierząt męczyć nie będziemy :) Idziemy sami i byłby to wspaniały pomysł, gdyby inni ludzie mieli podobne podejście..

Po drodze mijamy hinduistyczną świątynię




Niestety droga bardzo pyli, a konie i osiołki podnoszą pył w powietrze. Ciężko się idzie, na pewno przydałyby się maski (chociażby takie z apteki), zakładam na nos chustę, trochę pomaga. Poza tym koni jest mnóstwo, co chwila trzeba im ustępować, schodzić na bok, co nie jest łatwe, bo droga prowadzi wąskim wąwozem.
















Po około pół godziny dochodzimy do krateru, czuć zapach siarki, ale czymże on jest w porównaniu do smrodu z Ijena :D








Z góry widoki są niesamowite - można powiedzieć księżycowe :)













Co prawda wycieczka na Bromo nie budzi tylu emocji co wyprawa na Ijen, tłumy turystów też nie są fajne, ale nieziemskie krajobrazy są naprawdę warte zobaczenia :)

Cena wejścia do Parku Narodowego to 217.500 idr.Idąc na Bromo warto wziąć ze sobą - tak jak pisałam - ciepłe ubranie, poza tym czołówkę i gorsze (najgorsze) buty - ja swoje zostawiłam w koszu w hostelu w Cemoro Lawang, nie nadawały się już do niczego, ale taki był plan ;)

To tyle z jawajskich wulkanów, do zobaczenia w Jogjakarcie - naszym ostatnim przystanku w Indonezji! ;)Jogjakarta lub Yogyakarta, albo też po prostu Jogja :) W mojej ocenie całkiem przyjemne miasto - kolorowe, trochę głośne, dość rozległe i ciekawe ;) Znane głównie z dwóch świątyń - buddyjskiej Borobudur i hinduistycznej Prambanan, ale oferuje wiele więcej. To taka trochę stolica kultury - nazywana często duszą Indonezji :) Różnokolorowy batik, niesamowity teatr cieni czy pokazy jawajskiego tańca - to wszystko czeka w Jogji :)

Nasz dojazd do Jogji niestety był udręką, ok.12h w busie z Probolinggo wlekło się niemiłosiernie..czytanie/spanie/gry/gapienie się przez okno i od początku.. Niestety za oknem bardzo mało ciekawych widoków, Jawa w tej części jest mało malownicza, czasem wychylił się jakiś wulkan, a tak to nic specjalnego. Spokojnie mogliśmy dojechać do Surabayi i polecieć z niej do Jogji samolotem - taką formę polecam przyszłym zwiedzającym ;)

Chyba jeszcze w Kucie znaleźliśmy całkiem niezły nocleg w hotelu Rengganis http://pl.tripadvisor.com/Hotel_Review- ... _Java.html - przyjemny, klimatyczny z niedużym basenem. Pokoje za 250tys./noc ze śniadaniem i AC. Lokalizacja nie była idealna, ale na spacer akurat ;) W Jogji mielismy 2,5 dnia i spożytkowaliśmy je dość intensywnie :)

Pierwszego dnia po obfitym śniadaniu (bufet) udaliśmy się w stronę najbardziej znanej ulicy Jogji, czyli Malioboro. W sumie większego planu nie mieliśmy, a dzień okazał się całkiem ciekawy - dlatego też podzielę się z Wami sporą ilością zdjęć ;)

Początkowo szliśmy małymi uliczkami, gdzie był całkiem przyjemny klimat i w miarę czysto jak na Indonezję ;)








PDI - Demokratyczna Partia Indonezji ;)