Po dotarciu na stację przesiadam się na pociąg. Jest wypchany po brzegi, ale ja, jak jakiś trędowaty, mam do wyłączonej dyspozycji 4 miejsca i stolik. Aż się rozglądam, czy nie ma tu tabliczki w stylu: "Zona contaminada". Sam wagon prezentuje się niczego sobie, ale szyby, na pierwszy rzut oka czyste, okazują się kiepskim pośrednikiem między naturą na zewnątrz, a aparatem wewnątrz. Mimo to, trasa cieszy oczy. Na nie tak długim przecież odcinku, przejeżdżamy przez bardzo zróżnicowany krajobraz i roślinność. Są nawet inkaskie (?) tarasy nad rzeką.
Machupicchu Pueblo okazuje się być zadziwiająco zadbanym miasteczkiem. Oczywiście, nie wygląda ono, jak wysokogórski kurort w Austrii, czy Szwajcarii, ale w porównaniu ze szpetotą innych miast w Peru, jest tu sielsko. Co prawda, i tutaj budynki sprawiają wrażenie stawianych na wariackich papierach, ale ściany są otynkowane, gołe cegły są widzialne tylko gdzieniegdzie, a blacha falista - jeśli jest - została dobrze zakamuflowana. Lokalny samorząd jest chyba całkiem sprawny i efektywny. Wszystko jest tutaj wożone elektrycznymi wózkami, co krok są jakieś elementy artystyczne, a psy, mimo że i tu biegają luzem, wyglądają na zaopiekowane. Nie widzę też żadnych śmieci, które tak bardzo ranią krajobrazy w Peru. Tutaj śmietniki są co krok, a do tego przez miasto przejeżdża systematycznie gminna miniśmieciarka, anonsowana głośną metalową kołatką, na której dźwięk pracownicy z restauracji znoszą różne odpady. A już zupełnym przebojem są buty miejscowych policjantów. Jak rzekłby jeden z oficerów z "C.K. dezerterów" - świecą się, jak psu jajca. Mają chyba na to jakiś dodatek finansowy, bo u każdego można się w tych butach przeglądać
:D
Zdecydowałem się na niego z trzech powodów. Po pierwsze, jest zaraz przy stacji, więc nie trzeba łazić i szukać swojego zakwaterowania w plątaninie tutejszych uliczek. Po drugie, z wszystkich przejrzanych przeze mnie obiektów (przynajmniej tych w rozsądnych cenach) tylko ten oferuje porządne, bufetowe śniadanie. No i po trzecie, cena - na Expedii zarezerwowałem go za 56 USD (opcja nie elastyczna była chyba o 10 USD tańsza). Fakt, jest to cena za najtańszy i najprostszy pokój, ale na moją jedną noc jest to absolutnie wystarczające. Pokoik prezentuje się tak.
Gdyby ktoś się zastanawiał, gdzie jest okno, to zasłania je roleta, a wychodzi ono na... wewnętrzną klatkę schodową
:D
Najważniejsze, że jest czyściutko, woda w prysznicu jest gorąca i silna, niczym siklawa, a łóżko wygodne. Nie ma się do czego przyczepić.
Przed snem wypadałoby jeszcze coś zjeść, bo wytrzymać od samego rana tylko na śniadaniu, to chyba nawet buddyjscy mnisi nie potrafią
:D Opierając się na opiniach od wujka google'a trafiam do restauracji Indio Feliz: https://maps.app.goo.gl/sn8W5YXFTtx2YDRj9
Nie jest tu tanio (trzeba dodać, że gastronomia w Machupicchu Pueblo, z uwagi na położenie miejscowośxi, co do zasady tania nie jest), ale bardzo podoba mi się wystrój wnętrza, mimo że z inkaskimi ruinami w środku wysokich gór ma niewiele wspólnego. Ściany są wklejone m. in. banknotami z całego świata. Tuż nad moją głową niejaki Julian z Lubska przykleił w lutym tego roku naszą dychę. Jeśli to tutejszy, to zapraszam do wystąpienia przed szereg
:)
Zamawiam zupę andyjską i pstrąga z grilla, a do tego zwykłą Cusquenię, bo negry nie ma
:( Wszystko jest bardzo dobre, a pstrąg wręcz świetny, nie tylko z powodu smaku, ale też sposobu przygotowania - nie ma w nim nawet śladu ości, które normalnie są w tej rybie utrapieniem.
Po obfitej kolacji pozostaje zamknąć oczęta (naturalnie w hotelowym pokoju, a nie na restauracyjny stole
:D ) i dobrze się zregenerowac, bo jutro będzie dużo chodzenia
;)Rano, przed marszem na górę, ku Machu Picchu, udaję się na śniadanie. Oczywiście, nie równa się ono z tym w HGI w Cuzco, ale nie ma rozczarowania.
Siadam przy oknie, a zaraz obok mnie, za szybą, koliber spija sobie nektar z kwiatków
:) Niestety, jest zbyt dynamiczny dla mojego telefonu.
Wychodzę z hotelu o 9:00. Wejście do Machu Picchu mam wyznaczone na 12:00, ale chcę sobie pójść spokojnie, żeby kontemplować okolicę. Idę wzdłuż rzeki. Gdyby nie przejeżdżające regularnie busy (z których nie korzystam w żadną stronę) chciałoby się napisać: cisza, spokój i piękne widoki, ale z tymi pierwszymi dwoma elementami nie byłaby to do końca prawda.
@tropikey: poczekalnia LA w GRU jest jak najbardziej funkcjonalna i bardzo spoko pod kątem jedzenia itp., ale zawsze zatłoczona + średnio interesujący design ; jak będziesz miał okazję być we flagowym LA VIP Signature Lounge w SCL (albo może już byłeś?) to dopiero zobaczysz / znasz różnicę ?
W pierwszym rzędzie LA jest IMO bardzo wygodnie i dla mnie to zawsze preferowany wybór o ile tylko jest dostępne miejsce pod oknem - no chyba że ktoś jest ekstremalnie wysoki, to wtedy być może rzeczywiście ścianka przeszkadza. Zaletą jest to, że nikt nie rozłoży przed nosem fotela, co się zdarza w kolejnych rzędach, że pax praktycznie od startu do lądowania ma full rozłożony fotel (do czego oczywiście każdy ma prawo), a wtedy ogranicza to jednak dość wydatnie "przestrzeń życiową" w trakcie lotu. Moja uwaga generalnie jest taka: na lotach krajowych w Peru, Kolumbii, Brazylii, Chile itp. różnice cenowe LA Eco (zwłaszcza z bagażem większym niż mała torba) i premium Eco są relatywnie nieduże, więc jak ktoś nie liczy każdego grosza absolutnie warto bukować PE - zdecydowana większość tych lotów jest zapakowana po dach dosłownie, więc za kilka groszy więcej wolny fotel obok, miejsce na nogi, jakiś poczęstunek (w Chile i Brazylii jest bardziej wydatny niż np. w Peru), brak kontrolowania ilości/wagi bagażu, zdecydowanie więcej mil w FFP, są ogromną zaletą.Na trasach międzynarodowych różnice w cenach są zwykle większe, choć też zależy od konkretnej trasy (przeloty po APd między krajami generalnie i tak są dość drogie nawet w zwykłym Y).
@tropikey: trzymanie nóg na przednich ściankach to raczej kwestia braku właściwej kultury i dobrego smaku niektórych paxów, niż przestrzeni przed fotelem...
tropikey napisał:O 1:30 korytarzem zaczęła krążyć pani z ochrony informując, że drzwi do lotów krajowych są już otwarte. Po drugiej stronie jest inna bajka. Pełno wolnych foteli, w tym nadających się do leżenia, więc znajduję sobie taki zestaw i spędzam tam kolejne niecałe 2 godziny, drzemiąc w oczekiwaniu na otwarcie saloniku Newrest (wstęp m. in. na Priority Pass). Jest to jedyny salonik w części krajowej lotniska w Limie. W osobnym wątku o lotnisku LIM padły mocno krytyczne oceny tego przybytku, ale bywałem w gorszych. Biorąc pod uwagę, że to jednak terminal krajowy, mniej prestiżowy, nie jest moim zdaniem aż tak dramatycznie. Jest sporo miejsca (wielkościowo zbliżony do saloniku w GDN), są lekko odseparowame szezlągi (ja się załapałem, bo wchodziłem, jako pierwszy gość, ale później mogą być trudno dostępne), jedzenie jest zjadliwe (3 rodzaje kanapek, owoce, słodycze), są napoje, w tym alkoholowe. W skali od 0 do 10 daję 5-tkę. A gdyby nie było tu zimno jak w psiarni, dałbym nawet 6-tkę.Eh, bardzo jesteś łaskawy dla przybytku w Limie. ...5/10... no ja bym dał 2/10. Wczesnym popołudniem panował tłok i bałagan, nikt nie sprzątał i nie zmywał stolików, naczynia mogłem sobie powynosić sam po poprzednich paxach. Miły personel był zainteresowany wyłącznie skasowaniem wejścia. Niska temperatura to najmniejszy mankament. Krzywdzące jest Twoje porównanie do saloniku w GDN (wiem, chodziło o rozmiary,przestrzeń
;) ). O ile w obu nie ma nic sensownego do jedzenia, kanapki w GDN są jednak słuszniejszych rozmiarów. A przecież żołądki mamy my i Peruwiańczycy podobne
:D. Owoce- litości. Każdy przeciętny, 2* hotel w Peru daje na śniadanie lepsze, bardziej apetyczne frukty. No i napoje- w Limie straszna nędza, podłe, słodzone soczki, cola, kiepskie wino, jeszcze gorsza whisky i niedogotowana woda na herbatę, o kawie nie chciałbym pamiętać- bez porównania z przybytkiem w GDN z piwem z Brovarnii i wyjątkową wiśniówką.
W trakcie mojego pobytu dwa razy śniadania jadłem w towarzystwie dużej zorganizowanej grupy Greków (pierwszy raz w życiu widziałem Greków na wakacjach poza Grecją
:D ) i widziałem, że gdy sobie zażyczyli dostawali cappuccino lub inną kawę "nie-zalewajkę" (w sumie, to ona też nie jest taka zła, przynajmniej w tym HGI). Być może to jakieś ustalenie tej grupy z hotelem, na co może wskazywać też to, że bez skrępowania przychodzili z pudełkami i ładowali je po brzegi ciastkami i innymi dobrami. Sprawdzę jeszcze tą kawę, bo będę tam wkrótce jeszcze raz (obecnie Aguas Calientes).
Aguas Calientes teraz nazywa sie Machu Picchu Pueblo.Jak mogę coś polecić, to zajrzyj do tej restauracji, bo karmią, w mojej opinii, ponadprzeciętnie i do tego organicznie: Green House. Chyba najlepsza knajpa z odwiedzonych przeze mnie w Peru. Moja, zazwyczaj niejedząca mięs, Żona zajadała się ich wersją lomo saltado.https://www.greenhousemapi.com/https://maps.app.goo.gl/Nyu8z1DWuijZjCWYA
@sko1czek: ale żeś trafił
:D !Akurat wróciłem z MP, siedzę w recepcji hotelu, ćw którym spałem i rozglądam się za miejscem na kibsumpcje przed powrotem do Cuzco
:DWczoraj byłem w https://maps.app.goo.gl/wQeijqJhS53x9H9z8. Też było bardzo dobre (szczegóły później), ale bardzo chętnie spróbuję też innej kuchni.
No to klops
:(Z drugiej strony, może lepiej, bo jeszcze z rozpaczy zacząłby truć klientów. Może jednak nie wszystko jeszcze stracone i jest jakaś szansa na reaktywację....
A swoja droga pewnie chlopina nie ma zielonego pojecia jaki stal sie populany en Polonia i ze conajmniej kilkaset, jak nie kilka tysiecy osob zna jego aventuras de amor...
:-)
Doprecyzowując Twoją relację, wybierając bus też nie pozwolą Ci wyjechać wcześniej. Ale w kolejce 'cuda' się działy jak wybierałeś przewodnika
;) (wtedy tak jak Ty zostałeś wpuszczony na MP przed godziną na bilecie, niektórzy jechali wcześniejszym busem lub nagle byli przed Tobą w kolejce).Tak pogoda nam się udała
:), ja z rodziną wchodziliśmy o 11:00.PS. Jechaliśmy w tym samym wagonie ciuchci
:), ale ten świat mały
:)
Dzięki za wyjaśnienie dot. autobusu
:)A z tym pociągiem i niemal tym samym czasem wchodzenia do MP, to niezły zbieg okoliczności!Co do pogody, to nie wiem, czy Wam też to mówiono, ale ponoć przez cały wcześniejszy tydzień było kiepsko, więc dobrze trafiliśmy.
O to trafiłeś na ochłodzenie w AQP, bo byłem pewnie jakieś może 2-2,5 tygodnia przed tobą i w pokoju w H było mega gorąco tak że na noc musiałem chłodzić AC po tym jak się nagrzewał w ciągu dnia (okna na wulkan). BTW Uber ok 25-30 soli (w zależności od pory dnia), więc te 40 nie było aż tak mega zawyżone.
W ciągu dnia było bardzo ciepło, ale różnicę zrobiła pewnie ta ekspozycja pokoju - ja miałem na zachód i to taki słabo naświetlony, więc pokój nie miał się kiedy nagrzać. W trakcie tamtejszego lata to byłaby zaleta, a tak, to kichowato.No i widoku na wulkan nie było
:( (chociaż niby też typ "scenic view").
Świetne dwa ostatnie odcinki, czyta się i ogląda z zapartym tchem. Oczywiście wskakuje na moją listę "co robić przy ponownej wizycie w Peru". Kanion Colca oglądałem niestety tylko z okien Avianki.....
Potwierdzam renomę Zig Zag w AQP - świetne jedzenie, fajny wystrój io obsługa - można też zjeść na małym balkonie z widokiem na kościół i ulicę ale są tylko dwa malutkie stoliczki. Oczywiście warto wziąć pod uwagę, że nie jest to specjalnie budżetowa kanapa zwłaszcza jak na warunki peruwiańskie
;-)
@tropikey: to dziwne, wprawdzie ostatnio leciałem w Premium C, ale poprzednim razem w Premium Y (wtedy był to lot do AEP) i też miałem wstęp do Signature Lounge a nie tego środkowego. No chyba że wtedy babka w recepcji się pomyliła i mnie tam z rozpędu skierowała. Możliwe też, że zależy to też od konkretnej trasy (czy jakiś innych czynników): AEP jest kierunkiem zdecydowanie prestiżowym (biznesowo), a LA nie oferuje na tej trasie produktu C, z kolei GRU jest oczywiście też prestiżowe, ale tu w ofercie jest zarówno klasa C jak i PE w zależności od rotacji.
@tropikey - rozumiem, że tych łóżek/pokoików w saloniku nie dało się wcześniej zarezerwować. A miałeś jakiś plan B na tą noc jakby wszystko było zajęte? (ja dodam, że w podobnej sytuacji jechałem do pobliskiej LaQuinty z darmowym transferem - ale loty miałem w economy więc bez szans na ten salonik)
W Hiltonie w Stambule nie było expresu do kawy w pokoju aby Cię po prostu nie obrazić. Nie wyobrażam sobie picia dobrej kawy w tym mieście ( i zapewne management hotelu także) zaparzonej inaczej niż w specjalnym czajniczku, czarnej jak smoła i podawanej na życzenie bez cukru.
@hiszpan:A bo ja wiem... Mnie jakoś ta wersja nie przekonała do siebie (również bez cukru). Stąd też, do tej nieszczęsnej tarty z czekoladą wziąłem "americano", co z resztą nieco mnie poratowało, bo pojemność tego jest sporo większa, niż wersji tureckiej. Bez tego nie dałbym rady zjeść nawet 1/3
:DMam nauczkę - jeśli tureckie słodycze, to wyłącznie w wersji mini. A do takiej to już kawa po turecku pasuje (nomen omen) jak ulał
:)@Gadekk: a w czym przeglądasz? U mnie w Tapatalk wszystko widać. Sprawdzę później w wersji online.
tropikey napisał:Hmm, faktycznie, bardzo dużo zdjęci się nie wyświetla, ale po kilkukrotnym odświeżeniu strony jest komplet.[/b].Nope
:(Sprawdzane na firefoxie, chrome i safari.
tropikey napisał:Pytamy ją o męża, a dziewczyna na to, że ją rzucił i nic nie płaci na dziecko, więc jej Marco mówi, żeby koniecznie wystąpiła o alimenty i ze zdziwieniem słyszę, jak jej krok po kroku klaruje, co i jak (a nie sądzę, by miał osobiste doświadczenia w tym zakresie, bo wygląda na przykładnego męża i ojca). Oj bardzo stereotypowo tu podszedłeś do tematu... A może to pan Marco ma dziecko z niezbyt przykładną żoną i matką?
:-)
Jeszcze przed Ollantaytambo, het w górze dostrzegam na skale kapsuły mieszkalne - to chyba ten obiekt: https://maps.app.goo.gl/ugw3g2du3X4y8XP29.
Po dotarciu na stację przesiadam się na pociąg. Jest wypchany po brzegi, ale ja, jak jakiś trędowaty, mam do wyłączonej dyspozycji 4 miejsca i stolik. Aż się rozglądam, czy nie ma tu tabliczki w stylu: "Zona contaminada".
Sam wagon prezentuje się niczego sobie, ale szyby, na pierwszy rzut oka czyste, okazują się kiepskim pośrednikiem między naturą na zewnątrz, a aparatem wewnątrz. Mimo to, trasa cieszy oczy. Na nie tak długim przecież odcinku, przejeżdżamy przez bardzo zróżnicowany krajobraz i roślinność. Są nawet inkaskie (?) tarasy nad rzeką.
Machupicchu Pueblo okazuje się być zadziwiająco zadbanym miasteczkiem. Oczywiście, nie wygląda ono, jak wysokogórski kurort w Austrii, czy Szwajcarii, ale w porównaniu ze szpetotą innych miast w Peru, jest tu sielsko. Co prawda, i tutaj budynki sprawiają wrażenie stawianych na wariackich papierach, ale ściany są otynkowane, gołe cegły są widzialne tylko gdzieniegdzie, a blacha falista - jeśli jest - została dobrze zakamuflowana. Lokalny samorząd jest chyba całkiem sprawny i efektywny. Wszystko jest tutaj wożone elektrycznymi wózkami, co krok są jakieś elementy artystyczne, a psy, mimo że i tu biegają luzem, wyglądają na zaopiekowane. Nie widzę też żadnych śmieci, które tak bardzo ranią krajobrazy w Peru. Tutaj śmietniki są co krok, a do tego przez miasto przejeżdża systematycznie gminna miniśmieciarka, anonsowana głośną metalową kołatką, na której dźwięk pracownicy z restauracji znoszą różne odpady. A już zupełnym przebojem są buty miejscowych policjantów. Jak rzekłby jeden z oficerów z "C.K. dezerterów" - świecą się, jak psu jajca. Mają chyba na to jakiś dodatek finansowy, bo u każdego można się w tych butach przeglądać :D
Nocleg mam w hotelu peruwianskiej sieci Casa Andina:
https://maps.app.goo.gl/UgRX43mYNa4vSHDH8
Zdecydowałem się na niego z trzech powodów. Po pierwsze, jest zaraz przy stacji, więc nie trzeba łazić i szukać swojego zakwaterowania w plątaninie tutejszych uliczek. Po drugie, z wszystkich przejrzanych przeze mnie obiektów (przynajmniej tych w rozsądnych cenach) tylko ten oferuje porządne, bufetowe śniadanie. No i po trzecie, cena - na Expedii zarezerwowałem go za 56 USD (opcja nie elastyczna była chyba o 10 USD tańsza). Fakt, jest to cena za najtańszy i najprostszy pokój, ale na moją jedną noc jest to absolutnie wystarczające.
Pokoik prezentuje się tak.
Gdyby ktoś się zastanawiał, gdzie jest okno, to zasłania je roleta, a wychodzi ono na... wewnętrzną klatkę schodową :D
Najważniejsze, że jest czyściutko, woda w prysznicu jest gorąca i silna, niczym siklawa, a łóżko wygodne. Nie ma się do czego przyczepić.
Przed snem wypadałoby jeszcze coś zjeść, bo wytrzymać od samego rana tylko na śniadaniu, to chyba nawet buddyjscy mnisi nie potrafią :D
Opierając się na opiniach od wujka google'a trafiam do restauracji Indio Feliz:
https://maps.app.goo.gl/sn8W5YXFTtx2YDRj9
Nie jest tu tanio (trzeba dodać, że gastronomia w Machupicchu Pueblo, z uwagi na położenie miejscowośxi, co do zasady tania nie jest), ale bardzo podoba mi się wystrój wnętrza, mimo że z inkaskimi ruinami w środku wysokich gór ma niewiele wspólnego. Ściany są wklejone m. in. banknotami z całego świata. Tuż nad moją głową niejaki Julian z Lubska przykleił w lutym tego roku naszą dychę. Jeśli to tutejszy, to zapraszam do wystąpienia przed szereg :)
Zamawiam zupę andyjską i pstrąga z grilla, a do tego zwykłą Cusquenię, bo negry nie ma :(
Wszystko jest bardzo dobre, a pstrąg wręcz świetny, nie tylko z powodu smaku, ale też sposobu przygotowania - nie ma w nim nawet śladu ości, które normalnie są w tej rybie utrapieniem.
Po obfitej kolacji pozostaje zamknąć oczęta (naturalnie w hotelowym pokoju, a nie na restauracyjny stole :D ) i dobrze się zregenerowac, bo jutro będzie dużo chodzenia ;)Rano, przed marszem na górę, ku Machu Picchu, udaję się na śniadanie. Oczywiście, nie równa się ono z tym w HGI w Cuzco, ale nie ma rozczarowania.
Siadam przy oknie, a zaraz obok mnie, za szybą, koliber spija sobie nektar z kwiatków :) Niestety, jest zbyt dynamiczny dla mojego telefonu.
Wychodzę z hotelu o 9:00. Wejście do Machu Picchu mam wyznaczone na 12:00, ale chcę sobie pójść spokojnie, żeby kontemplować okolicę. Idę wzdłuż rzeki. Gdyby nie przejeżdżające regularnie busy (z których nie korzystam w żadną stronę) chciałoby się napisać: cisza, spokój i piękne widoki, ale z tymi pierwszymi dwoma elementami nie byłaby to do końca prawda.